ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ

Η πόλη των Ιωαννίνων είναι μικρή. Όταν αναμένεται μια κίνηση καταστολής, δεν μπορεί να μείνει κρυφή για πολύ. Μια τέτοια κίνηση αφορά και την κατάληψη στέγης ¨Μπρούκλυν¨ που βρίσκεται στην οδό Ακαδημίας 16, στην περιοχή της Λούτσας.

Η κατάληψη Μπρούκλιν που δημιουργήθηκε από συντρόφους/φισσες το 2016, σήμερα απειλείται από ιδιοκτήτες και επιχειρηματίες. Ένας από τους ιδιοκτήτες της, που ακούει στο όνομα Γιάννης Παππάς – και ο οποίος διόλου δεν είχε ενδιαφερθεί για το συγκεκριμένο σπίτι μιας και ¨δεν ξέρει τι έχει¨- προτίθεται να αναθέσει στην κατασκευαστική Παπαθανασίου την κατεδάφισή της, γνωρίζοντας βέβαια ότι δεν πρόκειται για ένα άδειο και εγκαταλελειμμένο σπίτι, αλλά για ένα ζωντανό χώρο που αποτελεί στέγη. Στη θέση της Μπρούκλυν, θέλουν να ανεγείρουν άλλη μια άχαρη πολυκατοικία, ενισχύοντας την τσιμεντοποίηση στο κέντρο της πόλης.

Δεν είναι μόνο όμως τα συμφέροντα των εργολάβων ή των wanna be εισοδηματιών που έχουν βάλει στο μάτι την συγκεκριμένη κατάληψη. Όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση καταστολής καταλήψεων, αυτό που τρίβει τα χέρια του είναι το κράτος, που του δίνεται η ευκαιρία να προσπαθήσει να ξεριζώσει από τις γειτονιές οτιδήποτε διαφέρει από την κανονικότητα που επιβάλλουν οι καπιταλιστικές σχέσεις.

Όταν καποιος που δεν έχει στεγαστικό πρόβλημα, προσπαθεί να εκδιώξει κάποιον άλλο που χρησιμοποιεί ένα σπίτι για να μείνει και μάλιστα με την βοήθεια του νόμου, αποτυπώνει την βαρβαρότητα της ανωτερότητας της ιδιοκτησίας από τις ανάγκες, της ανωτερότητας των εμπορευμάτων από τους ανθρώπους. Αντίστοιχους καθημερινούς εκβιασμούς, βιώνει καθημερινά η εργατική τάξη.Τα αφεντικά ξεζουμίζοντας και στη συνέχεια δίνοντας πενιχρούς μισθούς καταστούν το δικαίωμα της στέγης σχεδόν αδύνατο, έχοντας την ”υποχρέωση”  να πληρώσουμε το νοίκι, το δάνειο, τους λογαριασμούς τον ΕΝΦΙΑ και και και…  Βιώνοντας αυτή την εξαθλίωση και την φτωχοποίηση στις μέρες μας, η πρακτική της κατάληψης αποτελεί πραγματική λύση στο πρόβλημα της στέγασης. Διεκδικούμε μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς να χρειάζεται να έχουμε σκυμμένο το κεφάλι απέναντι στα αφεντικά και έχοντας το φόβο της ανεργίας και της ανασφάλειας για το αν θα μπορέσουμε να έχουμε ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι μας.

Ζώντας μέσα σε μια καπιταλιστική κοινωνία, όπου όλα είναι εμπορεύματα, η επιλογή να σπάει κάποιος αυτόν τον κύκλο του εμπορεύματος αποτελεί ισχυρό πλήγμα στην κοινωνία του κράτους και των αφεντικών και για αυτό οι μηχανισμοί τους πολεμούν τις καταλήψεις λυσσαλέα. Η κατοικία αν και είναι απαραίτητη για την επιβίωση του κάθε ανθρώπου αποτελεί εμπόρευμα, καθώς κάποιος κερδοφορεί από αυτήν και κάποιος πληρώνει. Μέσω της πρακτικής της κατάληψης, η ανταλλακτική αυτή αξία παύει να υφίσταται, εφόσον δεν αγοράζεται – νοικιάζεται η κατοικία αλλά αναγνωρίζεται μόνο για την χρηστική της αξία, τη στέγαση. Τη χρηστική αυτή αξία και μόνο, επιθυμούν και οι καταληψίες καθώς δεν είναι ούτε νοικάρηδες, ούτε ιδιοκτήτες και ούτε προσδοκούν να αποκτήσουν κάποιον τίτλο ιδιοκτησίας.

Όσοι/ες συμμετέχουν στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες δεν θα μπορούν παρά να σταθούν αλληλέγγυοι/ες στην κατάληψη Μπρούκλιν, αντιτιθέμενοι/ες σε σχέδια που στοχεύουν την όλο και περισσότερη επιβολή του κεφαλαίου στις ζωές μας.

Διεκδικούμε μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς διαρκείς εκβιασμούς. Ενάντια στο θεσμό της ιδιοκτησίας και στην την εμπορευματοποίηση της στέγασης, προωθώντας την επανοικειοποίηση των άδειων χώρων.

            ΤΕΡΜΑ ΜΕ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ, ΤΕΡΜΑ ΜΕ ΤΑ ΝΟΙΚΙΑ,

  ΦΤΩΧΟΙ, ΑΝΕΡΓΟΙ, ΑΣΤΕΓΟΙ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΕ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ.

                                                                                                                                  Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ιωαννίνων

                                                                                                  Φλεβαρης ΄19.