Τον τελευταίο μήνα στα Γιάννινα συνέβησαν(και μέσα σε διάστημα 10 ημερών) 2 εργατικά «ατυχήματα» τα οποία έρχονται να προστεθούν και αυτά με τη σειρά τους σε μία πληθώρα «ατυχημάτων» που έχουν κοστίσει τη ζωή σε πολλούς εργάτες. Το πρώτο εργατικό ατύχημα είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο από ηλεκτροπληξία ενός 56χρονου μετανάστη οικοδόμου στην Κόνιτσα, ενώ το δεύτερο τον πολύ σοβαρό τραυματισμό στο πόδι ενός διανομέα φαγητού(ντελίβερι) εν ώρα εργασίας, ο οποίος εργάζεται ανασφάλιστος. Βεβαίως τα εργατικά ατυχήματα, είτε είναι θανατηφόρα είτε έχουν αποτέλεσμα έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό, στην πραγματικότητα σπανίως αποτελούν τυχαία περιστατικά. Αναντίρρητα είναι ένα σαφές διαχρονικό αποτέλεσμα των επιλογών των αφεντικών για την εξοικονόμηση χρημάτων.
Ταυτόχρονα η ανασφάλιστη εργασία και οι ελλιπείς συνθήκες ασφάλειες στη δουλειά, αποτελούν τις κλασικότερες μορφές εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Σε καμία περίπτωση δεν ανεχόμαστε ούτε από τα αφεντικά αλλά ούτε και από εργάτες, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται ότι στις πλάτες τους τα αφεντικά γεμίζουνε τις τσέπες τους, το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης. Αντίθετα θεωρούμε ότι κάθε εργάτης θα πρέπει να απαιτεί από το αφεντικό του πλήρη ασφάλιση, χωρίς όμως να θεωρούμε ότι αυτό είναι το απόγειο των διεκδικήσεων του.
Σε καιρούς οικονομικής κρίσης, με το πρόσχημα ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», το κράτος και το κεφάλαιο έχουν βρει το καλύτερο πάτημα για το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης. Απέναντι σε αυτό η εργατική τάξη δεν πρέπει ούτε να αισθάνεται φόβο αλλά ούτε και να μεμψιμοιρεί. Στον αντίποδα, ο κάθε εργαζόμενος πρέπει να συνειδητοποιήσει την ταξική του θέση στον κόσμο της εργασίας. Έτσι θα αποκτήσει ταξική συνείδηση μέσω της οποίας θα έρθει σε πλήρη σύγκρουση με τον κόσμο των αφεντικών με τον οποίο τα συμφέροντα μας είναι τελείως διαφορετικά(όπως και με την ατομική ανέλιξη το οποίο είναι ένα τερτίπι της άρχουσας τάξης που έχει ως σκοπό το διχασμό της εργατικής τάξης). Στον ταξικό πόλεμο τα αφεντικά βρίσκουν πρόθυμους συμμάχους τα γραφειοκρατικά ρεφορμιστικά συνδικάτα(ΠΑΜΕ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) αλλά και δυστυχώς κάποια πρωτοβάθμια σωματεία τα οποία θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, λειτουργώντας εκτονωτικά στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.
Προτάσσουμε την αυτοοργάνωση των εργατών μέσα στους χώρους της δουλειάς τους, και την συμμετοχή στα πρωτοβάθμια σωματεία τους ενάντια στους επαγγελματίες συνδικαλιστές γραφειοκράτες, ως τη μόνη σοβαρή και ρεαλιστική απάντηση όσον αφορά τις εργατικές διεκδικήσεις. Να ενισχύσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, να μάθουμε αυτά που δικαιούμαστε, να σχεδιάσουμε για το παραπάνω από όσα δικαιούμαστε, να συνεχίσουμε τους αγώνες!

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ – ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΈΜΠΤΗ 1η ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ 10:30
ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ
ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληχτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίσει
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε

(Μικρόκοσμος, Ναζίμ Χικμέτ)

“Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ”

(από ομιλία του Β.Ι,Λένιν σε εργάτες στην Α.Πετρούπολη, 1917)

Ένα κείμενο για τα γεγονότα της 19ης και 20ης Οκτώβρη, αναφορικά με τα Γιάννινα και όχι μόνο

Η 19η και 20 Οκτώβρη είναι δύο πολύ σημαντικές ημερομηνίες στην διεξαγωγή της ταξικής σύγκρουσης στον ελλαδικό χώρο. Και τις δύο αυτές μέρες εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου κατέκλυσαν τους δρόμους όλων των αστικών κέντρων. Άνθρωποι με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, πολιτικές αναλύσεις, αιτήματα και στοχεύσεις, άνθρωποι από διαφορετικές “μπάντες”, ακόμη κι αυτοί που μέχρι πρότινος δεν κατέβαιναν σε απεργίες και πορείες, συναντήθηκαν στον αγώνα. Παρέκαμψαν την προπαγάνδα των ΜΜΕ, την ωμή βία των κατασταλτικών μηχανισμών, έσπασαν την εργοδοτική τρομοκρατία και κατέβηκαν στους δρόμους. Τον αγώνα που διαμηνύει στην εξουσία, την δύναμη των εκμεταλλευόμενων, την δύναμη αυτών που παράγουν τα πάντα. Έχει πολλές φορές αποδειχτεί ιστορικά, ότι αυτή η δύναμη δύσκολα γίνεται διαχειρίσιμη όταν εκφράζεται με μαζικό και συγκρουσιακό τρόπο.

19 Οκτώβρη

Στα Γιάννινα η απεργιακή διαδήλωση ήταν μαζικότατη. Τουλάχιστον 5000 κόσμος ξεκίνησε από το εργατικό κέντρο. Δυστυχώς η πορεία αμαυρώθηκε από τα επεισόδια στα οποία επιδόθηκαν οι γνωστοί – άγνωστοι γραφειοκράτες συνδικαλιστές του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων, του ΝΑΡ, των μικροαφεντικών του Εμπορικού Συλλόγου και ορισμένων πρωτοβάθμιων σωματείων. Σταμάτησαν την πορεία στην Νομαρχία, έστησαν τα μεγάφωνα τους και άρχισαν τους πύρινους λόγους, υποστηρίζοντας μέχρι και τους ανθρωποφύλακες των φυλακών Σταυρακίου, που επέλεξαν εκείνη τη μέρα να διεκδικήσουν τα νυχτοκάματα τους αντί να βασανίσουν. Οι διαδηλωτές τους απαξίωσαν καθολικά. Η πορεία συνέχισε κανονικά, περνώντας από μπροστά τους ενώ τα συνθήματα “Αλήτες λερές εργατοπατέρες” και “Κόντρα στα παζάρια των γραφειοκρατών, αγώνας στα χέρια των εργατών” κάλυψε τις ομιλίες τους. Έμειναν με καμιά 300αριά άτομα να λιβανίζουν την…πτώση της κυβέρνησης.

20 Οκτώβρη

Μικρότερη σε όγκο διαδήλωση, άλλα εξίσου δυναμική. Οι μαθητές μπήκαν κεφαλή της πορείας. Όταν έφτασαν στην ΟΑΣΗ συνάντησαν ένα πρωτόγνωρο για τα Γιάννενα σκηνικό. Το ΠΑΜΕ εμπόδιζε με αλυσίδες την διέλευση της πορείας προς τη Νομαρχία! Οι μαθητές αντέδρασαν, δεκάδες διαδηλωτές κυρίως από το μπλοκ του Συντονιστικού Καταλήψεων Π.Ι και της ΕΣΕ έτρεξαν να τους συνδράμουν ενώ το ΠΑΜΕ είχε αρχίσει ήδη να τους χτυπά. Ένας μαθητής τραυματίστηκε στο κεφάλι. Οι υπόλοιποι(ΕΚΙ, πρωτοβάθμια σωματεία, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ μ-λ/Αγωνιστικες κινησεις/ταξικη πορεία) πήραν τα πανό τους και έστριψαν να φύγουν αφήνοντας μαθητές, φοιτητές κι εργαζόμενους εκτεθειμένους τόσο στο μπλόκο του ΠΑΜΕ όσο και στα ΜΑΤ από πίσω, που βρίσκονταν στην αρχή της 28ης Οκτωβρίου. Τελικά ο κόσμος έφυγε από το σημείο για να μην περικυκλωθεί (βλ. Πολυτεχνείο 98′, συνεργασία ΚΚΕ – ΜΑΤ).
Όταν η πορεία βρέθηκε από την πάνω πλευρά της Νομαρχίας, μεγάλο κομμάτι των διαδηλωτών επέλεξε την σύγκρουση με το μπλόκο. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και του ΝΑΡ προσπάθησαν να προστατεύσουν τις αλυσίδες του ΠΑΜΕ. Μεμονωμένα άτομα επιχείρησαν λανθασμένα να συγκρατήσουν τους εξοργισμένους. Στην συνέχεια η υπόλοιποι διαδηλωτές μάθανε ότι το ΕΚΙ και το ΝΑΡ είχαν κανονίσει με τους αντίστοιχους γραφειοκράτες του ΠΑΜΕ, από πριν την παράκαμψη . Η απεργιακή διαδήλωση συνεχίστηκε προς Ακαδημία. Το ΠΑΜΕ φαινόταν να θέλει να παραμείνει στο σημείο υλοποιώντας την διακήρυξη του να λύσει τον “αποκλεισμό” του άδειου κτιρίου μέχρι το απόγευμα. Εκατοντάδες απεργοί και φοιτητές προερχόμενοι από όλα τα μπλοκ, βρέθηκαν ξανά απέναντι στις αλυσίδες τους, με το πανό της ΕΣΕ ανοιχτό. Η σύγκρουση ήταν μια δημόσια, ξεκάθαρη επιλογή, μπρος τα μάτια εκατοντάδων Γιαννιωτών, που είδαν την εξέλιξη της άστοχης περικύκλωσης της Νομαρχίας από το ΠΑΜΕ. Ούτε προβοκάτσιες, ούτε ασφαλίτες, ούτε “αναρχοφασιστοειδή” ούτε πράσινα άλογα! Στη θέα του κόσμου που πήγαινε πάνω τους, μάζεψαν τα πανό και τα κοντόξυλα και αποχώρησαν, τρώγοντας βροχή από γιαούρτια, μπουκαλάκια νερού και γιουχαρίσματα. Η πλατεία κατά κάποιο τρόπο “απελευθερώθηκε”. Τέσσερα άτομα όμως τραυματίστηκαν και πήγαν νοσοκομείο. Με την αποχώρηση του ΠΑΜΕ, εμφανίστηκαν τα ΜΑΤ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΩΡΑ ΠΑΝΤΟΥ
ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ

Η ΕΣΕ Ιωαννίνων είναι συλλογικότητα εργαζομένων που αναφέρεται στον αναρχοσυνδικαλισμό. Δραστηριοποιούμαστε μαζί με δεκάδες άλλους συντρόφους και συναγωνιστές στους χώρους δουλειάς και όχι μόνο, τα τελευταία δύο χρόνια. Παλεύουμε για την ανάπτυξη ενός ριζοσπαστικού συνδικαλισμού, εντελώς διαφορετικού από αυτόν που κυριάρχησε ως τώρα και έφερε την εργατική τάξη σε αυτή την κατάντια. Τρέφουμε βαθύτατη αντιπάθεια στους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς των σημερινών συνδικάτων, στην ιεραρχία , στα Δ.Σ, τα κόμματα, την κρατική καταστολή, κάθε μορφή εν τέλει, εξουσίας. Αυτή την αντιπάθεια πιστεύουμε ότι εκδήλωσε η πλειοψηφία των απεργών στα Γιάννενα τις δύο αυτές μέρες, τόσο ενάντια στο ΕΚΙ και τους εργατοπατερες των “μικρών ΚΚΕ” την πρώτη ημέρα (που εξάλλου φάνηκαν οι στοχεύσεις τους από τις εμετικές τους ανακοινώσεις), όσο και στο ίδιο το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ την δεύτερη, όπου εκφράστηκε με αντιβία, προς την βία των γραφειοκρατών. Δεν ντρεπόμαστε, ούτε θα απολογηθούμε σε κανένα σπεκουλαδόρο, για την επιλογή να είναι το δικό μας πανό μπροστά, την ώρα της δημόσιας αυτής σύγκρουσης. Γνωρίζουμε καλά πως ο συρφετός του παραδοσιακού συνδικαλισμού, τρέμει την έκφραση της αντί-γραφειοκρατικής και αντί-συνεναιτικής δράσης, τον τελευταίο καιρό στην πόλη, είτε στο συνδικαλιστικό επίπεδο, είτε στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων.

Δεν είμαστε από αυτούς που θα αναζητήσουμε συνωμοσίες. Θεωρούμε ότι η επιλογή της ηγεσίας του ΚΚΕ να στήσει σκηνικό πολέμου πανελλαδικά, επιβεβαιώνει απλά το ρόλο της ως προστάτη της αστικής νομιμότητας. Εξυπηρετεί την ανάγκη της να βγει στο προσκήνιο, ενώ τόσο καιρό κανείς δεν ασχολούνταν μαζί της (αν εξαιρέσουμε τους απολυμένους του 902 και της τυποεκδοτικής) καθώς περιορίζονταν στις ειρηνικές και “περιφρουρημένες” πορείες και τα συνδικαλιστικά καπελώματα. Βλέποντας την ρευστή πολιτική κατάσταση, έπρεπε να ικανοποιήσει την αδηφάγο ψηφοθηρία της, προστατεύοντας τον νόμο και την ασφάλεια, κλείνοντας πάλι το μάτι στην μικρομεσαία τάξη, τα συντηρητικά κομμάτια και τους μικροαστούς. Είχε ανάγκη να συσπειρώσει την βάση της δημιουργώντας εχθρούς στο δρόμο, μια και με την αστυνομία δεν συγκρούεται ποτέ. Έτσι ταυτίζει ξανά τους αναρχικούς με το κράτος ώστε να μπορούν τα μέλη να νιώθουν ότι συγκρούονται με αυτό, εν προκειμένω με υποτιθέμενους “παρακρατικούς”..

Αυτή την φορά όμως η ηγεσία του ΚΚΕ έβαλε αυτογκόλ. Ο θάνατος του μέλους του ΠΑΜΕ, από την δολοφονική δράση των χημικών των ΜΑΤ δεν μπορεί να κρυφτεί. Όσο κι αν προσπάθησαν να κατασκευάσουν δολοφόνους, αυτοί που τον σκότωσαν συνεργάζονταν άρρηκτα με το ΚΚΕ εκείνη τη μέρα. Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει χεσμένη την φωλιά της γι αυτή την εξέλιξη και για αυτό η πανελλαδική γραμμή υπερτονίζει την δήθεν επίθεση από “αναρχοφασιστοειδή”. Στην κατασκευή όμως δολοφόνων συστρατεύθηκαν τόσο οι φασίστες (http://www.laos.gr/press/txtfiles/word/MBgiaDIADHLWTH-201011.doc) όσο και η κυβέρνηση (http://www.neolaia-pasok.gr/?p=1447).

Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν χαρήκαμε για την επικίνδυνη επιλογή των μολότοφ στις συμπλοκές στην Αθήνα, παρ’ότι αντιλαμβανόμαστε ότι αν κάποιος δέχεται επίθεση από κρανοφόρους με ρόπαλα θα την ρίξει για να αμυνθεί άσχετα αν την προόριζε για τα ΜΑΤ. Ούτε νιώσαμε ικανοποίηση βλέποντας τα ασθενοφόρα να παίρνουν τραυματίες από την Νομαρχία. Θεωρούμε ότι κυρίαρχα υπεύθυνη για αυτή την αηδιαστική κατάσταση είναι η ηγεσία του ΚΚΕ. Για μια ακόμη φορά λέρωσε τα χέρια της με αίμα, δίνοντας αυτή τη γραμμή, κάνοντας όλες αυτές τις επιλογές. Πρέπει να κατανοήσουν όλοι, μιλώντας τουλάχιστον για τα Γιάννινα, ότι ασκήθηκε αντιβία εναντίον αυτών των βίαιων πολιτικών επιλογών κι όχι κατά των πιτσιρικάδων- οι οποίοι όμως προσωποποιούσαν αυτές τις επιλογές- που τα κεφάλια του κόμματος, τους έβαλαν μπροστά, όπως ακριβώς τόσο καιρό ασκείται από τους διαδηλωτές ενάντια στα ΜΑΤ, για να χτυπηθεί το κράτος και το κεφάλαιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ατομική ευθύνη πάει περίπατο. Αν η γραμμή δεν έβρισκε ανθρώπους να την υλοποιήσουν, δεν θα “κατέβαινε”!

Γι ‘ αυτό τον λόγο, άλλα και επειδή γνωρίζουμε το πώς βγάζει την γραμμή αυτός Ο κομματικός μηχανισμός διεπόμενος από ποικίλες ιεραρχίες, “δημοκρατικό” συγκεντρωτισμό και εσωκομματική πειθαρχία, καλούμε τα απλά μέλη, την βάση του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, και όσους συσπειρώνονται γύρω από τα συνδικάτα που ελέγχει το ΠΑΜΕ να αναρωτηθούν αμερόληπτα για το τι συνέβη την 20 Οκτώβρη σε Αθήνα, Γιάννενα και αλλού. Να αναρωτηθούν για το σε ποιους εμπόδισαν να βαδίσουν τον δρόμο. Να αναζητήσουν τι κέρδισε το κόμμα τους, ή όποιος άλλος, οδηγώντας όλο αυτό τον κόσμο σε σύγκρουση. Σε κάθε ΟΒ, σε κάθε γραφείο, σε κάθε όργανο της ιεραρχίας του κόμματος σε κάθε ιδεολογικό τους μάθημα, να κριτικάρουν και να αμφισβητήσουν την ηγεσία για το πώς κατεβαίνει η γραμμή και το τι αποτελέσματα έχει. Τους θυμίζουμε ότι η κριτική είναι χρέος του κομμουνιστή.

Τέλος μια τελευταία αναφορά. Το βράδυ της 22ης Οκτωβρίου είδαμε με έκπληξη στο κέντρο των Ιωαννίνων, 10 περίπου μέλη της ΚΝΕ να κάνουν αφισοκόλληση, έχοντας περιφρούρηση με κοντόξυλα. Τους διαμηνύουμε ότι δεν πρόκειται να τους επιτεθεί κανείς, επειδή κάνουν αφισοκόλληση!! Μόνο οι απομονωμένοι κοινωνικά Χρυσαυγίτες βγαίνουν για αφισοκόλληση με περιφρούρηση. Η ηγεσία, σας δημιουργεί κλίμα αναρχοφοβίας! Δεν πρόκειται να εμπλακούμε σε βεντέτες! Στρέψτε τα παλούκια σε αυτούς που σας τα δίνουν!

Στην παγίδα δεν πρόκειται να πέσουμε! Η συνδικαλιστική μας δουλειά θα παραμείνει σε δημόσιο, κοινωνικό πεδίο. Δεν πρόκειται και δεν πρέπει, ούτε εμείς κι ελπίζουμε κι άλλοι, να αποπροσανατολιστούμε από την μάχη που δίνουμε καθημερινά με τα αφεντικά και το κράτος τόσο στους χώρους δουλειάς όσο και στους δρόμους. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε οι χιλιάδες εργαζομένων να ξανακατέβουν στους δρόμους, να σπάσουν την κρατική προπαγάνδα μεσώ των ΜΜΕ, να μην κωλώσουν στην βία των μηχανισμών καταστολής, να απεγκλωβιστούν από τα κόμματα και το “μάντρωμα” των γραφειοκρατιών. Πρέπει να αγωνιστούμε, οι χιλιάδες των εργαζομένων να γίνουν ξανά ο “ρυθμιστής” του αγώνα και διαμορφώσουν τους όρους για την κήρυξη ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. Να διαμορφώσουν τους όρους για την αναγέννηση του εργατικού-ταξικού κινήματος με ριζοσπαστική προοπτική. Και τότε θα μπορούμε να μιλάμε για νίκες!

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΠΕΚΟΥΛΑ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΚΚΕ
ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 19ης ΚΑΙ 20ης ΟΚΤΩΒΡΗ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΕΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Συνηθίσαμε πλέον. Άλλη μία απεργία κηρυγμένη από ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ. Όλη η προηγούμενη περίοδος, κατά την οποία ο ορυμαγδός των μέτρων ισοπέδωσε τις περισσότερες κατακτήσεις των εργαζομένων, ακολουθήθηκε η ίδια συνταγή. Μία απεργία τον μήνα, άκαπνες συγκεντρώσεις, σπασμωδικές κινήσεις, πύρινοι λόγοι εργατοπατέρων αυριανών υπουργών και βουλευτάδων. Ήττα.
Η συγκυρία στην οποία κηρύσσεται αυτή η απεργία είναι κοινωνικά ιδιαίτερα κρίσιμη. Από την μία, η πλειοψηφία των εργαζομένων δεν μπορεί να συνέλθει από το σοκ των αλλεπάλληλων μέτρων, της αδυσώπητης επίθεσης του κεφαλαίου στις ζωές μας. Από την άλλη, το κράτος πέρασε με σχετική επιτυχία το “crash test” συγκρουόμενο με την κοινωνική δυσαρέσκεια και τις όποιες ταξικές αντιστάσεις. Οι απαιτήσεις των αφεντικών για φτηνότερη, ανασφάλιστη, ευέλικτη, εντατικοποιημένη, πειθαρχημένη εργασία επελαύνουν. Οι σχεδιασμοί του κράτους για την συρρίκνωση κοινωνικών παροχών, την διάλυση των όποιων σχέσεων αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων, την αύξηση της καταστολής και την περιστολή των ελευθεριών, ξεδιπλώνεται. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τις επιλογές της οποίας ακολουθούσε για χρόνια μεγάλο κομμάτι του εργατικού κινήματος με αποτέλεσμα να ταυτιστεί ο αγώνας με την άμυνα και την υποχώρηση, προσπαθεί να σώσει τα προνόμια της περιμένοντας ξανά τις εκλογές, εξαργυρώνοντας την οργή του κόσμου με κάλπικες ελπίδες για επιστροφή στο παλιό καλό “κοινωνικό κράτος”, την ευμάρεια και τον μικροαστισμό.
Η δικτατορία του κεφαλαίου δεν έχει ανάγκη (ακόμα) τανκ στους δρόμους. Χρειάζεται ανθρώπους πνιγμένους στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για επιβίωση, εργαζόμενους ελέγξιμους και φοβισμένους, χρειάζεται μία κοινωνία που δεν ξέρει από πού να πιαστεί, μία κοινωνία σε αδιέξοδο. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, η 48ωρη απεργία στις 19 και 20 Οκτώβρη δεν θα είναι παρά ένα μερικό, πολύ μερικό, δυσανάλογο με την επίθεση που δεχόμαστε, μπλοκάρισμα της παραγωγής. Για το κράτος και το κεφάλαιο θα είναι μία απεργία μέσα στο “πρόγραμμα”. ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΠΑΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ!
Δεν χωράει αμφιβολία πως είναι τώρα η περίοδος που πρέπει το ταξικό-εργατικό κίνημα, αλλά και κάθε εργαζόμενος, άνεργος, φοιτητής, να δει, να ζυγιάσει και να κρίνει, όλες εκείνες τις καταβολές των προηγούμενων χρόνων, τους τρόπους αγώνα των προλεταρίων που κατέκτησαν και κέρδισαν όσα τώρα φαίνονται να εξαφανίζονται. Είναι τώρα η ώρα να αναπτυχθεί και να εδραιωθεί η ταξική αλληλεγγύη σαν προμετωπίδα μάχης απέναντι στον φόβο, την εξατομίκευση και την καταστολή που προσπαθούν να επιβάλουν τα αφεντικά και το κράτος. Είναι τώρα η στιγμή που πρέπει να αναδειχθεί η ταξική σύγκρουση. Μία υπεράσπιση της συλλογικής σύμβασης, από την συνειδητή άρνηση πληρωμών μέχρι την αλληλεγγύη στον μετανάστη, από το κυνήγι του εργατοπατέρα στο συνδικάτο μέχρι την αποχή από τις εκλογές που αριστεροί και δεξιοί μαγειρεύουν, από την αναγέννηση ενός συνδικαλισμού επαναστατικού, αυτοοργανωμένου και διεκδικητικού, μέχρι τις συγκρούσεις στο δρόμο και στα οδοφράγματα.

ΑΝ ΔΕΝ ΚΗΡΥΧΤΕΙ ΤΩΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΗΡΥΧΘΕΙ;

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ιωαννίνων

Στις μέρες μας βιώνουμε ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά πειράματα εις βάρος των ζωών μας. Σε μία εποχή βαθειάς οικονομικής ύφεσης όπου έχουν καταστρατηγηθεί τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, και ιδιωτικοποιούνται τα πάντα, αναμενόμενο ήταν ότι σειρά θα είχε η ανώτατη εκπαίδευση, η οποία εδώ και χρόνια ήτανε στο στόχαστρο του κράτους και του κεφαλαίου. Η δρομολόγηση της ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης που συντελείται με το νόμο Διαμαντοπούλου, είναι μία μετεξέλιξη του νόμου Γιαννάκου και των επιταγών της συνθήκης της Μπολόνια.
Στα πλαίσια των επιταγών του μνημονίου, η χρηματοδότηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων(ΑΕΙ, ΤΕΙ) έχει μειωθεί αισθητά κάτι το οποίο δημιουργεί πολλά προβλήματα στη λειτουργία αυτών(ακόμα και με κίνδυνο να κλείσουν τμήματα). Το «Νέο» πανεπιστήμιο είναι κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της ελεύθερης αγοράς και όχι στων δικών μας αναγκών. Οι ανάγκες αυτές επιτάσσουν την εύρεση πόρων χρηματοδότησης των ιδρυμάτων από ιδιώτες, επιχειρήσεις, κτλ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αποκλείεται η πρόσβαση των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επίσης καθορίζεται η κατεύθυνση των προγραμμάτων σπουδών(τα οποία προσαρμόζονται στις ανάγκες της αγοράς) τα οποία πλέον θα παράγουν υπερεξειδικευμένους εργάτες και όχι επιστήμονες. Τέλος, η ακαδημαϊκή έρευνα θα χειραγωγείται από πάσης φύσεως οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που αυτό συνεπάγεται ότι «μη παραγωγικά» τμήματα(ανθρωπιστικές, κοινωνικές σχολές κτλ) θα απειλούνται με κλείσιμο.
Όπως ήταν φυσικό στο «Νέο» πανεπιστήμιο το άσυλο αποτελεί ένα αγκάθι για την εξουσία. Το πανεπιστημιακό άσυλο αποτελεί βάση κοινωνικών αγώνων και πεδίο ζύμωσης ριζοσπαστικών ιδεών και υποκειμένων. Σε ένα κόσμο παντοκρατορίας των αγορών, φωνές και κύτταρα που μπορούν να τις αποσταθεροποιήσουνε φιμώνονται και καταστέλλονται. Στο πλαίσιο της γενικευμένης καταστολής όλων των αιρετικών φωνών και της ικανοποίησης ενός συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας(όλων αυτών που είναι εγκλωβισμένοι στη μιζέρια της καθημερινότητάς τους), το άσυλο παύει να υφίσταται.
Τον τελευταίο καιρό τα αστικά ΜΜΕ προσπάθησαν να στρέψουν την όλη κουβέντα και το ενδιαφέρον στη νέα μορφή που παίρνει η διοίκηση των πανεπιστημίων. Για εμάς δεν υφίσταται το ψευτοδίλημμα πρύτανης ή manager, για εμάς υφίσταται ένα πανεπιστήμιο το οποίο θα αυτοδιοικείται από τους εμπλεκόμενους χωρίς ιεραρχική δόμηση. Προφανώς απορρίπτουμε το μοντέλο της συνδιαλλαγής ανάμεσα στους φοιτητές των κομματικών παραμάγαζων στα ιδρύματα(που αισθανόμενοι την καρέκλα τους να τρίζει σπεύδουν να δηλώσουν την υποκριτική εναντίωση τους στο νομοσχέδιο) και των καθηγητών, και προτάσσουμε ανοιχτές γενικές συνελεύσεις φοιτητών-καθηγητών.
Αυτός ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου είναι αγώνας όλης της κοινωνίας γιατί είτε άμεσα είτε έμμεσα είμαστε εμπλεκόμενοι. Όλες οι κοινωνικές ομάδες θα πρέπει να σταθούν αλληλέγγυες στους φοιτητές με όποιο τρόπο μπορούνε. Νίκη των φοιτητών(ή οποιασδήποτε άλλης ομάδας) είναι νίκη όλων μας και αποτελεί παράδειγμα για συνέχιση των κοινωνικών αγώνων. Στο δρόμο των διαδηλωτών των «καλών πανεπιστημίων» της Αγγλίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας να βαδίσουμε και εμείς. Ας γίνουμε επιτέλους «Ευρώπη».
Κυριακή 28/8/2011 στις 21:00, Μέρες Αργίας στο Αυτόνομο Ραδιόφωνο Ιωαννίνων με θέμα το νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ακούστε μας και παρέμβετε ζωντανά στο http://radio-i.org

Πρωτοβουλία φοιτητών από την Ε.Σ.Ε. Ιωαννίνων

σύντομος σύνδεσμος: https://eseioanninon.squat.gr/?p=794
κατεβάστε το κείμενο σε pdf: Πανεπιστήμια σε κρίση και οι κροίσοι

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΛΥΘΗΚΕ

ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΜΕ

• Σάββατο 27/8 11:00 στη νομαρχία
Μικροφωνική & συζήτηση για τις αλλαγές στην τριτοβάθμια
• Κυριακή 28/8 στις 21:00 εκπομπή της ΕΣΕ για το νέο νομοσχέδιο στο radio-i.org

Πρωτοβουλία φοιτητών από την ΕΣΕ

κατεβάστε το αφισάκι: Μικροφωνική-Συζήτηση για το νέο νόμο πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση

ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 75 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Τετάρτη 13/7 21:30 στο Θεατράκι-Σκάλα
Προβολή του ντοκιμαντέρ “Vivir la utopía”

Πέμπτη 14/7 21:00 στην κατάληψη Αντιβίωση
Συζήτηση με θέμα “Η επικαιρότητα του αναρχοσυνδικαλιστικού προτάγματος”

• Vivir la utopía (Ζώντας την ουτοπία)

Ισπανική παραγωγή του 1997. Παρουσιάζει την ιστορία της Ισπανικής Επανάστασης όπως τη διηγούνται 30 πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριές της. Το ντοκιμαντέρ ξεκινά από τη διαμόρφωση του εργατικού κινήματος και των ιδεών του Ελευθεριακού Κομμουνισμού και την παράλληλη άνοδο της δεξιάς και του φασισμού. Στις 16 Ιουλίου του 1936 οι αναρχικοί νικούν τους φασίστες, έρχονται όμως σε ρήξη και με το ίδιο το κράτος και την εξουσία, την οποία και δεν αποδέχονται. Σχηματίζεται η Επιτροπή Αντιφασιστικών Πολιτοφυλακών και εγκαθιδρύεται ο Ελευθεριακός Κομμουνισμός. Κολεκτιβοποίηση αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, κατάργηση του χρήματος σε πολλές περιοχές. Εξίσωση δικαιωμάτων αντρών και γυναικών, νομιμοποίηση της έκτρωσης στην Καταλονία. Η κατάσταση με το στρατό του Φράνκο δυσκολεύει. Οι κομμουνιστές αποκτούν δύναμη, ενώ επανεμφανίζονται τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η πρώτη αναρχική επανάσταση χτυπιέται από παντού. Ο Φράνκο είναι ο τελικός νικητής. Όσοι δε θέλουν να φύγουν καταλήγουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.