Νέο σύστημα διορισμών στην εκπαίδευση: εμπόριο ελπίδας και μάθημα πολιτικού εμπαιγμού
Μετά την πανηγυρική «έξοδο» από τα μνημόνια, ήρθε η ώρα και για τον κόσμο της εκπαίδευσης «να δρέψει τους καρπούς των θυσιών του». Μετά από 10 χρόνια χωρίς κανέναν μόνιμο διορισμό στην εκπαίδευση, όπου τα κενά καλύπτονται με προσλήψεις χιλιάδων συμβασιούχων εκπαιδευτικών και λογιστικές αλχημείες στα προγράμματα σπουδών και τις αναθέσεις των μαθημάτων, η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα κάνει χιλιάδες διορισμούς-ο αριθμός τους ποικίλει ανάλογα με τα κέφια των ιθυνόντων-…μετά τις εκλογές, στη νέα της θητεία. Το πρώτο που είναι προφανές είναι η προεκλογική πολιτική απάτη.
Η παρούσα κυβέρνηση έχει και στο παρελθόν επιδείξει μεγάλη ικανότητα στο εμπόριο ελπίδας. Έτσι και τώρα, το σύστημα διορισμών που φιλοδοξεί να νομοθετήσει είναι μελετημένο με τρόπο ώστε να μοριοδοτεί ένα πλήθος κριτηρίων, τόσων όσες είναι και οι κατηγορίες των αδιόριστων εκπαιδευτικών. Μοριοδοτώντας την προϋπηρεσία (ως 12 μήνες) εξίσου με τα «ακαδημαϊκά» προσόντα και τα κοινωνικά κριτήρια, επιχειρεί να ψαρέψει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό πελατών μεταξύ των αδιόριστων συναδέλφων.
Ξεκινώντας από την υποβάθμιση της προϋπηρεσίας, είναι ντροπή να εμπαίζονται οι συνάδελφοι που εδώ και δέκα χρόνια, γυρνώντας σε όλη τη χώρα και δουλεύοντας κυρίως για να πληρώσουν τα έξοδα την εκτός έδρας εργασίας τους, κάλυπταν τις πραγματικές, πάγιες και διαρκείς ανάγκες της δημόσιας εκπαίδευσης. Ο κύριος λόγος που οι αδιόριστοι συνάδελφοι αποδέχονταν την πρόσληψή τους, αφήνοντας πίσω σε πολλές περιπτώσεις δουλειά και οικογένεια, είναι γιατί είχαν τη βεβαιότητα ότι η προϋπηρεσία θα τους οδηγήσει κάποτε στη μονιμοποίηση.
Ταυτόχρονα, η μοριοδότηση των «ακαδημαϊκών» προσόντων (το τυράκι για τους πρόσφατους αποφοίτους), στην ουσία αφαιρεί επαγγελματικά δικαιώματα από το πτυχίο και εισάγει έντονους ταξικούς φραγμούς, αφού στην πλειοψηφία τους τα προσόντα αυτά προσφέρονται έναντι αδρής αμοιβής (μεταπτυχιακά σε ιδρύματα εντός και εκτός της χώρας, πτυχία ξένων γλωσσών, σεμινάρια, ιδιωτικές πιστοποιήσεις χρήσης Η/Υ). Ακόμα και σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά, και συγκεκριμένα τα οικογενειακά, κριτήρια, δεν λαμβάνεται υπόψη ότι, αν γυρνάς δέκα χρόνια ανά την Ελλάδα δουλεύοντας ως αναπληρωτής, ζώντας σε μόνιμη εργασιακή ανασφάλεια, η πιθανότητα να κάνεις ή να διατηρήσεις οικογένεια περιορίζεται σημαντικά.
Το σύστημα διορισμού που προωθείται έχει οδηγήσει σε διαιρέσεις και ανταγωνισμό τους αδιόριστους συναδέλφους. Αυτή είναι η προφανής συνέπεια και επιδίωξή του. Ανοίγει όμως παράλληλα μια κερκόπορτα που αφορά και όσους και όσες είναι μόνιμοι στην εκπαίδευση. Μετά την προηγούμενη διαίρεση ανάμεσα σε ασεπίτες και διορισμένους με την επετηρίδα, στο εξής μεθοδεύουν τη διάκριση μεταξύ των διορισμένων «με προσόντα και χωρίς προσόντα». Με την αξιολόγηση να είναι εδώ και χρόνια έξω από την πόρτα της εκπαίδευσης, οι διαιρέσεις αυτές παρέχουν νέα κριτήρια για την κατηγοριοποίηση, νέες προφάσεις για απολύσεις και μισθολογική υποβάθμιση, νέες αφορμές για εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των συναδέλφων.
Οι μάχες που χρειάζεται να δώσουμε για να μην περάσει το νέο σύστημα διορισμών δεν περιορίζονται σε μια 24ωρη απεργία. Οφείλουμε να καταδείξουμε την αδικία και την πολιτική απάτη και να οργανωθούμε από τα κάτω, σε κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο, σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά, χτίζοντας μια στρατηγική για να διεκδικήσουμε, για αρχή, τίποτα λιγότερο από:
-Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων της δημόσιας εκπαίδευσης. Όχι στην απαξίωση της προϋπηρεσίας.
-Μαζικούς διορισμούς για την κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών των σχολείων.
Προϋποθέσεις για αυτό είναι η μείωση των μαθητών ανά τμήμα, η διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών σύμφωνα με τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των μαθητών και όχι τη λογιστική του υπουργείου, η κατάργηση των πολλαπλών αναθέσεων που γίνονται χωρίς καμιά επιστημονική λογική, η επιστροφή στο διδακτικό ωράριο όπως ήταν πριν τα μνημόνια, η κάλυψη όλων των κενών στις ειδικότητες στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η ουσιαστική στελέχωση της ειδικής αγωγής, η δημιουργία δομών υποστήριξης των μαθητών σε όλες τους τις μορφωτικές ανάγκες.
Ο αγώνας για τα εργασιακά μας δικαιώματα βαδίζει μαζί με τον αγώνα για ένα σχολείο που καλύπτει τις μορφωτικές ανάγκες όλων των παιδιών, χωρίς ταξικούς φραγμούς.
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) εκπαιδευτικών -Θεσσαλονίκης
