Ολοκληρώνοντας το συνέδριο και εγκρίνοντας το καταστατικό του, ιδρύετε η Διεθνή Συνομοσπονδία Εργασίας (CIT), μια διεθνής ένωση που θα περιλαμβάνει τον αναρχοσυνδικαλισμό και τον επαναστατικό συνδικαλισμό, που αποτελείται από USI – Ιταλία-, FAU -Γερμανία-, CNT -Ισπανία-, IWW – Βόρεια Αμερική, ESE-Ελλάδα και IP-Πολωνία.

Η CNT θα αναλάβει τη γραμματεία της διεθνούς κατά τη διάρκεια της πρώτης διετίας, αργότερα η FAU και στην τρίτη περίοδο η IWW. Κατά τη διάρκεια των πρώτων πέντε ετών της διεθνούς η USI θα αναλάβει το ταμείο. Οι ποσοστώσεις θα είναι ανάλογα με την αγοραστική δύναμη κάθε χώρας, αναγνωρίζονται 3 επίπεδα αγοραστικής δύναμης. Το τρίτο χαμηλότερο επίπεδο απευθύνεται στις αναπτυσσόμενες χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας ή της Αφρικής.

Κατά τα επόμενα χρόνια, οι άξονες εργασίας θα είναι η κατάρτιση, η συνδικαλιστική δράση και η επέκταση. Στον τομέα της κατάρτισης, οι πληροφορίες για την εργασία θα ανταλλάσσονται σε διεθνές επίπεδο, θα διενεργούνται θερινά σχολεία και θα γίνονται μεταφράσεις υλικού για να τα μοιραστούν. Από την άλλη πλευρά, η δράση των συνδικάτων θα ενισχυθεί και θα εδραιωθεί η 8 Μαρτίου ως ημέρα αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων γυναικών και η ανταλλαγή γνώσεων από διάφορους βιομηχανικούς τομείς.

Τέλος, η επέκταση θα βασιστεί στην ανταλλαγή επαφών με συναφείς οργανισμούς, μετάφραση προπαγάνδας και ιδιαίτερη προσοχή στη συνεργασία με τους διακινούμενους εργαζόμενους, τους χωρίς δικαιώματα, τους διασυνοριακά εργαζόμενους κ.λπ. Άλλοι μεσοπρόθεσμοι στόχοι θα είναι οι τομείς των μεταφορών, του φύλου, του τομέα αποκατάστασης, των φυλακισμένων και των διακινούμενων εργαζομένων, της εκπαίδευσης και της υγείας. Συμφωνήθηκε να φιλοξενηθεί το επόμενο συνέδριο στη Γερμανία, κατόπιν αιτήματος της FAU,

Αυτό το διεθνές συνέδριο ολοκληρώνετε μέσα σε χειροκροτήματα και τις συνέργειες μαχητικού συνδικαλισμού, μετά από αρκετές ημέρες έντονης εργασίας, με τη συνολική αίσθηση οτι ξεκινούν ένα συναρπαστικό έργο και με χροιά του να γίνει ένα ιστορικό ορόσημο.

Επίσης  πρέπει να ειπωθεί ότι απο την άλλη πλευρά η CGT οδηγεί δύο συντονιστικά,  το ένα είναι το Συντονιστικό  κόκκινο και μαύρο , συνδικαλιστική τάση, η οποία ανήκουν ή άνηκαν  κάποιες από τις οργανώσεις που ακολουθούν τώρα (ή σύντομα θα ενταχθούν) προς την ΔΣΕ , και από την άλλη μεριά το Διεθνές Συνδικαλιστικό Δίκτυο Αλληλεγγύης και Αγώνα , το οποίο προσπαθεί να ενώσει τα διαφορετικά  συνδικάτα της Αριστεράς γενικότερα.

Η Εσωτερική Ένωση Εργαζομένων (IWA), η διεθνής ομοσπονδία στην οποία ανήκε προηγουμένως η CNT της Ισπανίας και στην οποία ανήκουν ακόμη ορισμένα συνδικάτα (που εκδιώχθηκαν από την CNT ή την εγκατέλειψαν), έχει επίσης νέα. Η επέκταση που διεξάγεται από την ASF-IWA , το αυστραλιανό της τμήμα, από τις Φιλιππίνες, τη Σιγκαπούρη και το Μπαγκλαντές φαίνεται να αποδίδει, όπως δείχνουν οι εικόνες που λήφθηκαν την πρώτη Μαΐου στην Σιγκαπούρη (συλλογή φωτογραφιών στο Facebook [2] ). Άλλοι, όπως ο   Persaudaraan Pekerja Anarko-Sindikalis (PPAS) της Ινδονησίας (βλέπε Twitter ), οδηγούν τον αγώνα των εργαζομένωντης Uber στην Τζακάρτα .

Μικροφωνική παρέμβαση ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας Κυριακή 6 Μαΐου στις 11:00, Μ. Αγγέλου και Χ.Τρικούπη.

Και αυτή την Κυριακή 6 Μαΐου τα καταστήματα θα παραμείνουν ανοιχτά, σηματοδοτώντας την ισχύς του νέου νόμου που επιτρέπει το άνοιγμα των μαγαζιών 32 Κυριακές το χρόνο, αφού μάλλον οι 8 δεν τους ήταν αρκετές. Δε μας είναι πλέον άγνωστες οι σχέσεις κράτους και αφεντικών, καθώς για μία ακόμη φορά, παρά το αριστερό της προσωπείο η κυβέρνηση συνεργάζεται  και στηρίζει το κεφάλαιο, πατώντας στις πλάτες των εργαζομένων, με σκοπό το όσο γίνεται μεγαλύτερο κέρδος, με αποκορύφωμα βέβαια την τροποποίηση του Συνδικαλιστικού Νόμου 1264/82 που στοχεύει στην κατάργηση των απεργιών.

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως κράτος και αφεντικά προκειμένου να βγάλουν περισσότερα αδιαφορούν πλήρως και καταπατούν και πάλι τα δικαιώματα των εργαζομένων. Δεν αρκούν οι ήδη πιεστικές συνθήκες στις οποίες δουλεύουμε, με τα αφεντικά να προσπαθούν να μας στερήσουν όποιο εργασιακό δικαίωμα μας ανήκει προκειμένου να βγουν αυτοί κερδισμένοι, τώρα με το νέο νόμο θέλουν να εξαλείψουν και κάθε ελεύθερο χρόνο που έχει απομείνει, καθώς όπως δείχνουν τα πράγματα όταν ο εργαζόμενος ξεκουράζεται το αφεντικό χάνει χρήματα.

Τι πιο εύκολο όμως από το να κατηγορήσουμε τους άλλους για τα δεινά τα οποία βιώνουμε; Τι πιο συνηθισμένο από το να κατακεραυνώσουμε ξανά όσους κυβερνούν; Η αλήθεια είναι οτι δεν γίνεται στις μέρες μας να τρέφουμε αυταπάτες για τον ρόλο του κρατικού μηχανισμού και τους διαχειριστές του. Το αριστερό παρελθόν δεθα τους εμποδίσει να υποτιμήσουν κι άλλο την εργατική δύναμη και τη ζωή μας. Σημασία όμως έχει τι κάνει η εργατική τάξη απέναντι σε όλα αυτά. Ο αγώνας για τη μη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων, των συνδικάτων και των καταναλωτών. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να εμποδίσει την εφαρμογή της-όπως ακριβώς και πριν, έτσι και τώρα- είναι η οργανωμένη ταξική αντίσταση στους χώρους δουλειάς. Είναι απαραίτητη η ενίσχυση των σωματείων και η ριζοσπαστικοποίηση των διεκδικήσεων, η ανάπτυξη της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των εργαζομένων, η ανυπακοή στους αντεργατικούς νόμους, η άρνηση της κατανάλωσης τις Κυριακές και η απεργία.

Δεν μπορούμε να περιμένουμε ενα ¨φιλεργατικό¨ πρόγραμμα το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει. Ποτέ δεν μας χαρίστηκε τίποτα, ποτέ δεν θα σταματήσουμε να διεκδικούμε περισσότερα. Υπερασπιζόμαστε την κυριακάτικη αργία :

• Γιατί δεν χαρίζουμε ούτε λεπτό από τον ελεύθερο χρόνο και την ξεκούρασή μας, για να κερδίσουν τα αφεντικά.
• Γιατί δουλεύουμε ήδη αρκετές ώρες για ψίχουλα.
• Γιατί αν δεν αντισταθούμε τώρα, το μέτρο θα επεκταθεί σε όλους τους εργαζόμενους, ακόμη και σε αυτούς που τώρα αδιαφορούν ψωνίζοντας τις Κυριακές.
• Γιατί ο ανταγωνισμός και η ανάπτυξη χτίζεται πάνω στην λεηλασία της ζωής μας.
• Γιατί εν τέλει, δεν θα χορεύουμε στον ρυθμό που μας βαράνε το Κράτος και τα αφεντικά!

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

eseioanninon.squat.gr     ese.ioanninon@gmail.com

Απεργιακή συγκέντρωση-πορεία.

Τρίτη 1 Μάη στις 10:30 στο εργατικό κέντρο.

Την Τρίτη 17/04 η συλλογικότητα Sempre Viva καλεί σε διαδήλωση ενάντια στην εξόρυξη πετρελαίου στις 18:30 στην Περιφέρεια Ιωαννίνων. Η ΕΣΕ Ιωαννίνων στηρίζει αυτή τη διαδήλωση, αφού άλλωστε η υπόθεση της εξόρυξης υδρογονανθράκων είναι ένα ζήτημα που αφορά και επηρεάζει όλη την εργατική τάξη.

Ακολουθούν το κείμενο και η αφίσα της συλλογικότητας:

Εξόρυξη Πετρελαίου Σημαίνει

Καταστροφή

Σύμφωνα με τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων των ίδιων των εταιρειών, που εμείς έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε πως τα τελικά δεδομένα θα είναι πολλαπλάσια των αρχικών, προβλέπονται τα παρακάτω: Θα διανοιχτούν 11.500 γεωτρήσεις-τρύπες, από 8 έως 20 μέτρα βάθος η κάθε μία και για την πραγματοποίηση τους θα χρειαστούν τουλάχιστον 92.000 κιλά εκρηκτικά. Για τη μεταφορά εξοπλισμού και προσωπικού σε δύσβατες περιοχές θα κατασκευαστούν 219 ελικοδρόμια εντός παρθένων δασών και προστατευόμενων περιοχών. Αν όντως τηρηθεί το πλάνο της εταιρείας, που στην πρωταρχική φάση προβλέπει 263 ημέρες εργασιών, τότε θα εκτελεστούν 395 ώρες πτήσεων  με κατανάλωση από 150 έως 850 lt καυσίμου ανά ώρα. Επίσης θα χρησιμοποιηθούν 2000 έως 3.000 lt καύσιμο ανά γεωτρύπανο ανά ημέρα. Με αποτέλεσμα να απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα τουλάχιστον 200 τόνοι τοξικών αερίων όπως μονοξείδιο του άνθρακα, αέριοι υδρογονάνθρακες, οξείδια του αζώτου, διοξείδιο του θείου και εισπνεύσιμα σωματίδια. Συνέπεια όλων των παραπάνω θα είναι η δημιουργία όξινης βροχής, η επιβάρυνση της χλωρίδας και της πανίδας και η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, ήδη από τη φάση των ερευνών.  Εξαιτίας των προηγουμένων, ανυπολόγιστες θα είναι οι ζημιές από πιθανές διαρροές ή ατυχήματα. Αξίζει να επισημανθεί πως μόνο για το 2017 η ανάδοχος του έργου Repsol ήταν υπεύθυνη για 11 ατυχήματα και διαρροή 40 τόνων πετρελαίου παγκοσμίως.

Λεηλασία

Οι εμπλεκόμενες εταιρείες Repsol και Energean Oil απολαμβάνουν ειδικό καθεστώς με την αιτιολογία πως πρόκειται για επένδυση «εθνικού συμφέροντος». Ειδικότερα ο «νόμος περί υδρογονανθράκων» (2289/95) προβλέπει πως οι εταιρίες έχουν απόλυτο δικαίωμα σε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις, κατά παρέκκλιση της κείμενης νομοθεσίας , προς εξυπηρέτηση των αναγκών τους. Δρόμοι, αγωγοί μεταφοράς, αποθηκευτικοί χώροι, εγκαταστάσεις επεξεργασίας και λιμάνια μεταφόρτωσης θα φτιαχτούν χωρίς να δοθεί αναφορά στις τοπικές κοινωνίες. Δεν εχουν καμία υποχρέωση ως προς τον τόπο και τρόπο διάθεσης των απολήψιμων ποσοτήτων. Μπορούν να τα πουλήσουν σε οποιαδήποτε αγορά, απλά επιλέγοντας εκείνη με τη μεγαλύτερη τιμή. Κοινώς, ούτε θα αυξηθεί η ενεργειακή επάρκεια της περιοχής, ούτε θα φθηνύνουν τα καύσιμα. Στη σύμβαση παραχώρησης του οικοπέδου των Ιωαννίνων (Ν.4300/2014) δεν γίνονται σαφείς οι τρόποι και τα χρονοδιαγράμματα βάσει των οποίων οι εταιρείες υποχρεώνονται να αποκαταστήσουν το φυσικό περιβάλλον στο οποίο θα δραστηριοποιηθούν. Φυσικά, δεν αναφέρονται ρητώς οι πιθανές ποινές που θα πρέπει να τους επιβληθούν σε περίπτωση μη αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Το συμπέρασμα, λοιπόν, προκύπτει αβίαστα: είτε βρεθούν είτε δεν βρεθούν απολήψιμα κοιτάσματα πετρελαίου, η περιοχή θα έχει ήδη λεηλατηθεί, η υγεία των κατοίκων θα έχει ήδη επιβαρυνθεί, οι τοπικές κοινωνίες θα έχουν ήδη διχαστεί και το περιβάλλον θα έχει ήδη καταστραφεί.

Πόλεμος

Αμέτρητες πολεμικές συρράξεις είχαν και έχουν στο επίκεντρο τους τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Τέτοιου είδους επιχειρηματικές δραστηριότητες, πέρα από το να γεμίζουν τις τσέπες των αφεντικών, φέρνουν πάντοτε στρατιωτικοποίηση, ένταση του κοινωνικού ελέγχου, αύξηση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, εκτόξευση του αριθμού των θερμών επεισοδίων, μεγέθυνση των στρατιωτικών δαπανών. Με το αστήρικτο επιχείρημα πως «πρόκειται για το πετρέλαιο μας» τα αφεντικά θα τονώνουν το χαρτί του εθνικισμού, εις βάρος της αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ γειτόνων.

Οι ιστορικές περιπτώσεις των πολέμων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, τα τελευταία 100 χρόνια, αποδεικνύουν πως το κυνήγι του Μαύρου Χρυσού συνοδεύεται από ανοιχτές πολεμικές συγκρούσεις. Και όλοι ξέρουμε ποιανού το αίμα θα χυθεί σε αυτή την περίπτωση…

Η λύση στο ενεργειακό ζήτημα δεν είναι εύκολη ή μονοδιάστατη υπόθεση και σε καμία περίπτωση δεν υπαινισσόμαστε ότι την έχουμε έτοιμη. Το μόνο σίγουρο είναι πως για κανένα λόγο δε συστρατευόμαστε με λογικές «πράσινης ανάπτυξης» ή με τα διάφορα mega project που εμφανίζονται σαν εναλλακτικές πηγές ενέργειας μέσα σε ένα καθόλου εναλλακτικό οικονομικό σύστημα. Το παράδειγμα των ανεμογεννητριών στο βουνό Κασιδιάρη δείχνει καθαρά πως ακόμα και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας -όπως η αιολική- όταν αντλούνται με γνώμονα την κερδοφορία και εφαρμόζονται σε βιομηχανική κλίμακα, δεν είναι φιλικές για το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Πέρα από το κεφάλαιο, δεν αποδεχόμαστε ούτε το κράτος σαν διαχειριστή των ζωών και των αναγκών μας. Είναι οι κρατικές πολιτικές που πριμοδοτούν το σύγχρονο μοντέλο οικονομίας και τρόπο ζωής, που αποξένωσαν τους ανθρώπους από τη φύση, από τη διαχείριση των αναγκών τους και τους καθιστούν άβουλα καταναλωτικά όντα. Η λύση στο ζήτημα της ενέργειας και της προστασίας του περιβάλλοντος ξεφεύγει πέρα από την επιλογή της κατάλληλης πρώτης ύλης και οφείλουμε να την αναζητήσουμε οι ίδιοι στον τρόπο με τον οποίο παράγονται και μεταφέρονται τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε, στον τρόπο που καταναλώνουμε και καλύπτουμε πραγματικές και επίπλαστες ανάγκες. Στην πορεία αυτής της αναζήτησης διαπιστώνουμε πως τίποτα δεν είναι εφικτό χωρίς να αμφισβητήσουμε και να εναντιωθούμε στο υπάρχον σύστημα.

Κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος από εμάς τους ίδιους για να υπερασπιστεί το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και να βάλει φρένο σε όσους υποτιμούν τις ζωές μας. Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στους διάφορους θεσμούς, το μόνο που κάνουν είναι να νομιμοποιούν τη βαρβαρότητα επικαλούμενοι την «ανάπτυξη» και το «εθνικό συμφέρον». Πρόκειται για δύο όρους που έχουν χρησιμοποιηθεί από τις πολιτικές ελίτ σε όλες τις ενημερωτικές εκδηλώσεις που έχουν γίνει ως τώρα και στόχο έχουν να καλύψουν το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που βλέπουν τις τσέπες τους να φουσκώνουν όσο θα λεηλατούν ανενόχλητοι και όλων των υπολοίπων που έχουμε κάθε λόγο να εχθρευόμαστε την εξόρυξη πετρελαίου. Μαθαίνουμε από τους αγώνες των κινημάτων για το νερό στο Πήλιο και ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου και δεν αφήνουμε τον αγώνα στα χέρια κομμάτων και Μ.Κ.Ο. Ακόμα και για τους πιο καλόπιστους, ο αγώνας ενάντια στα μεταλλεία στη Χαλκιδική έδειξε περίτρανα τον εργαλειακό τρόπο που αντιμετωπίζουν τα κινήματα τέτοιοι φορείς. Ο αγώνας οφείλει να είναι μαχητικός και στοχευμένος ώστε να μην καταλήξει στην αφομοίωση και στην εκλογή ενός ακόμα ευαίσθητου, αριστερού, εναλλακτικού, πράσινου δημάρχου ή βουλευτή. Για μας οι αυτοοργανωμένοι και αδιαμεσολάβητοι αγώνες είναι ο μόνος τρόπος να υπερασπιστούμε τις ζωές μας και τη φύση.

Δεν έχουμε κανένα λόγο να συστρατευόμαστε με αυτή την υπόθεση,

έχουμε κάθε λόγο να εναντιωνόμαστε στο πετρέλαιο!!!

ΚΑΘΕ ΠΑΣΧΑ ΚΙ ΕΝΑΣ ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Εξαντλητικά ωράρια, δουλειά τις Κυριακές, μη καταβολή δώρων.

Δυστυχώς τείνει να γίνει συνήθεια. Η επιβολή του εορταστικού ωραρίου, είναι σίγουρα ¨εορταστική¨ για τα αφεντικά μα καθόλου για τους εργαζόμενους.  Δεν αρκούν τα μεροκάματα της ξεφτίλας, η κλάψα των εργοδοτών πως ¨δε βγαίνουν¨, οι μη πληρωμένες υπερωρίες και η ένταση στην δουλειά, προστίθεται και η απογευματινή εργασία σε όλα τα εμπορικά καταστήματα την Μεγάλη Εβδομάδα.      Παράλληλα,  οι υπάλληλοι θα πρέπει να ξαναχτυπήσουν κάρτα τις Κυριακές 1 Απριλίου και 6 Μάιου. Ο ελεύθερος χρόνος έχει πεταχτεί στα σκουπίδια  μαζί με τις υποσχέσεις των συριζαίων για κατάργηση της εργασίας τις Κυριακές.

Σε όλα αυτά προστίθεται η άρνηση των αφεντικών να δώσουν το δώρο του Πάσχα, μια άρνηση η οποία συχνά αναβαθμίζεται και εκφράζεται με αποιλές από τους ίδιους αλλά και τους μπράβους τους, προσπαθώντας να μας τρομοκρατίσουν με κάθε μαφιόζικο τρόπο προκειμένου να μη διεκδικούμε ό,τι μας χρωστάνε από την εργασία μας.

Τι προβλέπεται για την Κυριακή των Βαϊων

Όσοι/ες εργαστούν την Κυριακή των Βαΐων 1 Απριλίου 2018, θα πρέπει να λάβουν αναπληρωματική εβδομαδιαία ανάπαυση (ρεπό) σε άλλη εργάσιμη ημέρα της επόμενης εβδομάδας. Η αναπληρωματική ανάπαυση, μπορεί να δοθεί και σε εργάσιμη ημέρα της εβδομάδας που προηγείται της Κυριακής αυτής, αντί της επόμενης εβδομάδας.

Οι εργαζόμενοι που θα απασχοληθούν την Κυριακή, θα πάρουν προσαύξηση 75%, υπολογιζόμενη στο νόμιμο ημερομίσθιο για τις ώρες που θα απασχοληθούν.

Πρακτικός υπολογισμός Δώρου του Πάσχα

Όλοι και όλες όσοι δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα με σχέση εξαρτημένης εργασίας αορίστου ή ορισμένου χρόνου δικαιούνται να διεκδικήσουν από τα αφεντικά Δώρο Πάσχα. Για τον υπολογισμό του ποσού του Δώρου Πάσχα λαμβάνεται υπόψη ο τρόπος αμοιβής των μισθωτών δηλαδή αν αμείβονται με ημερομίσθιο ή με μισθό. Η χρονική περίοδος που υπολογίζεται το Δώρο αρχίζει από την 1 Ιανουαρίου μέχρι 30 Απριλίου κάθε έτους.

Πότε καταβάλλεται

Το Δώρο Πάσχα καταβάλλεται την Μεγάλη Τετάρτη, εννοείται βέβαια ότι ο εργοδότης μπορεί να καταβάλλει το δώρο και νωρίτερα από την παραπάνω ημερομηνία.  Στην περίπτωση καθυστέρησης έχει ποινικές κυρώσεις.. Το δώρο Πάσχα σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να καταβληθούν σε είδος, αλλά μόνο σε χρήμα.

Αν εργάστηκες ολόκληρο το χρονικό διάστημα από 1 Γενάρη μέχρι  30 Απρίλη με πλήρη απασχόληση

Αν είσαι εργατοτεχνίτης (αμοιβόμενος με ημερομίσθιο), θα πάρεις 15 ημερομίσθια.Αν είσαι μισθωτός (αμοιβόμενος με μηνιαίο μισθό), θα πάρεις μισό μισθό.

Αν εργάστηκες λιγότερες μέρες κατά το χρονικό διάστημα από 1 Γενάρη μέχρι  30 Απρίλη με πλήρη απασχόληση

Αν είσαι εργατοτεχνίτης (αμοιβόμενος με ημερομίσθιο), διαίρεσε τον αριθμό όλων των ημερών διάρκειας της εργασιακής σχέσης με το 8. Το πηλίκο της διαίρεσης πολλαπλασίασε το με το ημερομίσθιό σου.

Αν είσαι μισθωτός (αμοιβόμενος με μηνιαίο μισθό), διαίρεσε τον αριθμό όλων των ημερών διάρκειας της εργασιακής σχέσης με το 9,6. Το πηλίκο της διαίρεσης πολλαπλασίασε το με το ημερομίσθιό σου που αντιστοιχεί στο 1/25^ο του μισθού σου.

Αν εργάστηκες  με πλήρες ωράριο/ημέρα αλλά λιγότερες ημέρες  τη   βδομάδα, θα πάρεις ως Δώρο Πάσχα 1 ημερομίσθιο για κάθε 6,5 πραγματοποιηθέντα ημερομίσθια.

Αν αμείβεσαι με ωρομίσθιο, θα λάβεις   Δώρο Πάσχα με  βάση το  μέσο όρο  των αποδοχών σου.   Θα διαιρέσεις το σύνολο των αποδοχών που έλαβες το διάστημα από 1/1 έως 30/04, δια του αριθμού των ημερών που εργάσθηκες. Το ποσό που προκύπτει είναι το μέσο ημερομίσθιο υπολογισμού και  πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό των δικαιούμενων ημερομίσθιων ως Δώρο Πάσχα όπως προαναφέραμε.  (ημέρες εργασίας : 8).

Όπως όλοι καταλαβαίνουν, οι νόμοι είναι αρκετά πολύπλοκοι, για να μπορούν να τους εφαρμόζουν όπως γουστάρουν τα αφεντικά και οι λογιστές τους. Δεν γίνεται όμως να τους χαρίζουμε ούτε ένα ευρω από τα χρήματα που δουλέψαμε, από το κόπο μας. Ούτε μπορούμε να τους αφήνουμε να κανονίζουν αυτοί πόσα θα πάρουμε. Γι΄αυτό:

ΣΗΜΕΙΩΝΕ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ ΣΟΥ!

Και επίσης διάβασε και κράτα κάθε χαρτί που σου δίνει το αφεντικό να υπογράψεις.

Ο ¨ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ¨, είναι ένα έντυπο δρόμου που μοιράζεται ελεύθερα σε χώρους εργασίας και εκδίδεται με την ευθύνη της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωση Ιωαννίνων. Σιχαίνεται τα αφεντικά και τον κόσμο που έχουν φτιάξει στα μέτρα τους, τα τσιράκια και τους εργατοπατέρες. Στοχεύει στην ενημέρωση πάνω σε εργασιακά ζητήματα, θεωρώντας πως συμβάλλει με αυτό τον τρόπο στην ανασυγκρότηση των εργατικών αντιστάσεων. Γιατί η γνώση είναι θησαυρός κι η πράξη το κλειδί της.

ese.ioanninon@gmail.com

Το έντυπο σε μορφή pdf : αναρχοσυνδικαλισμος_9

Το τελευταίο διάστημα ακόμη ένα πολυνομοσχέδιο έχει ψηφιστεί και αναμένουμε να εφαρμοστεί. Αφορά ένα νέο κύκλο περικοπών αλλά και έναν νέο συνδικαλιστικό νόμο. Το βαρέλι στο οποίο βρίσκεται η εργατική τάξη δεν έχει τελειωμό. Νέα μέτρα, εργατικά ατυχήματα, καταστολή εργατικών αγώνων(Market In, εκπαιδευτικοί),πλειστηριασμοί, νέες περικοπές σε συντάξεις, μισθούς και επιδόματα, νέος συνδικαλιστικός νόμος, απελευθέρωση ωραρίων κτλ.

ΤΙ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΕΔΩ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ!

Δεν φτάνει που μας πήραν το όνομα οι τυνήσιοι και ονόμασαν μια πόλη τους Τρίπολη, δεν φτάνει που οι αιγύπτιοι πήραν το όνομα από την Αλεξάνδρεια της Ημαθίας και ονόμασαν και αυτοί μία πόλη τους, τώρα έχουμε και τους σκοπιανους ποα θα μας πάρουν το όνομα Μακεδονία. Αυτά όμως δεν ενδιαφέρουν το ελληνικό κράτος μιας και το ντόπιο κεφάλαιο δεν έχει βλέψεις προς τα εκεί αντίθετα κιόλας κάνει και συμμαχίες(κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με Αίγυπτο,Ισραήλ, Κύπρο). ΩΣ ΕΔΩ!

Θα κατέβουμε στο Σύνταγμα και το Λευκό Πύργο για να υπερασπιστούμε το όνομα μαζί με τα αφεντικά μας, μαζί με κάτι παλαβούς θρησκόληπτους και μαζί με κάτι τύπους που επιτίθονται σε μετανάστες, καταλήψεις και σε κόσμο που αγωνίζεται. Μετά θα πάμε στη δουλειά μας όπου θα συνεχίζουμε να παίρνουμε τρεις και εξήντα και να είμαστε ανασφάλιστοι αλλά θα είμαστε περήφανοι. Περήφανοι για μια πατρίδα η οποία βασάνιζε στη χούντα αγωνιστές, για τους Γερμανοτσολιάδες και τους δοσίλογους που έκαναν επιχειρήσεις με το λάδι που πούλαγαν, για τους εθελοντές με την ελληνική σημαία που έκαναν σφαγές στη Σερμπενιτσα, για τους μισθοφόρους στο Κόσσοβο και το Αφγανιστάν.

Μετά από δέκα χρόνια κρίσης, που το κεφάλαιο να με κάθε τρόπο προσπαθεί να ξεπεράσει, τα στομάχια των αφεντικών συνεχίζουν να αδηνομούν για ακόμη περισσότερα οικονομικά κέρδη. Αυτά τα κέρδη μετά το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η καπιταλιστική οικονομία, μπορούν να αποκομιστούν με δύο τρόπους, είτε ρίχνοντας τα μεροκάματα και αποσυσπειρώνοντας την εργατική τάξη για να τους γίνεται η δουλειά πιο εύκολα, είτε με συγκρούσεις και ανταγωνισμούς εντός και εκτός συνόρων. Το πρώτο σε ένα βαθμό έχει επιτευχθεί μιας και έχουν περάσει τέσσερα μνημόνια αλλά όχι στο βαθμό που θα ήθελαν τα αφεντικά. Όσον αφορά το δεύτερο, το κεφάλαιο και το κράτος φαίνεται να ψήνονται για πόλεμο, προφανώς όχι για το όνομα, αλλά για τους διαδρόμους που ανοίγει μια ονομασία. Διαδρόμους οι οποίοι θα τελειώνουν με οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες, διαδρόμους που θα κορυφώνονται σε πολεμικές επεμβάσεις και συγκρούσεις, διαδρόμους που θα δημιουργούν καλύτερους όρους αντιπαράθεσης με γειτονικά κεφάλαια. Ο πόλεμος όμως χρειάζεται και ανθρώπους που θα κουβαλήσουν όπλα, θα σκοτώσουν και θα σκοτωθούν. Για ποιον χτυπάει η νεκρική καμπάνα. Σίγουρα όχι για τα αφεντικά και αυτούς που επανδρώνουν τους θεσμούς αλλά για τους κακοπληρωμένους, τους άνεργους, τους ανασφάλιστους.

Για αυτούς τους λόγους καθώς και για τον αποπροσανατολισμό απο τα καθημερινά προβλήματα σπέρνουν τον τρόμο του εθνικού κινδύνου, ο οποίος όμως τελειώνει με τη φρασεολογία για αλύτρωτες πατρίδες και ελληνικές Μακεδονίες. Βέβαια και άλλα κράτη υιοθετούν την ίδια τακτική ενισχύοντας τον εθνικισμό, αποβλέποντας στο μοίρασμα της οικονομικής πίτας των πετρελαίων ή του φυσικού αερίου. Την ίδια στιγμή ξαναστήνονται φασιστικές ομάδες οι οποίες ξεκινούν επιθέσεις σε μετανάστες και στο κόσμο του αγώνα όπως στην κατάληψη libertatia, Ε.Κ.Χ Σχολείο, τον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Φαβέλα, το θέατρο Εμπρός κτλ. Αυτές οι ομάδες έχουν αποδείξει πολλές φορές για πιο λόγο υπάρχουν όπως ήταν η επίθεση μαζί με τους μπάτσους στη μοτοπορεία για τα ΕΛΠΕ μετά το θάνατο των τεσσάρων εργατών, όπως και με την ίδρυση του εθνικιστικού σωματείου στη Ζωνη του Περάματος το οποίο είχε καθαρά απεργοσπαστικό χαρακτήρα.

Απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση ως εργατική τάξη απαιτείται να απαντήσουμε διεθνιστικά, αντιφασιστικά, ταξικά. Ταξικά γιατί ο κόσμος που ζούμε δεν διαφοροποιείται από τα εθνικά σύνορα αλλά από αυτούς που καρπώνονται την εργασία μας και αυτούς που εργάζονται, αυτούς που απολαμβάνουν την κυριαρχία που τους δίνεται μέσω της οικονομικής τους θέσης και αυτούς που ζουν υποταγμένοι κάτω από τα καθημερινά δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Διεθνιστικά γιατί οι υποταγμένοι αυτού του κόσμου δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους αλλά αντιθέτως τους χωρίζουν πάρα πολλά με τους αφεντάδες τους, γιατί ο κόσμος δεν χωρίζεται σε ντόπιους και ξένους αλλά στα συμφέροντα που έχουν οι από κάτω και σε αυτά που έχουν οι εκμεταλλευτές τους. Αντιφασιστικά διότι ο ρατσισμός ρίχνει τα μεροκάματα αποσυσπειρώνοντας ανθρώπους που έχουν ίδια προβλήματα και κοινή ταξική θέση.

Η επίθεση που δεχόμαστε απαντάται μέσα από τη συμμετοχή σε σωματεία, συλλόγους, σε χώρους εργασίας και σχολεία,  που διεκδικούν, και αντιπαρατίθενται συλλογικά στον δρόμο με τα αφεντικά, τους φασίστες και τους σχεδιασμούς τους.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΡΤΗ 2018

Συγκέντρωση στην ΚΑΜΑΡΑ στις 12:00

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική ΄Ενωση Ιωαννίνων

Μικροφωνική συγκέντρωση Πέμπτη 08/03 στις 12:00 στην Περιφέρεια Ιωαννίνων, ενάντια σε εθνικιστικές ιδεολογίες και εν’ όψει της πανβαλκανικής πορείας διεθνιστικής αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 10/03.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ