Ακριβώς ένα χρόνο πρίν, στις 17 Μαρτη 2020, καλέσαμε σε αντικρατική συγκέντρωση αλληλεγγύης στους μεταστες/ριες που δέχονταν επιθέσεις στα σύνορα από τον ελληνικό στρατό, την αστυνομία και φασίστες. Ήταν η ίδια μέρα που ο Μητσοτάκης ανακοίνωνε με διαγγελμα την απαγόρευση συναθροίσεων. Η επιλογή μας τότε, να πραγματοποιήσουμε την συγκέντρωση, εδράζονταν στην θέση μας πως ότι κι αν συμβεί, δεν μπορούσαμε να αφήσουμε τον δημόσιο χώρο αποκλειστικά στην αστυνομία. Ένα χρόνο μετά, παραμένει το ίδιο διακύβευμα και αγγίζει πλέον όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας. Αποδείχτηκε ότι η φυσική παρουσία στους δρόμους, προασπίζει και επεκτείνει τους αγώνες μας. Ένα χρόνο μετα, σε μια στιγμή που τα Γιάννινα μπαίνουν ξανά σε σκληρότερη καραντίνα και οι μπάτσοι ξεσαλώνουν στα πάρκα και τις γειτονιές, πρέπει ξανά να απντήσουμε δυναμικά και μαζικά ότι δεν θα τους επιτρέψουμε ούτε να κάνουν ότι γουστάρουν, ούτε να μπουν στους πανεπιστημιακούς χώρους, ούτε να περάσουν νόμους που θα υποτιμήσουν ακόμη περισσότερο την εργασία και τη ζωή μας. Καλούμε όλους /ες τους συναδελφους/ισσες, τα σωματεία, τους συλλόγους και τα φοιτητικά σχήματα αλλα και κάθε αγωνιζώμενο/η να στηρίξει την αντικατασταλτική διαδήλωση.
Εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο όλη η κοινωνία έχει μπει στον γύψο. Διαμορφώνονται νέες κοινωνικές σχέσεις, αλλάζει προς το χειρότερο ο τρόπος που εργαζόμαστε, που επικοινωνούμε, που κυκλοφορούμε, που χρησιμοποιούμε τον δημόσιο χώρο. Αλλάζει ο τρόπος που βγαίνουμε βόλτα στους δικούς μας δρόμους, που απολαμβάνουμε τις δικές μας πλατείες ή την φυσική ομορφιά του τόπου μας. Ο φόβος έχει εισχωρήσει πριν από κάθε απόφαση, από κάθε σκέψη κι από κάθε κίνηση. Όσο κι αν ορισμένοι επιμένουν για την προσωρινότητα αυτής της συνθήκης, κάνεις δεν παραβλέπει ότι το κράτος και το κεφάλαιο τρίβουν τα χέρια τους, γιατί παράγουν πειθαρχία. Κι η πειθαρχία φέρνει κέρδη. Τα πρόστιμα αποτέλεσαν κυρίαρχο μέσο επιβολής της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Ένας ταξικός τιμωρητικός μηχανισμός, εισπρακτικού χαρακτήρα, ακόμη μια νομιμοφανής ληστεία από την τσέπη των εργαζομένων. Ένιωσαν μήπως οι πλούσιοι την αύξηση του προστίμου; Ακόμη κι αν τους έκοβαν(που δεν θα τους έκοβαν) κλήση οι μπάτσοι, θα τους ένοιαζε να την πληρώσουν; Θα πεινούσαν; Θα τους έδιωχνε ο σπιτονοικοκύρης που δεν πλήρωσαν νοίκι; Μήπως θα αφήναν καμία δόση απλήρωτη στην εφορία;
Η επιβολή προστίμου για την χρήση μάσκας και την κυκλοφορία, υποδηλώνει μια άλλη, πολύ πιο στυγνή επιβολή. Την κυριαρχία του κράτους-προστάτη, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Ο έλεγχος για το πού θα πας, τι ώρα θα βγεις, ποιος ο λόγος που θα βγεις, πόση ώρα θα κάνεις, αν θα κάτσεις σε ένα παγκάκι λίγο παραπάνω, τι θα φοράς στο πρόσωπο, δεν έχει καμία σχέση με την προστασία της δημόσιας υγείας. Έχει να κάνει με την ενίσχυση της παρουσίας του κράτους στην καθημερινότητά μας. Δεν πάγωσαν τα πάντα όμως με την καραντίνα. Η κυβέρνηση περνάει κάθε βδομάδα νομοσχέδια και τα αφεντικά στις επιχειρήσεις που δουλεύουν ακόμη, εντείνουν την εκμετάλλευση. Όσοι και όσες αντέδρασαν σε αυτό, δέχτηκαν ακόμη πιο άγρια καταστολή. Το Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη σε όλη την Ελλάδα, έγιναν απεργίες και διαδηλώσεις που δεν ήταν στην ουσία ούτε επέτειοι ούτε καθιερωμένες συνδικαλιστικές δράσεις. Αποτελούσαν στιγμές της αντίστασης ενάντια στη δυστοπία. Η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να επιτεθεί, να ξυλοκοπήσει, να τραυματίσει, να συλλάβει και να ρίξει πρόστιμα στους διαδηλωτές εξηγεί τα πάντα. Δεν υπήρξε καταστολή γιατί έθεταν την κοινωνία σε υγειονομικό κίνδυνο. Υπήρξε καταστολή γιατί οι άνθρωποι αυτοί τόλμησαν να σταθούν απέναντι στους σχεδιασμούς της εξουσίας. Κι αυτή είναι η τρανότερη απόδειξη της ανάδυσης ενός σύγχρονου, καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού που απλά κοτσάρει ένα Κοινοβούλιο μπροστά, ως δημοκρατικό προσωπείο.
Μόνο στα Γιάννενα, στις διαδηλώσεις της 17ης Νοέμβρη και της απεργίας στις 26 του ίδιου μήνα, κόπηκαν πρόστιμα συνολικού ύψους 27.600 ευρώ! Πρόστιμα που έπεσαν σε φοιτητές, σε ντελιβεράδες, σερβιτόρες και ανέργους που διαδήλωναν με τους συλλόγους και τα σωματεία τους. Καθώς δεν έφτανε αυτό η αστυνομία, πλήρως εναρμονισμένη με τις κρατικές εντολές πάταξης κάθε αντίστασης στο δρόμο, την ημέρα της απεργιακής πορείας στις 26 Νοέμβρη, καθώς η πορεία είχε ήδη λήξει και ο κόσμος είχε αποχωρήσει, επιτέθηκε και οδήγησε στο νοσοκομείο 2 συνδικαλιστές, μέλη του σωματείου βάσης εργαζομένων στο delivery(ΣΒΕΔΙ), συλλαμβάνοντας και φορτώνοντάς τους ποικίλες κατηγορίες. Το δικαστήριο των 2 εργαζομένων έχει οριστεί για τις 16 Μαρτίου.Ακόμη και οι τελευταίοι υπερασπιστές της καραντίνας δεν πιστεύουν πια σε αυτήν. Ούτε απέδωσε αποτελέσματα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ούτε έδωσε τον χρόνο στο σύστημα υγείας να την αντιμετωπίσει. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Τα πολεμικά αεροσκάφη, τα νέα περιπολικά και μηχανές, οι προσλήψεις για την πανεπιστημιακή αστυνομία (και την ενίσχυση της ομάδας Δράση) είναι πιο χρήσιμες για το κράτος. Η κοινωνία πλέον έχει αντιληφθεί σύσσωμη ότι η καραντίνα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μέσο πλήρους αστυνόμευσης και καταστολής της. Καθημερινά ξεπετάγονται περιστατικά είτε λεκτικών είτε σωματικών επιθέσεων από τις αστυνομικές δυνάμεις με αποκορύφωμα την επίθεση στην κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης. Αυτό οδήγησε τους ίδιους τους κατοίκους της περιοχής να καλέσουν και να πραγματοποιήσουν μία από τις μαζικότερες πορείες γειτονίας αριθμώντας πάνω από 15000 κόσμο. Η κοινωνία έχει σιχαθεί την διαρκή παρουσία του κράτους στις ζωές της. Η αντίσταση πλέον βρίσκεται σε κάθε γειτονία, σε κάθε πλατεία, σε κάθε πάρκο.
Δυστυχώς για την εξουσία όμως, το μήνυμα της υπακοής, οι αγωνιζόμενες/οι, όπως και μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, το πετάξαμε στα σκουπίδια. Το ποδοπατούν κάθε μέρα οι χιλιάδες που κυκλοφορούν στους δρόμους, οι νέοι/ες που συναντιούνται στις καβάντζες, τα γερόντια που κάθονται στις πλατείες, οι εργαζόμενοι/ες που συνωστίζονται αναγκαστικά στους χώρους εργασίας και νιώθουν την υποκρισία της διαχείρισης της πανδημίας. Το ποδοπατούν οι αγώνες που πυκνώνουν, οι διαδηλώσεις που δεν σταματούν. Το ποδοπατούν όσοι/ες ακόμη σκέφτονται και πράττουν με βάση τη λογική και όχι την κρατική προπαγάνδα. Όταν όμως αυτή η προπαγάνδα, εξαντλεί τα περιθώρια ¨πειστικότητας¨, παίρνει την σκυτάλη η κρατική καταστολή. Η επίθεση των μπάτσων στην Νέα Σμύρνη, ήταν ένα από τα καθημερινά σκηνικά επίδειξης τσαμπουκά, που συμβαίνουν σε όλη τηχ’ωρα και τυχαίνει να μην καταγράφονται. Ήδη, δεκάδες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, αλλα και φοιτητικές πορείες είχαν χτυπηθεί. Η αστυνομία πάτησε το πόδι της στα πανεπιστήμια. Τίποτα όμως από αυτά δεν συνεβη αναίμακτα για το κράτος. Το βάρος των προστίμων, των συλλήψεων, της καταστολής, είναι ελαφρύ όταν στο ζύγι μπαίνει η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Όταν χτίζουμε τείχος πραγματικό απέναντί τους και δεν μπαίνουν ανάμεσά μας οι οθόνες. Όταν ξανακερδίζουμε βήμα-βήμα τον δρόμο. Δεν σκοπεύουμε να σκύψουμε το κεφάλι, δεν σκοπεύουμε να ζούμε μόνο για να δουλεύουμε και να καταναλώνουμε, δεν σκοπεύουμε να γίνουμε πειθήνια εξαρτήματα του μηχανισμού κέρδους. Κάθε στιγμή συνειδητής απειθαρχίας, κάθε εστία αντίστασης, κάθε άρνηση στον καπιταλιστικό παραλογισμό στέλνει αντιστοίχως ένα μήνυμα προς την εξουσία: Όσοι σταθούν εμπόδιο στους αγώνες για τη ζωή κινδυνεύουν από την κοινωνική οργή!
-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ.
-ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ.
-ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ 17Ης ΝΟΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΤΗΣ 26ης ΝΟΕΜΒΡH.
-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΧΟΛΩΝ/ΠΡΥΤΑΝΕΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΕΡΑΜΕΩΣ-ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ.
-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ-ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ Ν.ΣΜΥΡΝΗΣ.
-ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ.
-ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ,ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΎ ΝΟΜΟΥ ΚΕΡΑΜΕΩΣ.
-ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΝΤΩΝ.
