Το περσινό βίαιο ξέσπασμα του Δεκέμβρη, που λάμβανε χώρα σε όλη τη Ελλάδα για πολλές μέρες μετά την δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου ανέδειξε ότι μπορεί η δολοφονία αυτή να έβγαλε χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο, αλλά οι λόγοι γι΄αυτό το ξέσπασμα ήταν πολύ περισσότεροι. Ολοένα αυξανόμενη καταστολή, εργασιακή ανασφάλεια, εκπαίδευση υποταγμένη στα συμφέροντα των αφεντικών οδήγησαν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας να συγκρούονται με τις ένοπλες συμμορίες του κράτους και να θρυμματίζουν την απαστράπτουσα βιτρίνα του σύγχρονου νεοελληνικού καπιταλισμού.
Ταυτόχρονα, ήταν φανερό ότι η παρουσία των εργαζομένων στις εξεγερτικές διαδικασίες ήταν τουλάχιστον ελλιπής. Η αιτία αυτού του γεγονότος σίγουρα δεν είναι μονοοήμαντη. Η για δεκαετίες αγκύλωση των εργαζομένων μακριά από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις αλλά και η λογική της ανάθεσης της λύσης των προβλημάτων στις συνδικαλιστικές γραφειοκρατείες αποτέλεσαν εμπόδιο στην ανάπτυξη μιας συνειδητής και ολικής ταξικής σύγκρουσης με τα αφεντικά και το Κράτος. Χαρακτηριστική ήταν η στάση της ΓΣΕΕ, τρεις μέρες μετά την δολοφονία και εν μέσω της μεγαλύτερης εξέγερσης μεταπολιτευτικά, που ανέστειλε τις συγκεντρώσεις για την γενική απεργία της 9ης Δεκέμβρη! Χαρακτηριστική και στάση του ΠΑΜΕ, που ενώ κόπτεται για την παρέμβασή του στους χώρους δουλειάς, δεν κήρυξε ούτε μια στάση εργασίας, δεν εξέδωσε ούτε ένα ψήφισμα και περιχαρακώθηκε σε άμαζες συγκεντρώσεις μακριά από τις εχθροπραξίες. Οι συνδικαλιστές των θεσμών, της ζητιανιάς, των κρατικών παροχών και της υποχώρησης ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ! Εξυπηρετούν μόνο ένα σκοπό: Να απορροφήσουν τους κραδασμούς της σύγκρουσης των εργαζομένων με τα αφεντικά.
Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο αποθαρρυντικά. Δεν μπορεί να κρύψει κανείς ότι τόσο στην διάρκεια του Δεκέμβρη όσο και μετά, δημιουργήθηκαν εργατικές αντιστάσεις που έρχονται σε ρήξη με την ως τώρα κατάσταση του ταξικού πεδίου. Πολλά πρωτοβάθμια σωματεία, των οποίων ο προσανατολισμός κινείται σε αντιγραφειοκρατική κατεύθυνση, με οριζόντιες/αυτοοργνωμένες δομές αλλά και επιθετικές προς την εργοδοσία διεκδικήσεις, προχώρησαν σε δυναμικές και ουσιαστικές δράσεις, όπως η κατάληψη του κεντρικού κτιρίου της ΓΣΕΕ, από την Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών ή τις πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης μετά την επίθεση στην αγωνίστρια Κ.Κούνεβα.
Ταυτόχρονα, σε πολλά σημεία της χώρας, πραγματοποιήθηκαν καταλήψεις Εργατικών Κέντρων και άλλων δημοσίων κτιρίων(μεταξύ αυτών και του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων τον Γενάρη), αναδεικνύοντας ότι η ανάπτυξη ενός ανατρεπτικού ταξικού κινήματος δεν ήταν πρόσκαιρη αλλά συνεχίζει να ταράζει τα νερά της υποτιθέμενης κοινωνικής ειρήνης και κανονικότητας.
Ένα χρόνο μετά, γίνεται διακριτό ότι ο Δεκέμβρης άφησε μεν μια παρακαταθήκη, που συνίσταται στο συνδυασμό μιας διαφορετικής οργάνωσης των εργαζομένων μέσα κι έξω από τα σωματεία με μια πιο επιθετική πρακτική στους δρόμους, άφησε δε κάποια ζητήματα ανοιχτά. Πρώτον, κάθε κοινωνική αντιβία συμπυκνώνει την βία που δεχόμαστε καθημερινά στην δουλεία, στο σχολείο, το δρόμο και την επιστρέφουμε σε αυτούς που την ασκούν καθημερινά. Επομένως η εναντίωση στα αφεντικά, στους χαφιέδες, στις κάμερες στην αστυνομία δεν είναι απλά ένα ακόμη αίτημα. ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ.
Επιπλέον, είναι αδιανόητο να αφήσουμε στην τύχη τους εκατοντάδες συλληφθέντες παριστάνοντας ότι «δεν συμβαίνει τίποτα». Για εμάς η αλληλεγγύη σε κάθε συλληφθέντα είναι αυτονόητη, η απαίτηση για ολική αμνήστευση όλων ανεξαιρέτως των διωκόμενων, ντόπιων και μεταναστών, μαθητών και εργαζόμενων, είναι επιβεβλημένη. Μέσα στο πλαίσιο του κοινού μας αγώνα οι συλληφθέντες είναι ένα κομμάτι από εμάς. Οι συλληφθέντες είναι οι αιχμάλωτοι ενός κοινωνικού αγώνα που ξεκίνησε από την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή και την εναντίωση στην αστυνομική βία και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια γενικευμένη κοινωνική σύγκρουση η οποία μπορεί να μην άγγιξε τόσο το εργασιακό καθεστώς, άνοιξε όμως όλη την βεντάλια των κοινωνικών ζητημάτων.
ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ
ΟΛΙΚΗ ΑΜΝΗΣΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2009
18:00 ΑΚΑΔΗΜΙΑ
(Συμμετοχή στο μπλοκ της ΄΄Συνέλευσης για την οργάνωση της αντιπειθαρχίας΄΄)
Η ΕΣΕ ΠΑΛΕΥΕΙ ΓΙΑ:
-ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ/
ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
-ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΠΟ
ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
-ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
-ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
-ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
