ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΨΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Ο κατήφορος δεν δειχνει να έχει τέλος! Ο οδοστρωτήρας της εξουσίας συνεχίζει να ισοπεδώνει κάθε ψείγμα κοινωνικής και εργατικής κατάκτησης των προηγούμενων χρόνων. Πλήρης και απόλυτη ελευθερία των εργοδοτών για μαζικές απολύσεις, διαθεσιμότητα σε χιλιάδες εργαζόμενους στο δημόσιο, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ταυτόχρονα η φορολόγηση των πάντων, η αύξηση των τιμών στα προϊόντα καθημερινής χρήσης, τα φάρμακα και τις μετακινήσεις, τα εισητήρια των 25 ευρω στα νοσοκομεία, οι λογαριασμοί και τα χρέη στις τράπεζες, διαμορφώνουν την εικόνα μιας κοινωνίας σε παρακμή, που έχει αφεθεί στην μοίρα της, ή καλύτερα στα χέρια όσων την διαφεντεύουν.
Μπορεί βέβαια η στρατηγική του Κράτους και του κεφαλάιου να δείχνει οτι αποδίδει καρπούς, οτι το κίνημα αντίστασης έχει ξεφουσκώσει και η ακατάπαυστη επίθεση τύπου “Σόκ και δέος” δεν έχει αφήσει περιθώριο αντίδρασης, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς ετσι. Διάσπαρτοι αγώνες, ριζοσπαστικές κινήσεις υπεράσπισης κεκτημένων αλλά και διεκδικήσεις, ξεπηδούν σε όλη την χώρα συνεχώς. Το πρόβλημα βρίσκεται στην αδυναμία σύνδεσης, συνέχειας και μαζικοποίησης αυτών των αγώνων. Η διαμεσολάβηση των εργατοπατέρων οδηγεί με ακρίβεια στην υποχώρηση, η ανάθεση και η μή ενεργοποίηση των εργαζομένων στα ζητήματα που τους απασχολούν οδηγεί με βεβαιότητα στην ήττα. Το χειρότερο όμως κατρακύλισμα της κοινωνικής αντίστασης είναι να ελπίζει κανείς οτι θα εκφραστεί μέσα απο τους θεσμούς και την νομιμότητα. Όπως ακριβώς λοιπόν συνέβη την άνοιξη του 12′, έτσι και τώρα, οι κυρίαρχοι προετοιμάζουν να εκφραστεί ο λαός για τα ζόρια που τραβάει, μέσα απο τις αυτοδιοικητικές εκλογές που πλησιάζουν. Η ταφόπλακα των όποιων αγώνων του προηγούμενου διαστήματος, έχει σχήμα ψηφοδελτίου. Και πολλά κοράκια, δεξιά κι αριστερά, κρώζουν (μνημονιακά ή ανατρεπτικά) και τριγυρνούν γύρω του.
Ακόμη κι αυτή η γενική απεργία, κινείται σε αυτό το πλαίσιο εκτόνωσης των αγώνων, άλλο ένα μύνημα αγωνιστικότητας, μιας ξεθωριαμένης μαχητικής παρουσίας του παραδοσιακού συνδικαλισμού που τόσα χρόνια ήξερε μόνο να ζητιανεύει και τώρα δεν του δίνουν σημασία, ούτε οι μεχρι πρότινος “κοινωνικοί του εταίροι”. Αφού πέρασε ο…”καυτός” Σεπτέμβρης στον οποιον πολλοί στοιχημάτιζαν, και μαζί του πέρασαν και πλειάδα νέων μέτρων στην Βουλή, έπρεπε να βγούμε στους δρόμους με μια εκκωφαντική γενική απεργία προπαγανδισμένη απο τα κανάλια και τα social media. Εξαιρώντας λίγα μαχητικά σωματεία κι εργατικές κινήσεις, δεν έγινε ούτε προετοιμαία στους χώρους δουλειάς, ούτε ενημέρωση των εργαζομένων, ούτε θα υπάρξει κανένα σοβαρό μπλοκάρισμα της παραγωγής αυτή την μέρα.
Όλα τα παραπάνω δεν στοχεύουν στην απαξίωση της απεργίας ως μέσο. Ούτε γράφονται για να αποτρέψουν κάποιον να κατέβει στη απεργία. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ! Θεωρούμε οτι η μεγαλύτερη συμμετοχή του κόσμου στην απεργία, η μαζική διαδήλωση κι η επικοινωνία μεταξύ των αγωνιζόμενων, ειδικά σε αυτή την συγκυρία που τα συνδικαλιστικά και κομματικά παραμάγαζα είναι πλήρως απαξιωμένα, αποτελούν σημαντικά στοιχεία για να πάρει άλλο νόημα μια απεργιακή κινητοποίηση και να χτιστούν πιο ριζοσπαστικές και επιθετικές μορφές της. Παλεύουμε για μια αποτελεσματική απεργία που θα παραλύσει την παραγωγή και για να πετύχει αυτό δεν μπορούμε ούτε να χαιδεύουμε αυτιά ούτε να ελπίζουμε σε αγωνιστικά ραντεβουδάκια.

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ
Απεργιακη συγκέντρωση 10:30 εργ.Κέντρο

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΓΩΝΑΣ
Εκδήλωση-συζήτηση με θέμα:Η γενική απεργία ώς μέσο πάλης
στην σημερινή συγκυρία και μια κριτική αποτίμηση των κινητοποιήσεων
του προηγούμενου διαστήματος.
Κυριακή 24 Νοέμβρη, 18:00 στον ΑΚΟΙΧΙ


ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ
ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ