Κυριακή 4 Μάη: Απεργία στο εμπόριο

ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΜΑΓΑΖΙΩΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ!
ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ;

Κυριακή 4 Μάη – απεργία στα εμπορικά καταστήματα

Την Κυριακή 4 Μάη, όπως και μόλις πριν 3 εβδομάδες, την Κυριακή 13 Απρίλη, και τόσες άλλες περασμένες Κυριακές, η αγορά θα είναι πάλι ανοιχτή, σύμφωνα με το νόμο που ψήφισαν το καλοκαίρι του 2013. Όμως, όπως γίνεται συνήθως, στα αφεντικά άνοιξε η όρεξη και ήδη ετοιμάζονται για την λειτουργία των καταστημάτων όλες τις Κυριακές. Στο πολυνομοσχέδιο που η κυβέρνηση πρόσφατα ψήφισε προβλέπουν την “πειραματική” λειτουργία των καταστημάτων όλες τις Κυριακές σε τρεις περιοχές της χώρας.

Καταλαβαίνουμε όλοι βέβαια ότι πολύ γρήγορα η “πειραματική” λειτουργία θα επεκταθεί παντού. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας είναι το κερασάκι στην τούρτα για τους εργαζόμενους στο εμπόριο (και όχι μόνο).

Πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες των καταστημάτων δεν υπάρχουν μόνο εμπορεύματα.

– Υπάρχουν εξοντωμένοι-ες εμποροϋπάλληλοι από τα “απελευθερωμένα” ωράρια και την δουλειά τις Κυριακές. Αλήθεια ποιος-α μπορεί να ξεχάσει τον εφιαλτικό Δεκέμβρη του 13 με τις “λευκές νύχτες” και τις απανωτές Κυριακές;
– Υπάρχουν χιλιάδες που δεν πληρώθηκαν την προσαύξηση του 75% της Κυριακής και δεν πήραν το ρεπό.
– Υπάρχει το τσάκισμα των μισθών με την διάλυση των συλλογικών συμβάσεων και την επιβολή των ατομικών συμβάσεων, την εκ περιτροπής εργασία κλπ.
– Υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι-ες που είναι απλήρωτοι για μήνες και κανένας δεν μιλάει για το πώς ζούμε όλοι εμείς.
– Υπάρχει η εντατικοποίηση καθώς έχουν απολυθεί πολλοί συνάδελφοι-σες και το βάρος της δουλειάς πέφτει σε λιγότερους.
– Υπάρχει η τρομοκρατία των αφεντικών και ο φόβος της απόλυσης, ειδικά σήμερα που υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι.
– Υπάρχει η παρακολούθηση μέσα στους χώρους δουλειάς, η διάλυση του επικουρικού μας ταμείου (ΤΕΑΥΕΚ), η διάλυση του ΙΚΑ και του ασφαλιστικού συστήματος, η ύπαρξη λυσσασμένων καταναλωτών που δεν σέβονται ούτε την δουλειά μας ούτε πολύ περισσότερο την αξιοπρέπεια μας.
– Υπάρχει…, υπάρχει…

Το χειρότερο που υπάρχει όμως είναι ο κατακερματισμός, η έλλειψη ενότητας και αλληλεγγύης μεταξύ μας. Να βλέπουμε ανταγωνιστικά τον διπλανό μας που δουλεύουμε μαζί και όχι αυτούς που καθημερινά μας εκμεταλλεύονται. Ο εργασιακός μεσαίωνας όμως που μας επιβάλλουν θα μας συμπεριλαμβάνει όλους-ες, χωρίς εξαιρέσεις.

Η ζωή μας μέσα σε λίγα χρόνια έχει χειροτερεύσει αφάνταστα. Όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι “το βαρέλι δεν έχει πάτο”. Το ερώτημα τίθεται στον καθένα-καθεμία χωριστά και σε όλους μαζί. Μήπως ήρθε η ώρα να πούμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Αν δεν το κάνουμε εμείς, ποιος θα το κάνει; Οι σωτήρες μας τελείωσαν και ή θα πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας ή θα μιζεριάζουμε και θα τρώμε ο ένας τον άλλο.

Μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε μαγαζί συζητάμε μεταξύ μας, δημιουργούμε δεσμούς αλληλεγγύης και οργανώνουμε τη συλλογική αντίστασή μας. Μας έχουν τρελάνει με τις ανάγκες της αγοράς, των επιχειρήσεων και τα κέρδη. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και εμείς για τις δικές μας εργατικές ανάγκες και τις ζωές μας.

Με την απεργιακή κινητοποίησή μας κατά την Κυριακή 13 Απρίλη, τις απεργιακές περιφρουρήσεις και τη διαδήλωση στην Ερμού, το σύνολο των συνεχών παρεμ-βάσεων μας σε χώρους του εμπορίου τόσο στο κέντρο όσο και στις γειτονιές, θεωρούμε ότι ήδη κάναμε ένα σημαντικό βήμα, και …