Εδώ και περισσότερο από δύο μήνες – από τις 31/10/2011 έως και σήμερα – οι εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας Ασπροπύργου βρίσκονται σε απεργία διαρκείας. Αφορμή στάθηκε το εκβιαστικό δίλημμα της εργοδοσίας για υπογραφή νέων συμβάσεων 5ωρης εργασίας με αντίστοιχη περικοπή μισθού κατά 35-40% ή μαζικών απολύσεων λόγω μείωσης των πωλήσεων και ως εκ τούτου και της παραγωγής. Οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν να υπογράψουν τις νέες συμβάσεις, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους στο εργοστάσιο του Βόλου. Ως απάντηση η εργοδοσία στις 31 Οκτωβρίου απέλυσε 19 εργαζόμενους. Την επόμενη κιόλας μέρα οι 400 εργάτες προχώρησαν σε απεργία και όπως ήταν αναμενόμενο από αυτά που είχε εξαγγείλει η εργοδοσία, ότι δηλαδή θα συνεχίζει τις απολύσεις κάθε μήνα μέχρι να φθάσει στον επιθυμητό για αυτήν αριθμό ώστε να εξασφαλίσει την κερδοφορία που θέλει μειώνοντας το κόστος με τον ευκολότερο για αυτήν τρόπο, την 1η Νοεμβρίου προχώρησε και σε απολύσεις άλλων 16 εργαζομένων όπως ο νόμος της επιτρέπει. Οι απολύσεις συνεχίστηκαν στον ίδιο βαθμό το Δεκέμβρη και τον Ιανουάριο, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό των απολυμένων στους 61.
Οι όποιες συζητήσεις με το Υπουργείο Εργασίας και το αφεντικό της Χαλυβουργίας Μάνεση, αποδείχθηκαν άκαρπες. Οι εργάτες στη Χαλυβουργία δουλεύουν για το μεροκάματο μέσα στα καμίνια, με καθημερινά εργατικά ατυχήματα και εργοδοτική τρομοκρατία, και διαμηνύουν ότι δεν θα γυρίσουν για δουλειά μέσα στο σίδερο και τη φωτιά για 500 ευρώ.
Η περίπτωση όμως της Χαλυβουργίας δεν αποτελεί «μεμονωμένο περιστατικό»: εντάσσεται στη γενικότερη επίθεση που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά στην εργατική τάξη. Οι απαιτήσεις των αφεντικών για φτηνότερη, ανασφάλιστη, ευέλικτη, εντατικοποιημένη, πειθαρχημένη εργασία απελαύνουν. Επιπλέον οι νέοι σχεδιασμοί του κράτους περιλαμβάνουν τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και τη μείωση του ελάχιστου κατώτατου μισθού.
Όμως, ο εργασιακός μεσαίωνας έχει γίνει πλέον αισθητός και σε τοπικό επίπεδο. Η μαύρη και ευέλικτη εργασία, η εργοδοτική τρομοκρατία και οι μειώσεις μισθών αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα με πρόσχημα την κρίση. Πιο συγκεκριμένα το Δεκέμβριο υπογράφθηκε στα Γιάννινα η πρώτη επιχειρησιακή σύμβαση σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, ανοίγοντας έτσι το δρόμο και για τα υπόλοιπα αφεντικά που είναι βέβαιο ότι θα προσπαθήσουν να πιέσουν τους υπαλλήλους τους να υπογράψουν κι αυτοί τέτοιες συμβάσεις για να μειώσουν τους μισθούς τους. Επιπρόσθετα στη σωρεία των απολύσεων που απαντάται κάθε μέρα στην τοπική κοινωνία, έρχονται να προστεθούν και αυτές των καθαριστριών του ΙΚΕΑ από τον υπεργολάβο καθαριότητας, της τρίτεκνης μητέρας από τον Αρβανιτίδη(ο οποίος προτίθεται να προχωρήσει και σε άλλες απολύσεις) καθώς και μιας ταμία 4ωρης απασχόλησης(μητέρας ενός ανήλικου παιδιού το οποίο μεγαλώνει μόνη της), στο Praktiker, για «ταμειακά λάθη».
Είναι επιτακτική η ανάγκη να αναπτύξουμε και να δημιουργήσουμε εκείνες τις σχέσεις και τις αντιστάσεις οι οποίες θα αποτελέσουν ανάχωμα απέναντι στην λεηλασία των ζωών μας. Προτάσσουμε την αυτοοργάνωση των εργατών μέσα στους χώρους της δουλειάς τους, και την συμμετοχή στα πρωτοβάθμια σωματεία τους ενάντια στους επαγγελματίες συνδικαλιστές γραφειοκράτες, ως τη μόνη σοβαρή και ρεαλιστική απάντηση όσον αφορά τις εργατικές διεκδικήσεις. Ενάντια στο φόβο , την εξατομίκευση και την καταστολή που προσπαθούν να επιβάλουν τα αφεντικά και το κράτος.
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ
ΑΓΡΙΕΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ 17/1/2012 ΣΤΙΣ 18:00
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
