Στις 26 του Γενάρη περνάει από την βουλή το νομοσχέδιο για την απόκτηση ιθαγένειας των μεταναστών. Ένα νομοσχέδιο που εξοπλίζει νομικά το κράτος στην κατεύθυνση της διαχείρισης της μετανάστευσης χρησιμοποιώντας την παλιά και δοκιμασμένη μέθοδο : Το διαχωρισμό. Η κατηγοριοποίηση των μεταναστών σε “προνομιούχους” και μη, έρχεται να ρυθμίσει βίαια την παραμονή ή όχι στην χώρα χιλιάδων ανθρώπων σε σχέση πάντα με τις ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου σε φτηνό εργατικό δυναμικό. Ένα δυναμικό πάνω στο οποίο χτίστηκε η επίπλαστη ευημερία του νεοελληνικού καπιταλισμού, συσσωρεύοντας χρήμα στις τσέπες μικρών και μεγάλων αφεντικών.
Η μετανάστευση προς την Ελλάδα αποτελεί ένα σχετικά νέο φαινόμενο, που σημειώθηκε με ένα μαζικό κύμα μεταναστών στις αρχές του 90΄ κυρίως από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ αλλά και από τις χώρες του αποκαλούμενου τρίτου κόσμου. Το φαινόμενο όμως αυτό είχε στην Ελλάδα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σε σχέση με τα μεταναστευτικά ρεύματα που δημιουργήθηκαν, ήταν και συνεχίζει να είναι μια μετανάστευση νέου τύπου, η οποία εξελίσσεται χωρίς διακρατικές συμφωνίες μεταξύ χωρών αποστολής και υποδοχής. Με αυτή την έννοια θεωρείται “παράνομη”.
Το κράτος επιχειρεί να διευθετήσει τις ροές των μεταναστών παρουσιάζοντας ένα αντιρατσιστικό προσωπείο, χρησιμοποιώντας όμως όλα εκείνα τα στρατηγικά και πολιτικά εργαλεία που συστατικό τους στοιχείο είναι η καταστολή και η ένταση της εκμετάλλευσης τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το νομοσχέδιο επιχειρεί να “ενσωματώσει θεσμικά” ένα μικρό κομμάτι μεταναστών που βρίσκονται πλέον στη χώρα. Η μετανάστευση πρέπει να είναι πλέον ένα φαινόμενο ελεγχόμενο και μετρήσιμο για την αποδοτικότητά του από τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς με μια δυναμική που να περιορίζεται μέσα στα θεσμικά όρια. Αναπτύσσεται μια λογική για την μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση της δυναμικής αυτής ως προς τα οικονομικά συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου και την εξασφάλιση του κοινωνικού ελέγχου, της τάξης και της ασφάλειας , της νομιμοφροσύνης και της υπακοής. Ο γραφειοκρατικός και κοινωνικός έλεγχος, δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν τεθεί σε ένα πλαίσιο “δικαιωμάτων και υποχρεώσεων”, το οποίο να ενσωματώσουν και να αναπαράγουν οι ίδιοι οι μετανάστες. Το κράτος και το κεφάλαιο ξέρουν πολύ καλά ότι οι μετανάστες που δεν έχουν να χάσουν τίποτα, αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για τα συμφέροντά τους και είναι προτιμότερο να διασφαλιστεί σήμερα ότι ο καθένας τους, ευγνωμονώντας για τα ψίχουλα που πήρε από αυτή την νομιμοποίηση, να ζει φρόνιμα στο σπίτι του και στον ατομικό του μακρόκοσμο. Με αυτόν τον τρόπο ο μετανάστης μετατοπίζεται προς μια πραγματικότητα που του «υπόσχεται πολλά” και πρεσβεύει τουλάχιστον κάποιες “δυνατότητες” και κάποιες “ευκαιρίες”.
Όσο όμως ένα κομμάτι μεταναστών βρίσκεται στο πρώτο σκαλοπάτι τα θεσμικής ενσωμάτωσης, άλλο ένα πολύ μεγαλύτερο, βρίσκεται στο περιθώριο και την απομόνωση, δίνοντας το εναρκτήριο λάκτισμα για μια πιο σχεδιασμένη επίθεση εναντίον τους.. “Το ελληνικό δαιμόνιο”, η “φυλετική καθαρότητα”, οι “τίμιοι πατριώτες”, το παπαδαριό ακόμη ίσως και οι υποταγμένοι εργατοπατέρες που διαχωρίζουν “αγωνιστικά” την ελληνική εργατική τάξη από τους ξένους ή τους παράνομους σε σχέση με τους νόμιμους μετανάστες εργάτες, ανασκουμπώνονται. Οι πολλαπλές ρατσιστικές επιθέσεις , η δυνατότητα φασιστών να δρουν σε γειτονιές που ζουν και εργάζονται μετανάστες αποδεικνύουν ότι ο ρατσισμός δεν εγγράφεται ούτε στο DNA των ανθρώπων ούτε είναι εθνικό σπορ κάποιων λαών. Γεννιέται στο έδαφος των καπιταλιστικών σχέσεων, κατασκευάζεται και καθοδηγείται από τους εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας για να εξυπηρετηθούν “εθνικά” ή “παγκόσμια” συμφέροντα των κρατών και των αφεντικών. Ταυτόχρονα, εκβιάζουν την συναίνεση, την αποδοχή και την συμμετοχή της κοινωνίας σε αυτές τις πολιτικές που είναι προφανές ότι δεν έχουν στόχο μόνο τους μετανάστες. Απευθύνονται σε μια κοινωνία που βιώνει ήδη την καταστολή, τον έλεγχο, την συστημική βία σε όλα της τα επίπεδα.
Η δημοκρατία λευτερώνει τους εφιάλτες της. Νομιμοποίηση σημαίνει έλεγχος και καταστολή των μεταναστών. Είναι το περιτύλιγμα μιας πιο οργανωμένης και βίαιης επιβολής των σχεδίων του κράτους και των αφεντικών. Είναι ταυτόχρονα μια καλή ευκαιρία για τους κάθε είδους φασίστες να ξεμυτίσουν.
Κι αν δεν χτίσουμε τώρα το ανάχωμα της έμπρακτης αλληλεγγύης στους μετανάστες…. ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ;
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΠΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
18:00 ΝΟΜΑΡΧΙΑ
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΝΑ ΖΕΙ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΛΑΘΡΑΙΟ ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ
– ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ
– ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
– ΠΛΗΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ-ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
– STOP ΣΤΙΣ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ
– ΣΚΟΥΠΑ ΣΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
