Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο νιώθουμε σαν κομπάρσοι σε δυστοπική ταινία επιστημονικής φαντασίας με το πλέον εξωφρενικό σενάριο: επιβολή μιας κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» από το κράτος που δικαιολογεί κάθε είδους αυταρχικό μέτρο σε γενναίες δόσεις: lockdown, απαγόρευση κυκλοφορίας και συναθροίσεων, πρόστιμα και σκληρή αστυνομική καταστολή· που παρουσιάζει την πανδημία ως ένα αυστηρά υγειονομικό γεγονός για το οποίο αρμόδιοι είναι μόνο οι εγκεκριμένοι από το ίδιο «ειδικοί»· που προωθεί με το στρατηγικό αφήγημα της «ατομικής ευθύνης» την εκβιαστική συναίνεση στη μείωση των κρατικών αναπαραγωγικών δαπανών για την υγεία, στη μείωση των δαπανών για την υγεία, στη μείωση των μισθών και στην αύξηση των απολύσεων· που βίαια εισάγει την τηλεκπαίδευση και την τηλεργασία αλλάζοντας τη μορφή της εργασίας μας και που, τέλος, νομοθετεί τον υποχρεωτικό εμβολιασμό ως «πανάκεια» και «απελευθέρωση» απαγορεύοντας οποιαδήποτε αμφισβήτηση επ’ αυτού. Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν αποτελεί συνεπώς μεμονωμένο γεγονός αλλά το πιο πρόσφατο επεισόδιο της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, ενάντια στην οποία από τον Μάρτη του 2020 οι αντιστάσεις ήταν ελάχιστες. Ένα φτηνό και όλο και πιο αμφιλεγόμενο μέτρο, δήθεν προστασίας της υγείας μας, που μας αντιμετωπίζει σαν κρέας προς συντήρηση, μόνο σαν εργασιακή δύναμη και μόνο για να παραμείνουμε υποτίθεται υγιείς και αποδοτικοί μέσα στις ασφυκτικές αίθουσες διδασκαλίας.
Κάθε συζήτηση και αντιπαράθεση γύρω από τις αιτίες της πανδημίας, την ικανοποίηση των αναγκών μας, την ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας καθώς και τον έλεγχο από εμάς του ίδιου του περιεχομένου της μέσα στις όλο και πιο ανθυγιεινές εργασιακές και κοινωνικές σχέσεις που ζούμε είναι ουσιαστικά απαγορευμένη.
Για την ακρίβεια, με την ψήφιση του νόμου 4820 και την τροπολογία της 22ης Ιουλίου, η απείθεια των εργαζόμενων σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και των υγειονομικών στο μέτρο του υποχρεωτικού εμβολιασμού ήδη έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες εργαζόμενοι να βρίσκονται σε καθεστώς αναστολής εργασίας! Ταυτόχρονα, θεσπίστηκε η γενική υποχρέωση για όλους τους εργαζόμενους ιδιωτικού και δημόσιου τομέα να επιδεικνύουν στους εργοδότες τους το πιστοποιητικό εμβολιασμού εκβιάζοντας έτσι πολλούς, μέσα στο πλαίσιο της διαρκούς ενίσχυσης του διευθυντικού δικαιώματος από τον Μάρτη του 2020, στο να το κάνουν και αναγκάζοντας άλλους σε απόλυση ή αναγκαστική παραίτηση. Αντί για μια απόφαση ελεύθερης επιλογής, ο εμβολιασμός γίνεται συνεπώς μοχλός για την άρση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων έναντι διευθυντικού δικαιώματος και για την επιβολή ενός καθεστώτος διακρίσεων και κατηγοριοποιήσεων μεταξύ ανεμβολίαστων και εμβολιασμένων, λες και η σύμβαση εργασίας περιέχει ή θα μπορούσε να περιέχει όρους ή προϋποθέσεις που σχετίζονται με την κατάσταση υγείας του εργαζόμενου και το κάθε αφεντικό -όπως το κράτος στην περίπτωσή μας- νομιμοποιείται να άρει τον σωματικό μας αυτοκαθορισμό ή να μας εκβιάσει σε καταναγκαστικές ιατρικές πράξεις, σε ρόλο ελεγκτή της ιατρικής κατάστασής μας.
Με όπλο τον εμβολιασμό οι διαχωρισμοί και οι διαιρέσεις εντός της εργατικής τάξης και των εκπαιδευτικών ειδικότερα όχι απλά εντείνονται αλλά και εγκαινιάζονται νέες: έτσι, οι «χαραμοφάηδες» ανεμβολίαστοι αποκλείονται από τη χρήση δημόσιων δομών υγείας για τη διενέργεια διαγνωστικών ελέγχων και δεν δικαιούνται πρόσβαση σε δωρεάν τεστ αλλά υποχρεώνονται να τα πληρώνουν ως δωράκι σε ιδιωτικές δομές. Αυτά που μέχρι τώρα αποτελούσαν βασικές λειτουργίες μέσα στην κοινωνία, όπως η κατανάλωση (σε κλειστούς χώρους) και η μισθωτή εργασία (στους συγκεκριμένους τομείς που προαναφέραμε προς το παρόν) για τους «υπεύθυνους» εμβολιασμένους μετατρέπονται σε «προνόμια» από τα οποία αποκλείονται οι «Άλλοι», οι «επικίνδυνοι» και «ανεύθυνοι» ανεμβολίαστοι.
Απέναντι σ’ αυτό το δυστοπικό τοπίο και ενώ ήδη οι υγειονομικοί βρίσκονται σε αγώνα ενάντια στις αναστολές εργασίας και στην αναδιάρθρωση-περαιτέρω ιδιωτικοποίηση που εφαρμόζεται στον τομέα της υγείας μέσω ακριβώς των αναστολών και του ξεσκαρταρίσματος, ελάχιστα σωματεία έχουν πάρει ξεκάθαρα θέση υπεράσπισης όσων αρνούνται να εμβολιαστούν, χωρίς ταυτόχρονα να υπονομεύουν τους όποιους λόγους για τους οποίους το κάνουν. Γιατί η επίκληση στον «μαζικό καθολικό εμβολιασμό» της αριστεράς, που δήθεν θα γίνει δια της πειθούς και όχι υποχρεωτικά, όπως κάνει ήδη η κυβέρνηση, αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους σαν αδαείς ανήλικους προς σωφρονισμό στην καλύτερη περίπτωση ή σαν ψεκασμένους ανορθολογιστές, συνοδοιπόρους της ακροδεξιάς, στη χειρότερη. Στο μεταξύ, το κενό που αφήνει το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς και του ανταγωνιστικού κινήματος εν γένει, το έχει ήδη καταλάβει όντως η ακροδεξιά που σε μεγάλο βαθμό μονοπωλεί την αντίσταση στο πιο πρόσφατο επεισόδιο της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας. Στην πραγματικότητα τηρείται σιγή ιχθύος απέναντι στον εκβιασμό, την οικονομική αφαίμαξη και τις αναστολές, όπως τα περιγράψαμε παραπάνω και κανένας πραγματικός αγώνας.
Η κατάσταση θυμίζει τη συναίνεση και αποδοχή των μαζικών πολύμηνων εγκλεισμών και της τηλεκπαίδευσης που οδήγησαν στην κατάθλιψη μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού καθώς και στη συστηματική παραβίαση των ατομικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Ειδικά μάλιστα στην περίπτωση της τηλεκπαίδευσης, η αριστερά επέτρεψε στο κράτος να μετατρέψει την παρατυπία σε νόμο. Κατόπιν τούτων, βρισκόμαστε τώρα σε ακόμα χειρότερες συνθήκες ενώπιον της εφαρμογής της αξιολόγησης για την οποία , φρόντισαν από την αρχή να μας καταστήσουν σαφές ότι «Η αξιολόγηση είναι υποχρεωτική και ασφαλώς προβλέπονται και συνέπειες για όποιον δεν συμμετέχει. Η μη μισθολογική εξέλιξη και η παρακράτηση μισθού έως και ενός μηνός, αλλά παράλληλα τα αποτελέσματά της θα συνδέονται με επιβράβευση μέσω μορίων είτε με επιμόρφωση» (Κεραμέως, Ιούλιος 2021).
Χρόνια τώρα αγωνιζόμαστε ενάντια σ’ αυτήν τη διαδικασία ποσοτικοποίησης, καταμέτρησης, ιεραρχικής κατανομής και κατηγοριοποίησης των σχολικών μονάδων, στον τεμαχισμό και την καταγραφή της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Χρόνια τώρα την αναγνωρίζαμε ως μοχλό για διαρκή ανταγωνισμό ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και σε σχολεία, διχασμού των εκπαιδευτικών, κατηγοριοποίησης των σχολείων που θα οδηγήσει σε μειώσεις μισθών, διαθεσιμότητες και απολύσεις. Τη θεωρούσαμε όπλο ενοχοποίησης των εκπαιδευτικών και μετακύλισης των ευθυνών πάνω τους και εργαλείο πειθάρχησης.
Ακριβώς η ίδια διαδικασία επιχειρείται τώρα εισάγοντας μια νέα διαίρεση και βάζοντας στο στόχαστρο μια νέα κατηγορία αποδιοπομπαίων τράγων, τους ανεμβολίαστους εκπαιδευτικούς! Η ίδια λογική της «ατομικής ευθύνης» και της «αντικοινωνικής συμπεριφοράς» επιστρατεύεται και τώρα και παρόμοιες ποινές επιφυλάσσονται στους απείθαρχους. Με την υπερεξουσία που δόθηκε στους διευθυντές σχολικών μονάδων, όπως δρομολογείται περικοπή μισθού σε όσους εκπαιδευτικούς αρνηθούν την αξιολόγηση, ομοίως και ακόμα χειρότερα επακολουθεί αναστολή εργασίας και απόλυση σε όσους αρνούνται τον εμβολιασμό!
Αν η αξιολόγηση αποτελεί όπλο διαίρεσης των εκπαιδευτικών και εργαλείο για την υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης, το ίδιο επιχειρείται και με το εμβολιασμό από το κράτος. Η αντίστασή μας στην αξιολόγηση δεν μπορεί να αγνοήσει τη δημιουργία αυτών των νέων διαχωρισμών. Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση πρέπει να συνδεθεί με τον αγώνα ενάντια στις νέες κατηγοριοποιήσεις και απαγορεύσεις, στη διαρκώς ανανεούμενη δεξαμενή εξιλαστήριων θυμάτων της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, αυτής της πολύ πιο βλαβερής από τον Covid-19 απειλής για την υγεία μας.
Να συνδέσουμε τον αγώνα μας ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και την αξιολόγηση με τον αγώνα των υγειονομικών ενάντια στις αναστολές και ενάντια στις διακρίσεις και αποκλεισμούς στον δημόσιο χώρο.
• Κανένας υποχρεωτικός εμβολιασμός και κανένα περιοριστικό μέτρο ή διάκριση
• Όχι στην επιβολή υποχρέωσης των ανεμβολίαστων εκπαιδευτικών να πληρώνουν με δικά τους έξοδα δύο rapid test την εβδομάδα.
• Δωρεάν πρόσβαση για όλους στις δομές Υγείας χωρίς αποκλεισμούς.
• Κανένας εργαζόμενος να μην δείχνει πιστοποιητικά εμβολιασμού, νόσησης ή τεστ. Καμία ανοχή στο σύστημα της ρουφιανιάς, που καταργεί το απόρρητο των ιατρικών πράξεων.
• Συνδικαλιστική κάλυψη όσων συναδέλφων απειληθούν με απόλυση ή αναστολή εργασίας
• 15 παιδιά στις αίθουσες – προσλήψεις εκπαιδευτικών για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες
• Καμιά αξιολόγηση και κατηγοριοποίηση σχολείων
• Δεν θα ανεχτούμε κανένα λοκντάουν στις ζωές μας και στις ζωές των μαθητών μας
Εκπαιδευτικοί ενάντια σε όλους τους διαχωρισμούς και την αξιολόγηση
