ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Σε περιόδους καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, όπως και αυτή που διανύουμε, το κράτος και τα αφεντικά, προωθούν το ιδεολόγημα της “ανάπτυξης” και των ¨σωτήριων” επενδύσεων με σκοπό την αναδιάρθρωση της οικονομίας. Βέβαια, δεν λογίζεται “ανάπτυξη” χωρίς καταστροφή, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι όταν το κεφάλαιο επιλέγει να επενδύσει, οι αλλαγές είναι σαρωτικές για τη ζωή, το περιβάλλον, την εργατική τάξη.
Μια απ’ τις πιο καταστροφικές επενδύσεις είναι και αυτή της εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ήπειρο, αλλά και σε άλλες περιοχές της επικράτειας. Το βρώμικο αυτό σχέδιο, ανέλαβαν οι εταιρίες Repsol και Energean Oil. Αυτές λοιπόν, είναι υπεύθυνες για την επικείμενη καταστροφή του φυσικού πλούτου της περιοχής, των δασών, των νερών, της πανίδας, καθώς μέσω των γεωτρήσεων και της τεράστιας ποσότητας εκρηκτικών υλών, η περιοχή θα λεηλατηθεί, είτε βρεθούν κοιτάσματα, είτε όχι. Τα καταστροφικά αποτελέσματα τέτοιων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τα έχουμε δει ούτως ή άλλως ήδη στις Σκουριές Χαλκιδικής, στην Καβάλα κλπ.
Όσον αφορά το επιχείρημα των αφεντικών για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, εμείς ως κομμάτι της εργατικής τάξης, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται ξεκάθαρα περί κοροϊδίας. Ουσιαστικά, οι εταιρίες αναζητούν φθηνούς εργάτες, οι οποίοι θα δουλέψουν υπό τις χειρότερες συνθήκες εργασίας, αμειβόμενοι υποτίθεται με υψηλούς μισθούς, χωρις να είναι όμως ούτε κάν αυτο δεδομένο, μιας και ήδη όσοι δουλεύουν στις εξορύξεις αντιμετωπίζουν την κακοπληρωμή και τις καθηστερήσεις μισθοδοσιών. Το ζήτημα όμως δεν είναι το ¨δόλωμα¨ ενός καλύτερου μισθού. Είναι πως οι εργαζόμενοι/ες, προσφέροντας την δουλειά τους σε αυτές τις εταιρίες, συμβάλλουν στην καταστροφή της φύσης και της ζωής τους. Όλοι/ες στην εποχή μας, βιώνουμε καθημερινά τη φτώχεια, την ανεργία και την επισφάλεια, αλλά κανένα μεροκάματο δεν είναι τόσο παχυλό, ώστε να οδηγήσει στο ξεπούλημα της αξιοπρεπούς διαβίωσης και του περιβάλλοντος. Ακόμα άλλο ένα σαθρό επιχείρημα είναι αυτό του “φθηνού πετρελαίου”. Το πετρέλαιο όπως και οποιοδήποτε εμπόρευμα ή αγαθό βρίσκεται στα χέρια του κεφαλαίου και σίγουρα δεν θα είμαστε εμείς αυτοί/ές που θα καθορίσουμε την τιμή του. Βέβαια, αν αναλογιστούμε τις τοπικές επιχειρήσεις πώλησης νερού Βίκος – Ζαγόρι που εκμεταλλεύονται το κοινωνικό αυτό αγαθό και το κατά πόσο “ευνοημένη” είναι η τοπική κοινωνία, τότε η απάντηση και για το πετρέλαιο είναι προφανής. Όσο “φθηνό νερό πίνουμε, άλλο τόσο “φθηνό” πετρέλαιο θα έχουμε!
Ωστόσο, παρατηρώντας τις γεωστρατηγικές εξελίξεις περιφερειακά, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα, βλέπουμε ότι οι φυσικοί πόροι αποτελούσαν πάντοτε το μήλο της έριδος. Οι φυσικοί πόροι είναι μια πίτα που ορμάνε πάνω της όσο πιο πολλοί μπορούνε για να τη φάνε και ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιός θα καταφέρει να φάει το μεγαλύτερο κομμάτι. Πόσοι πόλεμοι έχουν πραγματοποιηθεί για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών; Πόσες εθνικιστικές εξάρσεις έχουν δημιουργηθεί για χάρη των αφεντικών, μεταξύ γειτονικών λαών, με σκοπό την επέκταση της κερδοφορίας τους; Σχετικό παράδειγμα είναι αυτό της περιοχής της Μέσης Ανατολής που βρίσκεται σε διαρκή πολεμική σύγκρουση για τον έλεγχο των κοιτασμάτων, αλλά και το παιχνίδι με τις ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο, όπου έχουν αρχίσει ήδη να δημιουργούνται πολεμικά συμμαχικά στρατόπεδα όπως και αντίπαλα. Οι εξορύξεις είναι και αυτές που φέρνουν τον πόλεμο πιο κοντά και εμείς δεν είμαστε σε καμία περίπτωση διατεθειμένοι/ες να θυσιάσουμε τα κορμιά μας στο βωμό του κέρδους.
Άραγε πόσο κοστίζει να πουληθεί το φυσικό περιβάλλον για τα πετρέλαιά τους; Ποιο μεροκάματο σου δίνει αγοραστική αξία από την στιγμή που η αξία της ζωής εκμηδενίζεται; Πόσο κοστολογείται ο φυσικός πλούτος και η αξιοπρεπής διαβίωση σε σχέση με την γεωστρατηγική αναβάθμιση του ελληνικού κράτους;
Οι ταξικοί αγώνες μόνο μπορούν να αποτελέσουν τροχοπέδη στους σχεδιασμούς του κράτους και του κεφαλαίου, αγώνες συγκρουσιακοί και όχι θεσμικοί. Η εργατική τάξη είναι αυτή που πρέπει να παλέψει για την προστασία του περιβάλλοντος όπως παλεύει σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας, μακριά από λογικές ανάθεσης, αλλά αυτοοργάνωσης. Τέτοιου είδους αγώνες, ουσιαστικά έρχονται σε ρήξη με το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στη λεηλασία της φύσης!
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ
ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ιωαννίνων
Μάης ‘19
