ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2020: Όσο και αν προσπάθησαν δεν φίμωσαν την κοινωνία

Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί. Όχι τώρα, αλλά εδώ και χρόνια. Η τρέχουσα συγκυρία απλώς κάνει πιο ορατή αυτή τη διάρρηξη. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η εργασιακή ανασφάλεια, η ακραία καταστολή και ο κοινωνικός έλεγχος, θέτουν την ίδια την εμπιστοσύνη προς τον καπιταλισμό εν αμφιβόλω. Χρειάστηκαν να περάσουν μερικοί μήνες για να αποτυπωθεί κάτι τέτοιο, αλλα έγινε. Μια τέτοια στιγμή ήταν η 17η Νοεμβρίου 2020. Ας δούμε επιγραμματικά τι συνέβη στην πόλη μας.
Παρά την εγκατάσταση δυνάμεων της αστυνομίας σχεδόν σε κάθε σημείο, ειδικά στην πλ.Ηρώων Πολυτεχνείου που είχαν καλεστεί οι συγκεντρώσεις, παρά το χαφιεδότσουρμο που ξαμολύθηκε στις γειτονιές κι έκανε προσαγωγές σε ¨σταμπαρισμένους¨ αγωνιστές, η επιχείρηση τρομοκράτησης απέτυχε. Απο την μια, οι συγκεντρώσεις και μια σύντομη διαδήλωση στο κέντρο της πόλης, πραγματοποιήθηκαν οι χωρίς οι συμμετέχοντες να υπολογίσουν την διακηρυγμένη ετοιμότητα των δυνάμεων καταστολής και τις κατοπινές λυσσαλέες επιθέσεις τους. Χαρακτηριστική υπήρξε η αναίτια αγριότητα των μπάτσων εναντίον των εστιακών φοιτητών, με αποτέλεσμα 23 συλλήψεις, 6 τραυματίες και 900 ευρώ πρόστιμα στον καθένα/καθεμία. Από την άλλη, το άγχος της Αστυνομικής Διεύθυνσης να μπουζουριάσει όσο νωρίτερα μπορεί τα ¨αναρχικά στοιχεία¨ μεσα στο τμήμα, ώστε να μην μπορέσουν καν να συγκροτήσουν πορεία. Οι μπάτσοι χαμογέλασαν, μιας και οι πολιτικοι προϊστάμενοι, τους έλυσαν λίγο περισσότερο τα χέρια να κάνουν ότι γουστάρουν. Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι δεν θα ξαναψηφίσουν μαζικά Χρυσή Αυγή αλλά Νεα Δημοκρατία. Μα θα χαμογελάσει καλύτερα, όποιος χαμογελάσει τελευταίος.
Γιατί η κατασταλτική διαχείριση της 17/11 στα Γιάννενα(όπως και σε όλη την χώρα) δείχνει την αποτυχία του κράτους και τον τρόμο που τους προκαλεί η κοινωνική δράση των καταπιεσμένων, η οποία παρεριπτόντως, μοιάζει με παγόβουνο. Στις 17/11 είδαμε την κορυφή του. Άραγε, δεν είναι αποτυχία, όταν απειλούν με υπέρογκα πρόστιμα και συλλήψεις όποιον διαδηλώσει και τελικά μπουκώνουν τα τμήματα με διαδηλωτές; Δεν είναι αποτυχία όταν ενω έχει ποτίσει η υστερία για τους κοινωνικά ανεύθυνους διαδηλωτές, οι μπάτσοι αναγκαστήκαν να λειτουργήσουν σαν στρατός κατόχης σε όλη της πόλη; Δεν είναι απόδειξη αποτυχίας ότι λειτούργησαν έτσι, γιατί ακριβώς γνώριζαν πως ο κόσμος θα απειθαρχήσει γιατι δεν σηκώνει άλλο αυτή την μούγκα; Δεν είναι αποτυχία ότι αναγκαστήκαν να κυνηγάνε τα αλάνια που στήναν οδοφράγματα στην πλ.Πάργης; Δεν είναι αποτυχία ότι δεκάδες άλλοι άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους-ανεξάρτητα αν κατάφεραν να διαδηλώσουν- δεν πέσαν στα χέρια των ασφαλιτών; Μήπως δεν είναι αποτυχία του κράτους, ότι άνοιγε ο κόσμος τις πόρτες των σπιτιών για να φυγαδεύσει αυτούς που κυνηγούσαν τα ΜΑΤ; Ή μήπως ήταν αστυνομική επιτυχία, ότι η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Ηπείρου, σείονταν από τα συνθήματα των 79 προσαχθέντων οι οποίοι/ες ούτε λεπτό δεν λύγισαν απο τις απειλές και τα καψώνια;
Το σημαντικό όμως είναι τι θα συμβεί από δω και στο εξής. Γιατί η πορεία του Πολυτεχνείου, ειδικά η φετινή, δεν σηματοδοτούσε μια πορεία-μνημόσυνο. Δεν έγινε μόνο για τους νεκρούς μια εξέγερσης 47 χρόνια πριν, έγινε για τους δεκάδες νεκρούς σήμερα στις ΜΕΘ, στα εργατικά ατυχήματα, στα σύνορα και τις γειτονιές των φτωχών, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταστών, στις φυλακές. Δεν έγινε μόνο για τα τανκς που γκρέμισαν την πύλη του ΕΜΠ, έγινε για τους μπάτσους που ξεφυτρώνουν στις πλατείες κρατώντας στο ένα χέρι το γκλόμπ και στο άλλο το μπλοκάκι. Δεν έγινε μόνο για να θυμηθούμε ότι μια δράκα φοιτητών διεκδίκησε μια καλύτερη ζωή, έγινε για επιβεβαιώσει ότι με αυτόν τον τρόπο προχωρά ο κόσμος, όταν ορισμένοι/ες λίγοι/ες, χρειάζεται να πέσουν με δύναμη στην ασπίδα της καταστολής, κι από τον θόρυβο να ταρακουνηθεί μια κοινωνία που πρέπει να βγει από τον λήθαργο. Όλα αυτά, δεν χωραν σε επέτειους, καταθέσεις στεφάνων και λουλούδια. Όλα αυτά ξεδιπλώνονται στους σημερινούς καθημερινούς αγώνες και δεν μπορούν παρά να εκφραστούν στους δρόμους.
Δεν είναι η ωρα λοιπόν να νικήσει ο φόβος. Δεν είναι ώρα να νικήσουν οι συμβιβασμοί. Είναι η ώρα να νικήσει η αξιοπρέπεια του δρόμου. Όπως ακριβώς συνέβη στις 17 Νοέμβρη 2020. Συνεχίζουμε!
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ 23 ΔΙΩΚΩΜΈΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΔΟΜΠΟΛΗΣ
ΑΚΥΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ
26 ΝΟΕΜΒΡΗ 2020
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Ελευθεριακή Συνδικαλιστικη Ένωση Ιωαννίνων