Ζούμε σε μια περίοδο καταδυνάστευσης των ζωών μας. Το Κράτος και τα αφεντικά προσπαθούν να μετακυλήσουν το κόστος της κρίσης τους κάνοντας αφαίμαξη στα εισοδήματα των εργαζομένων τόσο μέσω ασφυκτικής φορολόγησης όσο και μέσω της αύξησης των τιμολογίων των κοινωνικών παροχών. Αυτή η επιδρομή των μέτρων έρχεται να χτυπήσει τους ίδιους τους όρους της επιβίωσης όλων εκείνων που παράγουν τελικά τον κοινωνικό πλούτο, την ίδια στιγμή που οι τραπεζίτες και τα συμφέροντά τους διασώζονται με κάθε τρόπο. Ο εργαζόμενος σήμερα θυσιάζει στον βωμό της εύρεσης νέων εσόδων το ήδη πετσοκομμένο του μεροκάματο, πληρώνοντας ακριβά όχι μόνο τα στοιχειώδη καταναλωτικά αγαθά αλλά και αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούνταν «δημόσια κοινωνικά αγαθά» όπως το ρεύμα και το νερό. Από αυτό το ξεζούμισμα δεν λείπει κανένας θεσμός με κύριο παράδειγμα τους δήμους. Ιδιαίτερα εδώ στα Γιάννενα τα δημοτικά τέλη στα τιμολόγια της ΔΕΗ είναι υπέρογκα.
ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ
Η αύξηση των τιμολογίων τείνει να φέρει πολύ κόσμο στα όρια του. Το προσεχές διάστημα αναμένεται να υπάρξει αύξηση της τιμής του ρεύματος από 18% – 40% για οικιακή χρήση. Βασικός λόγος για την αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ είναι η αλλαγή πλεύσης στην στρατηγική της διαχείρισης της ενέργειας που σε συνδυασμό με τις πιέσεις από πλευράς «τρόικας», κατευθύνεται προς την απελευθέρωση της ενεργείας. Οι ιδιώτες θέλουν να ανεβούν οι τιμές ώστε να μπορούν να επενδύσουν στο τομέα της ενεργείας με εξασφαλισμένα κέρδη. Την τελευταία δεκαετία που έχει ανοίξει ο διάλογος για την απελευθέρωση της ενέργειας η τιμή του ρεύματος έχει αυξηθεί κατά 73% περίπου (2001-2009 αύξηση 50% και τους τελευταίου 23 μήνες κατά 23,6%). Η αύξηση της τιμής του ρεύματος ευνοεί σαφώς τα αφεντικά στην εμπλοκή τους στο τομέα της ενέργειας. Θα αγοράζουν το ρεύμα στην τιμή του κόστους και θα το μεταπωλούν στη τιμή που θέλουν βγάζοντας έτσι κέρδη. Σε καμία περίπτωση οι επίδοξοι επενδυτές του ρεύματος δεν θα ασχολούνταν και δεν θα επένδυαν αν δεν υπήρχε αύξηση του.
ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΗΔΗ ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΔΙΝΟΥΜΕ !
Τα χαράτσια του κράτους αποσκοπούν να διαιωνίσουν την υποτέλεια των εργαζομένων. Η ιστορική πραγματικότητα όμως έχει να δείξει πληθώρα παραδειγμάτων αντίστασης. Πέρα από τους δυναμικούς αγώνες, τις απεργίες και τις εξεγέρσεις, υπάρχουν γεγονότα που μπορούν να μας διδάξουν ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων αποτελεί το σημαντικότερο ανάχωμα απέναντι στις ορέξεις των αφεντικών. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή που σε πολλές πόλεις της Ιταλίας την δεκαετία του 70, μια περίοδο οικονομικής κρίσης και τότε, εργαζόμενοι στην εταιρία ηλεκτρισμού αρνούνταν να κόβουν το ρεύμα σε κόσμο που δε μπορούσε να πληρώσει τους λογαριασμούς του . Χιλιάδες άνθρωποι δεν πλήρωναν τους φόρους και τις αυξήσεις, οργάνωναν συνελεύσεις και έρχονταν σε επαφή με τους εργαζόμενους στους τομείς των «δημόσιων παροχών» εμποδίζοντας την εφαρμογή σκληρών μέτρων. Απέναντι στην μιζέρια της κοινωνικής κρίσης μπορούμε να προτάξουμε την αυτοοργάνωση, τους μαχητικούς και αδιάλλακτους αγώνες και την αλληλεγγύη.
ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΠΑΡΟΧΕΣ ΣΕ ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΥΔΡΕΥΣΗ, ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
ΜΑΖΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ – ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΟΧΙ ΕΚΛΟΓΕΣ!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
