Συγκέντρωση Τετάρτη 14/11/2018, στις 10:30, στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων.
Τις τελευταίες μέρες υπάρχει μεγάλη αναστάτωση στους κύκλους της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ αλλά και του ΠΑΜΕ, όσων αφορά την πραγματοποίηση απεργίας τον Νοέμβριο. Το ιστορικό ξεκινάει με την προκήρυξη απεργίας από τα συνδικάτα οικοδόμων στις 8/11. Η ΑΔΕΔΥ κάλεσε σε απεργία στις 14 του μήνα, αναγκάζοντας τους οικοδόμους να αλλάξουν την ημέρα για τις 14/11 περιμένοντας το κάλεσμα της ΓΣΕΕ. Η ΓΣΕΕ τελικά καλεί στις 28/11 αναγκάζοντας από την μία όλα τα εργατικά κέντρα που ελέγχει το ΠΑΜΕ να καλέσουν κι αυτά στις 28/11, αφήνοντας το κάλεσμα των οικοδόμων για τις 14/11.
Δεν είναι ανάγκη, κάποιος να έχει εντρυφήσει στην συνδικαλιστική ιστορία του τόπου, για να καταλάβει πόσο βρωμάει η υπόθεση. Από την μία, το ΠΑΜΕ προσπάθησε να τραβήξει τη ΓΣΕΕ σε απεργία, πρακτική που ακολουθεί χρόνια τώρα και από την άλλη οι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ κατάφεραν, αρκετά εύκολα όπως αποδείχτηκε, να δημιουργήσουν μεγάλη αναταραχή στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ αναγκάζοντας τους σε αναδίπλωση.
Κάπου ανάμεσα σε αυτή την κατάσταση, έχουν βρεθεί οι εργαζόμενοι αλλά και πολλά πρωτοβάθμια σωματεία, τα οποία είδαν την κλασσική απεργία – πυροτέχνημα, (λίγο πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού) να εκφυλίζεται για άλλη μια φορά. Έχουν γραφτεί αμέτρητα κείμενα για το βρώμικο και διασπαστικό ρόλο των γραφειοκρατικών τριτοβάθμιων οργάνων της χώρας κι έτσι κι αλλιώς δεν περιμέναμε και τίποτα λιγότερο.
Παρά όμως τον ζόφο που επικρατεί στο συνδικαλιστικό πεδίο και τον εκφυλισμό της απεργίας που προωθούν οι ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ, ποτίζοντας ταυτόχρονα το δέντρο της εθνικής συμφιλίωσης, οι εργάτες και οι εργάτριες πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα συμφέροντα τα οποία μας εξυπηρετούν είναι ξεκάθαρα τα ταξικά. Τίποτα και ποτέ δεν μας χαρίστηκε χωρίς αγώνα.
Ακόμα και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι οποίες έχουν μπει στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν εξόφθαλμα ένα προεκλογικό τρικ. Δε μπορούμε να περιμένουμε από τις κυβερνήσεις και τα αφεντικά να μας χαριστούν. Αντίθετα, θα πρέπει να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε τους όρους ζωής μας. Η «έξοδος από την κρίση», δεν αποτελεί παρά ένα πλασματικό σενάριο, πράγμα που το καταλαβαίνουμε βέβαια όλοι οι εργαζόμενοι, καθώς δεν έχουμε δει καμία αύξηση στον μισθό μας, καμία καλυτέρευση των υλικών όρων ζωής μας. Tο αυξημένο πρωτογενές πλεόνασμα, για το οποίο τόσο μας έχουν ζαλίσει τα αυτιά, έχει προέρθει από τις βαριές φορολογήσεις της εργατικής τάξης και προορίζεται για τις τσέπες των μαντρόσκυλων του κράτους και των αφεντικών, δηλαδή των καραβανάδων και των μπάτσων, με την μορφή των αναδρομικών.
“Όαση” σε αυτή την κατάσταση, αποτελεί η προσπάθεια των πρωτοβάθμιων σωματείων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη να καλέσουν διακλαδική απεργία στη 1 Νοέμβρη χωρίς να περιμένουν καμία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Η οργάνωση στα σωματεία και η αντίσταση στους χώρους δουλειάς, δεν αποτελεί ένα μότο που έχουμε φετιχοποιήσει, αλλά είναι το όπλο μας απέναντι στα αφεντικά τα οποία το μόνο που δεν θέλουν, είναι εργαζόμενοι που αντιλαμβάνονται την καταπίεση που βιώνουν και την ασφάλεια που μπορεί να τους παρέχει ένα δυνατό συνδικαλιστικό όργανο. Μια ασφάλεια που μας δίνει το αβαντάζ να μπορούμε να διεκδικούμε ό,τι έχει παρθεί, μετά από 8 χρόνια “λιτότητας”.
Τέλος, εάν τα σωματεία αποτελούν το δόρυ στα χέρια των εργατών, η αιχμή του ξεκάθαρα είναι η απεργία. Μια απεργία μακριά από ηγεσίες, γραφειοκράτες και κομματικούς μηχανισμούς, που μόνο σκοπό έχουν να εξυπηρετούν το κράτος και το κεφάλαιο. Μια απεργία που να έρχεται σε ρήξη με τα αφεντικά, μικρά και μεγάλα και όχι να κατεβαίνει μαζί τους στο δρόμο υπό το πρίσμα της κοινωνικής ή και εθνικής συμμαχίας.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΓΣΕΕ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
eseioanninon.squat.gr ese.ioanninon@gmail.com
