Εξόρμηση σε βενζινάδικα και σούπερ μαρκετ

Εξόρμηση πραγματοποίησε η ΕΣΕ Ιωαννίνων σε όλα τα πρατήρια βενζίνης της πόλης και της αρχής της εθνικής οδού Ιαωννίνων-Αθηνών(29 σημεία συνολικά), καθώς και σε σούπερ μαρκετ, μοιράζοντας στους/στις εργαζόμενους/ες ανακοινώσεις που αφορούν τόσο προβλήματα του κλάδου, όσο και κείμενα για την πρωτομαγιά και εφημερίδες . Στα βενζινάδικα μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

Κείμενο εργαζόμενων σε πρατήρια βενζίνης

Η ΤΙΜΗ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗ ΒΕΝΖΙΝΑ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΗΝΑ

Βρισκόμενοι στην αρχή μιας τόσο οικονομικής όσο και κοινωνικής κρίσης και παράλληλα σε μια συνθήκη φόβου και αδράνειας με την απειλή του Covid-19 πάνω από τα κεφάλια μας, η AVIN OIL και η Coral(Shell), αμφότερες θυγατρικές της Motor Oil, αποτελούν από τις πρώτες εταιρείες που αποφάσισαν να θέσουν σε ισχύ αλλαγές στις συμβάσεις των εργαζομένων τους. Πιο συγκεκριμένα, λίγες μέρες πριν αποφάσισαν την αναστολή των συμβάσεων μερικών εκ των εργαζομένων των πρατηρίων τους. Οι αλλαγές αυτές στις συμβάσεις του προσωπικού, ξεκινούν από 1^η Απριλίου με άγνωστη στην πραγματικότητα περίοδο ισχύος, ενώ ανακοινώθηκαν σταδιακά στους/στις εργαζόμενες μόλις λίγες μέρες πριν την εφαρμογή τους. Την ίδια πρακτική ακολούθησαν και άλλοι όμιλοι όπως και ιδιωτικά πρατήρια.

Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό το πραγματικό μέγεθος του κεφαλαίου που διαχειρίζεται η Motor Oil, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στις θυγατρικές της. Αυτές είναι η AVIN OIL, η Coral (Shell), Coral Gas, LPC Α.Ε., η NRG Trading House Ενεργειακή Α.Ε., η OFC Υπηρεσίες Αεροπορικού ΚαυσίμουΑ.Ε., η Shell & Moh Α.Ε., η ΚΟΡΙΝΘΟΣ POWER Α.Ε., καθώς και η Εταιρεία Αγωγού Καυσίμων Αεροδρομίου Αθηνών. Δε είναι απίθανο η ίδια πρακτική μείωσης του προσωπικού να εφαρμόζεται και στις υπόλοιπες θυγατρικές, εκτός από την Avin και τη Shell και απλά να μην έχει ακόμη γνωστοποιηθεί, όπως επίσης και στο προσωπικό το οποίο εργάζεται εντός της επιχείρησης. Δε μπορούμε πάντως καν να υπολογίσουμε πόσες χιλιάδες εργαζόμενους έχει η Motor Oil, όπως ούτε και πόσοι βλέπουν το μισθό τους να συρρικνώνεται ή να αντικαθίσταται από ένα κρατικό επίδομα που ακόμη να δοθεί.

Η αλήθεια είναι πως καμία από τις πρόσφατες αποφάσεις των εταιριών δεν εκπλήσσει ιδιαίτερα, μιας και ήδη από την ημέρα της πρόσληψής μας έως σήμερα έχει γίνει αρκετά σαφές πως αποτελούμε τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Οι περισσότεροι/-ες εργαζόμενες στις δύο εταιρίες ασφαλίζονται με μηνιαίες συμβάσεις, οι οποίες γίνονται μέσω της εταιρίας ενοικίασης εργαζομένων (leasing) KSM, η οποία και μας νοικιάζει στον αντίστοιχο διαχειριστή που έχει ορίσει η εταιρία για το κάθε πρατήριο. Κατά συνέπεια ήδη κάθε εργαζόμενος/-η της εταιρίας βρίσκεται σε αρκετά επισφαλή θέση μην ξέροντας αν τον επόμενο μήνα η σύμβαση του θα ανανεωθεί ή όχι. Μέσω των μηνιαίων αυτών συμβάσεων η εταιρία διαχωρίζει πλήρως τη θέση της από τις/τους εργαζόμενες, μια και δεν φαίνεται πουθενά η εργασιακή σχέση των δύο μερών. Παράλληλα, άμεσα ή έμμεσα καταστέλλεται κάθε διεκδίκηση, από τη στιγμή που δεν υπάρχει εμφανής συσχέτιση με την εταιρεία. Πάντως και διεκδίκηση να υπάρξει η λύση για τους εργοδότες δείχνει απλή και εύκολη. Δε μιλάμε για απόλυση αλλά μια απλή λήξη της σύμβασης.

Τη στιγμή λοιπόν που μια παγκόσμια οικονομική κρίση ξεσπάει, κανένα μέρος του κεφαλαίου δε θα μείνει ανεπηρέαστο. Κατά συνέπεια η κοινή λογική της γραβάτας λέει ότι από κάπου πρέπει να γλυτώσουμε χρήματα. Η ερώτηση δε γίνεται καν μια και η πρώτη απάντηση είναι πάντα η ίδια: από τους εργαζόμενους/-ες. Η απόλυση τμήματος του εργατικού δυναμικού που με βάση τα ποσοστά δε χρησιμεύει, μια και ο τζίρος προσωρινά πέφτει, έχει να προσφέρει λίγο παραπάνω χρόνο οικονομικής άνεσης στην εταιρία. Εξ’ άλλου, με το μαστίγιο της απόλυσης πάνω από το κεφάλι του, το εργατικό δυναμικό που θα παραμείνει, θα δουλεύει με φρενήρης ρυθμούς και υπό όποια εργασιακή συνθήκη.

Αξίζει να επισημανθεί πως λίγες μέρες πριν, η Motor Oil δώρισε 50 αναπνευστήρες στα ελληνικά νοσοκομεία ενισχύοντας «τη μάχη ενάντια στον κορονοιό», δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την κοινωνική της ευαισθησία(;). Μάλλον από την πολύ ευαισθησία ο Βαρδυνογιάννης έβαλε τα κλάματα και ξέχασε να προμηθεύσει τους ίδιους τους εργαζόμενους με μάσκες και γάντια, αναγκάζοντας μας για μεγάλο χρονικό διάστημα να ψάχνουμε ατομικές λύσεις, όντας εκτεθειμένοι κατά τη διάρκεια της δουλειάς, έως ο υπεύθυνος κάθε πρατηρίου να μπορέσει να προμηθευτεί τα απαραίτητα. Την ίδια στιγμή σε πολλά ιδιωτικά και εταιρικά πρατήρια οι εργαζόμενοι/-ες δουλεύουν ακόμη χωρίς κανένα μέσο αυτοπροστασίας.

Όσο εμείς παίζουμε τη ζωή μας κορόνα – γράμματα, τρέχουμε έως τις αντλίες και πάλι πίσω και για αντάλλαγμα παίρνουμε 6μιση κατοστάρικα, τα αφεντικά που ποτέ δε θα δούμε να μας δίνουν άμεσα εντολές, παίζουν με διακρατικές συμφωνίες, στήνουν και ξεστήνουν πολέμους, ανεβοκατεβάζουν τους δείκτες του χρηματιστηρίου, παίζουν με τις ζωές μας. Εκεί που εμείς ακροβατούμε μεταξύ ζωής και επιβίωσης, εκείνοι βλέπουν αριθμούς, κέρδη ή ζημιά. Αυτό ισχύει τόσο για τη Motor Oil, όσο και για όλες τις άλλες αντίστοιχες εταιρίες, είτε βρισκόμαστε στην Ελλάδα, είτε οπουδήποτε αλλού.

Είναι ίσως και το πιο σημαντικό να αντιληφθούμε πως τώρα δε γίνεται στην πραγματικότητα λόγος για μία συγκεκριμένη επιχείρηση, σε μια συγκεκριμένη χώρα. Όλα τα παραπάνω και όσα ακολουθούν ισχύουν και αφορούν όλες και όλους όσες εργαζόμαστε σε αντίστοιχες επιχειρήσεις σε όλα τα μέρη του πλανήτη. Δεν είναι απλά ίδιο το εμπόρευμα, αλλά και το συμφέρον. Ήδη είδαμε ότι όλα τα «μεγάλα κεφάλια» τρώνε στην πραγματικότητα κομμάτι από τις ίδιες πίτες. Στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις μάλιστα το αγαθό το οποίο περνάει από τα χέρια μας είναι η ίδια η ενέργεια, για την οποία γίνονται πόλεμοι, εξεγέρσεις και άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά. Με λίγα λόγια, για τα αφεντικά και όσους μας εξουσιάζουν είναι ιδιαίτερα σημαντικό, τόσο ώστε να σκοτώνουν και να διαταράσσουν κάθε διεθνή συνθήκη για αυτό. Το πετρέλαιο είναι το αγαθό το οποίο περισσότερο από κάθε τι άλλο καθορίζει την οικονομία. Αρκεί να σκεφτούμε ότι οι δείκτες του χρηματιστηρίου, όπως και η τιμή πολλών αγαθών, ανεβοκατεβαίνουν ανάλογα με την τιμή του βαρελιού. Ίσως να μην έχουμε, όπως είναι λογικό, αντιληφθεί ποτέ σε μεγάλη κλίμακα τη θέση μας μέσα σε αυτό το στίβο, αλλά είναι καίρια. Εάν εμείς δε δουλεύουμε στα πρατήρια, τα διυλιστήρια, τις αποβάθρες, τα κοιτάσματα και τα γραφεία, τα κέρδη πέφτουν.

Τι γίνεται με τα ιδιωτικά πρατήρια

Τα πράγματα στα ιδιωτικά πρατήρια είναι ακόμη πιο δύσκολα. Εκεί, όπως στα περισσότερα καταστήματα του ιδιωτικού τομέα, έχουμε να αντιμετωπίσουμε πλασματικές συμβάσεις εργασίας, αδήλωτες υπερωρίες, καθυστέρηση πληρωμών, άρνηση καταβολής δώρων και επιδομάτων και πολλά άλλα. Εάν οι κανόνες προστασίας δεν τηρούνται μία φορά στα εταιρικά πρατήρια, εκεί δεν υπάρχουν καθόλου. Μια μεγάλη εταιρία πρέπει τουλάχιστον να δείχνει μια αξιοπρεπή εικόνα προς το κράτος και τον εργαζόμενο, έχοντας περισσότερους να διαχειριστεί αλλά και πιο πολλά να χάσει. Ένας απλός ιδιώτης χρειάζεται ένα απλό κονέ με την τοπική εξουσία και μερικές μόνο εργάτες/-τριες που θα «χτυπήσει» στην ανάγκη.

Προσπαθώντας να αποκτήσουμε μια πιο συνολική εικόνα για την οικονομική συνθήκη, η οποία θα ακολουθήσει την κρίση του Covid-19, δε διατηρούμε πολλές αμφιβολίες πως το μοντέλο της Motor Oil τώρα και στο μέλλον ακολουθούν και άλλοι όμιλοι και άλλες εταιρίες, πολυεθνικές ή μικρομάγαζα. Την ίδια στιγμή, δεν τρέφουμε και πολλές αυταπάτες πως την εξουδετέρωση της απειλής του ιού και τις υποσχέσεις για τη συνέχιση της ¨συνεργασίας¨ μας με τους εργοδότες, δε θα ακολουθήσουν απολύσεις και περεταίρω επιδείνωση των εργασιακών μας συνθηκών. Το σκηνικό έτσι κι αλλιώς ήδη προοικονομεί κατι τέτοιο . Επιχειρήσεις κάνουν παράνομες απολύσεις, υποχρεώνουν σε οικειοθελή αποχώρηση, αναγκάζουν τους/τις εργαζομένους να υπογράψουν άδειες άνευ αποδοχών, δε δίνουν ποτέ τα χρήματα για το πρώτο μισό του Μαρτίου που όλες και όλοι δουλέψαμε. Καμία κυβέρνηση και κανένα αφεντικό δεν ενδιαφέρεται για όλους/όλες όσες εργάζονται ανασφάλιστες τόσα χρόνια, δεν έχουνε άμεση πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τώρα είναι και χωρίς μεροκάματα.

Ήρθε η ώρα να πούμε στον κ. Βαρδυναγιάννη και σε όποιον άλλο εκπρόσωπο του κεφαλαίου και της κρατικής εξουσίας θέλει να παίξει με την επιβίωση μας προκειμένου να χτίσει πάνω μας την καριέρα του, πως μέσα σε αυτή τη χρονική συγκυρία η ανοχή μας έπιασε πάτο. Ξέρουμε εδώ και καιρό πως αν ήμαστε σωστά ασφαλισμένοι η θέση μας στο παρελθόν και τώρα δε θα ήταν εξίσου επισφαλής. Ξέρουμε επίσης πως οι εταιρίες και τα μαγαζιά έχουν μια χαρά εξασφαλισμένη την επιβίωση τους και δε χρειάζεται να στέλνουν εμάς στο σπίτι. Έχουν αρκετά χρήματα στα χρηματοκιβώτια και τις θυρίδες, αρκετά κοιτάσματα και κυβικά καυσίμου στα διυλιστήρια όπως και αρκετές μετοχές και ομόλογα για να μπορούμε να πούμε με ασφάλεια πως αν κάποιος δεν έχει ανάγκη αυτή την κρίσιμη στιγμή και ό,τι την ακολουθήσει, είναι αυτοί. Για το λόγο αυτό ένα πράγμα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε : τα κέρδη και η επιβίωση των επιχειρήσεών τους στηρίζονται σε εμάς. Αν εμείς σταματήσουμε να δουλεύουμε και να παράγουμε τότε τα κέρδη τους μπορούν να χαθούν. Εμείς σίγουρα έχουμε πολύ λιγότερα να χάσουμε.

Όσο συλλογικοποιούμαστε, προσπαθούμε και καταφέρνουμε να οργανωνόμαστε μέσα στους χώρους της δουλειάς μας, τα υπάρχοντα σωματεία μας και να δημιουργούμε νέα, μπορούμε να αντιμετωπίζουμε και να εναντιωνόμαστε στο κάθε αφεντικό και στις πρακτικές του κεφαλαίου. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, ίσως ήρθε η ώρα να αντιληφθούμε τη δύναμη μας απέναντί τους. Το κράτος το ανακοίνωσε ήδη: η περίοδος που θα ακολουθήσει θα είναι κρίσιμη και δύσκολη για την οικονομία. Δηλαδή για εμάς. Αυτή την κρίση όμως δεν πρέπει να την πληρώσουμε και πάλι εμείς. Ας την πληρώσουν αυτοί που τη δημιουργούν. Αυτοί που πατάν στις δικές μας πλάτες για να συσσωρεύσουν πλούτο, δύναμη και εξουσία.

Την κρίση έχουν να την πληρώσουν και το βλέπουμε καθημερινά στα ταμεία μας

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ