Την Τρίτη 16/03 πραγματοποιήθηκε πορεία ενάντια στην καταστολή στο κέντρο της πόλης των Ιωαννίνων. Στην πορεία συμμετείχαν μπλοκ του Σωματείου Βάσης Σερβιτόρων, Μαγείρων Ιωαννίνων – το οποίο και ήταν και η κεφαλή της-, της ΕΣΕ Ιωαννίνων, της Χειρονομίας – Αντιεξουσιαστικής Κίνησης, της ΟΚΔΕ, της Ανταρσύα και της Ταξικής Πορείας. Το μπλοκ της ΕΣΕ αριθμούσε 150 άτομα, ενώ η πορεία συνολικά έφτασε τα 250 άτομα. Κατά τη διάρκεια της φωνάχτηκαν πλήθος συνθημάτων και ο παλμός ήταν δυνατός.

Ακριβώς ένα χρόνο πρίν, στις 17 Μαρτη 2020, καλέσαμε σε αντικρατική συγκέντρωση αλληλεγγύης στους μεταστες/ριες που δέχονταν επιθέσεις στα σύνορα από τον ελληνικό στρατό, την αστυνομία και φασίστες. Ήταν η ίδια μέρα που ο Μητσοτάκης ανακοίνωνε με διαγγελμα την απαγόρευση συναθροίσεων. Η επιλογή μας τότε, να πραγματοποιήσουμε την συγκέντρωση, εδράζονταν στην θέση μας πως ότι κι αν συμβεί, δεν μπορούσαμε να αφήσουμε τον δημόσιο χώρο αποκλειστικά στην αστυνομία. Ένα χρόνο μετά, παραμένει το ίδιο διακύβευμα και αγγίζει πλέον όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας. Αποδείχτηκε ότι η φυσική παρουσία στους δρόμους, προασπίζει και επεκτείνει τους αγώνες μας. Ένα χρόνο μετα, σε μια στιγμή που τα Γιάννινα μπαίνουν ξανά σε σκληρότερη καραντίνα και οι μπάτσοι ξεσαλώνουν στα πάρκα και τις γειτονιές, πρέπει ξανά να απντήσουμε δυναμικά και μαζικά ότι δεν θα τους επιτρέψουμε ούτε να κάνουν ότι γουστάρουν, ούτε να μπουν στους πανεπιστημιακούς χώρους, ούτε να περάσουν νόμους που θα υποτιμήσουν ακόμη περισσότερο την εργασία και τη ζωή μας. Καλούμε όλους /ες τους συναδελφους/ισσες, τα σωματεία, τους συλλόγους και τα φοιτητικά σχήματα αλλα και κάθε αγωνιζώμενο/η να στηρίξει την αντικατασταλτική διαδήλωση.

Εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο όλη η κοινωνία έχει μπει στον γύψο. Διαμορφώνονται νέες κοινωνικές σχέσεις, αλλάζει προς το χειρότερο ο τρόπος που εργαζόμαστε, που επικοινωνούμε, που κυκλοφορούμε, που χρησιμοποιούμε τον δημόσιο χώρο. Αλλάζει ο τρόπος που βγαίνουμε βόλτα στους δικούς μας δρόμους, που απολαμβάνουμε τις δικές μας πλατείες ή την φυσική ομορφιά του τόπου μας. Ο φόβος έχει εισχωρήσει πριν από κάθε απόφαση, από κάθε σκέψη κι από κάθε κίνηση. Όσο κι αν ορισμένοι επιμένουν για την προσωρινότητα αυτής της συνθήκης, κάνεις δεν παραβλέπει ότι το κράτος και το κεφάλαιο τρίβουν τα χέρια τους, γιατί παράγουν πειθαρχία. Κι η πειθαρχία φέρνει κέρδη. Τα πρόστιμα αποτέλεσαν κυρίαρχο μέσο επιβολής της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Ένας ταξικός τιμωρητικός μηχανισμός, εισπρακτικού χαρακτήρα, ακόμη μια νομιμοφανής ληστεία από την τσέπη των εργαζομένων. Ένιωσαν μήπως οι πλούσιοι την αύξηση του προστίμου; Ακόμη κι αν τους έκοβαν(που δεν θα τους έκοβαν) κλήση οι μπάτσοι, θα τους ένοιαζε να την πληρώσουν; Θα πεινούσαν; Θα τους έδιωχνε ο σπιτονοικοκύρης που δεν πλήρωσαν νοίκι; Μήπως θα αφήναν καμία δόση απλήρωτη στην εφορία;

Η επιβολή προστίμου για την χρήση μάσκας και την κυκλοφορία, υποδηλώνει μια άλλη, πολύ πιο στυγνή επιβολή. Την κυριαρχία του κράτους-προστάτη, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Ο έλεγχος για το πού θα πας, τι ώρα θα βγεις, ποιος ο λόγος που θα βγεις, πόση ώρα θα κάνεις, αν θα κάτσεις σε ένα παγκάκι λίγο παραπάνω, τι θα φοράς στο πρόσωπο, δεν έχει καμία σχέση με την προστασία της δημόσιας υγείας. Έχει να κάνει με την ενίσχυση της παρουσίας του κράτους στην καθημερινότητά μας. Δεν πάγωσαν τα πάντα όμως με την καραντίνα. Η κυβέρνηση περνάει κάθε βδομάδα νομοσχέδια και τα αφεντικά στις επιχειρήσεις που δουλεύουν ακόμη, εντείνουν την εκμετάλλευση. Όσοι και όσες αντέδρασαν σε αυτό, δέχτηκαν ακόμη πιο άγρια καταστολή. Το Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη σε όλη την Ελλάδα, έγιναν απεργίες και διαδηλώσεις που δεν ήταν στην ουσία ούτε επέτειοι ούτε καθιερωμένες συνδικαλιστικές δράσεις. Αποτελούσαν στιγμές της αντίστασης ενάντια στη δυστοπία. Η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να επιτεθεί, να ξυλοκοπήσει, να τραυματίσει, να συλλάβει και να ρίξει πρόστιμα στους διαδηλωτές εξηγεί τα πάντα. Δεν υπήρξε καταστολή γιατί έθεταν την κοινωνία σε υγειονομικό κίνδυνο. Υπήρξε καταστολή γιατί οι άνθρωποι αυτοί τόλμησαν να σταθούν απέναντι στους σχεδιασμούς της εξουσίας. Κι αυτή είναι η τρανότερη απόδειξη της ανάδυσης ενός σύγχρονου, καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού που απλά κοτσάρει ένα Κοινοβούλιο μπροστά, ως δημοκρατικό προσωπείο.

Μόνο στα Γιάννενα, στις διαδηλώσεις της 17ης Νοέμβρη και της απεργίας στις 26 του ίδιου μήνα, κόπηκαν πρόστιμα συνολικού ύψους 27.600 ευρώ! Πρόστιμα που έπεσαν σε φοιτητές, σε ντελιβεράδες, σερβιτόρες και ανέργους που διαδήλωναν με τους συλλόγους και τα σωματεία τους. Καθώς δεν έφτανε αυτό η αστυνομία, πλήρως εναρμονισμένη με τις κρατικές εντολές πάταξης κάθε αντίστασης στο δρόμο, την ημέρα της απεργιακής πορείας στις 26 Νοέμβρη, καθώς η πορεία είχε ήδη λήξει και ο κόσμος είχε αποχωρήσει, επιτέθηκε και οδήγησε στο νοσοκομείο 2 συνδικαλιστές, μέλη του σωματείου βάσης εργαζομένων στο delivery(ΣΒΕΔΙ), συλλαμβάνοντας και φορτώνοντάς τους ποικίλες κατηγορίες. Το δικαστήριο των 2 εργαζομένων έχει οριστεί για τις 16 Μαρτίου.Ακόμη και οι τελευταίοι υπερασπιστές της καραντίνας δεν πιστεύουν πια σε αυτήν. Ούτε απέδωσε αποτελέσματα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ούτε έδωσε τον χρόνο στο σύστημα υγείας να την αντιμετωπίσει. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Τα πολεμικά αεροσκάφη, τα νέα περιπολικά και μηχανές, οι προσλήψεις για την πανεπιστημιακή αστυνομία (και την ενίσχυση της ομάδας Δράση) είναι πιο χρήσιμες για το κράτος. Η κοινωνία πλέον έχει αντιληφθεί σύσσωμη ότι η καραντίνα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μέσο πλήρους αστυνόμευσης και καταστολής της. Καθημερινά ξεπετάγονται περιστατικά είτε λεκτικών είτε σωματικών επιθέσεων από τις αστυνομικές δυνάμεις με αποκορύφωμα την επίθεση στην κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης. Αυτό οδήγησε τους ίδιους τους κατοίκους της περιοχής να καλέσουν και να πραγματοποιήσουν μία από τις μαζικότερες πορείες γειτονίας αριθμώντας πάνω από 15000 κόσμο. Η κοινωνία έχει σιχαθεί την διαρκή παρουσία του κράτους στις ζωές της. Η αντίσταση πλέον βρίσκεται σε κάθε γειτονία, σε κάθε πλατεία, σε κάθε πάρκο.

Δυστυχώς για την εξουσία όμως, το μήνυμα της υπακοής, οι αγωνιζόμενες/οι, όπως και μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, το πετάξαμε στα σκουπίδια. Το ποδοπατούν κάθε μέρα οι χιλιάδες που κυκλοφορούν στους δρόμους, οι νέοι/ες που συναντιούνται στις καβάντζες, τα γερόντια που κάθονται στις πλατείες, οι εργαζόμενοι/ες που συνωστίζονται αναγκαστικά στους χώρους εργασίας και νιώθουν την υποκρισία της διαχείρισης της πανδημίας. Το ποδοπατούν οι αγώνες που πυκνώνουν, οι διαδηλώσεις που δεν σταματούν. Το ποδοπατούν όσοι/ες ακόμη σκέφτονται και πράττουν με βάση τη λογική και όχι την κρατική προπαγάνδα. Όταν όμως αυτή η προπαγάνδα, εξαντλεί τα περιθώρια ¨πειστικότητας¨, παίρνει την σκυτάλη η κρατική καταστολή. Η επίθεση των μπάτσων στην Νέα Σμύρνη, ήταν ένα από τα καθημερινά σκηνικά επίδειξης τσαμπουκά, που συμβαίνουν σε όλη τηχ’ωρα και τυχαίνει να μην καταγράφονται. Ήδη, δεκάδες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, αλλα και φοιτητικές πορείες είχαν χτυπηθεί. Η αστυνομία πάτησε το πόδι της στα πανεπιστήμια. Τίποτα όμως από αυτά δεν συνεβη αναίμακτα για το κράτος. Το βάρος των προστίμων, των συλλήψεων, της καταστολής, είναι ελαφρύ όταν στο ζύγι μπαίνει η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Όταν χτίζουμε τείχος πραγματικό απέναντί τους και δεν μπαίνουν ανάμεσά μας οι οθόνες. Όταν ξανακερδίζουμε βήμα-βήμα τον δρόμο. Δεν σκοπεύουμε να σκύψουμε το κεφάλι, δεν σκοπεύουμε να ζούμε μόνο για να δουλεύουμε και να καταναλώνουμε, δεν σκοπεύουμε να γίνουμε πειθήνια εξαρτήματα του μηχανισμού κέρδους. Κάθε στιγμή συνειδητής απειθαρχίας, κάθε εστία αντίστασης, κάθε άρνηση στον καπιταλιστικό παραλογισμό στέλνει αντιστοίχως ένα μήνυμα προς την εξουσία: Όσοι σταθούν εμπόδιο στους αγώνες για τη ζωή κινδυνεύουν από την κοινωνική οργή!

-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ.

-ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ.

-ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ 17Ης ΝΟΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΤΗΣ 26ης ΝΟΕΜΒΡH.

-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΧΟΛΩΝ/ΠΡΥΤΑΝΕΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΕΡΑΜΕΩΣ-ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ.

-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ-ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ Ν.ΣΜΥΡΝΗΣ.

-ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ.

-ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ,ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΎ ΝΟΜΟΥ ΚΕΡΑΜΕΩΣ.

-ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΝΤΩΝ.

Ως ΕΣΕ Ιωαννίνων στηρίζουμε την πανελλαδική φοιτητική κινητοποίηση την Πέμπτη 18/03, στις 12:00, στην Περιφέρεια, ενάντια στο νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοίδη και την κρατική καταστολή.

Κάτω το αντι-εκπαιδευτικό νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοίδη.

Έξω οι μπάτσοι από τα Πανεπιστήμια.

Καμία δίωξη στους συλληφθέντες της κατάληψης της Πρυτανείας του ΑΠΘ.

Την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου καλέστηκε από το Σωματείο Βάσης Σερβιτόρων Μαγείρων Ιωαννίνων, τη Συνέλευση Βάσης Διανομέων Εργαζομένων Ιωαννίνων, την ΕΣΕ, την ΑΔΕΔΥ, το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων πλήθος άλλων Σωματείων καθώς και αριστερών οργανώσεων απεργιακή συγκέντρωση, στα πλαίσια της πανελλαδικής 24ωρης απεργίας, στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων. Από νωρίς το πρωί το σημείο είχε αποκλειστεί από ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας, κάνοντας ανέφικτη την προσέγγιση του, αναγκάζοντας σωματεία και οργανώσεις, σαν απάντηση στο κλίμα τρομοκρατίας το οποίο είχε δημιουργηθεί στην περιοχή του Κουρμανιού, να μεταφερθεί η συγκέντρωση στην Περιφέρεια. Η πορεία κατάφερε να πραγματοποιηθεί έστω και για λίγα μέτρα παρά τις απαγορεύσεις, ωστόσο η απόφαση να βγει ο κόσμος στον δρόμο, δεν πέρασε στα ψιλά από την μεριά της αστυνομίας, η οποία επί της οδού Νεόφυτου Δούκα θα επιτεθεί σε συναδέλφους και σε συναδέλφισσες οι οποίες αποχωρούσαν συντεταγμένα από την πορεία. Με τους μπάτσους σε τρελές ορέξεις, στριμώχνοντας στο πεζοδρόμιο απεργούς και αποκαλώντας τους μεταξύ άλλων “μεζεδάκια”, θα ξεκινήσουν να χτυπούν αδιακρίτως με τα γκλοπ τους. Το αποτέλεσμα ήταν ο ξυλοδαρμός και η σύλληψη δύο συντρόφων, μέλη του Συνέλευση Βάσης Διανομέων Εργαζομένων Ιωαννίνων, καθώς και η προσαγωγή δέκα ακόμη εργαζομένων, στις οποίες και επιβλήθηκε πρόστιμο 300 ευρώ για συνωστισμό, στα πλαίσια πάντα της πανδημίας. Οι σύντροφοι οι οποίοι κρατήθηκαν για μία μέρα έγκλειστοι νοσηλευόμενοι στο κελί του νοσοκομείου Χατζηκώστα, στις 27/11 πέρασαν από εισαγγελέα όπου και τους απαγγέλθηκε κατηγορητήριο βασισμένο στην ντόπια αστυνομική φαντασία. Να σημειωθεί ότι το ίδιο πρωί πραγματοποιήθηκαν επτά προσαγωγές μελών του ΠΑΜΕ και επιβλήθηκαν δεκάδες πρόστιμα κατά τη διάρκεια παρέμβασης έξω από το κατάστημα Market In.

Η επιλογή καταστολής της απεργιακής πορείας ήταν μια ακόμη κίνηση φίμωσης και επίθεσης σε όσες και όσους, ειδικά σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, μάχονται ακόμη ενάντια στις προσταγές, στα νομοσχέδια και στις πρακτικές εκμετάλλευσης και μεγαλύτερης καταπίεσης των από τα κάτω. Παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο που η απειλή του Covid 19 βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια μας και που το κράτος περνάει κατά σειρά νομοσχέδια ενάντια σε κάθε κεκτημένο δικαίωμα που έχουμε, επιτιθέμενη παράλληλα επιτίθεται στις ατομικές και συλλογικές ελευθερίες μας, όσα διαγγέλματα και να βγάλουν δε μπορούν να μας πείσουν ενάντια στο προφανές.

Με μια ρητορική περί διασφάλισης της υγείας μας, πάντοτε συνοδευόμενη με κρατικές φαμφάρες περί ατομικής μας ευθύνης, να πηγαίνει στον κάδο των αχρήστων, αφού την ίδια στιγμή οι προσλήψεις αντί να στρέφονται προς τα νοσοκομεία, όπως θα σκεφτόταν ο καθένας και η καθεμία μας, να πηγαίνουν στην ενίσχυση των αστυνομικών τμημάτων, γεμίζοντας με μπάτσους τις γειτονιές μας. Με τις ουρές των τραπεζών και τα καταστήματα να φτάνουν στη δίπλα πόλη και τα κρατικά στατιστικά για τον κορονοϊό να αλλάζουν, κατά πως βολεύει το τουριστικό κεφάλαιο, εύλογα αντιλαμβανόμαστε ότι το κράτος μας κερνάει σκατά και εμείς θα επιλέξουμε εάν θα αντισταθούμε ή αν θα ζητήσουμε και περίσσεμα.

Ε λοιπόν όχι. Το κράτος δε μας δέρνει, δε μας διώκει και μας παίρνει πίσω το μισθό με τη μορφή προστίμου για να μην κολλήσουμε κορονοϊό. Αυτό είναι το καλοστημένο πρόσχημα. Το ενοχλούμε. Και το ενοχλούμε επειδή αρνούμαστε ακόμη και τώρα να υπακούσουμε ποιμενικά στις προσταγές του. Το ενοχλούμε επειδή γνωρίζει πολύ καλά πως όσο τασσόμαστε συλλογικά απέναντι σε αυτό και το κεφάλαιο, και γινόμαστε περισσότερες και περισσότεροι αποτελούμε μια μόνιμη απειλή στα σχέδια του. Όσο είμαστε εδώ και μας επιτίθεται τόσο εμείς θα αντιδρούμε και θα συσπειρωνόμαστε και αυτό επειδή ξέρουμε πως μόνο έτσι θα διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής.

Ε λοιπόν όχι. Δε θα μας σταματήσουν !

Ή θα νικήσει ο δρόμος ή θα νικήσει ο τρόμος.

Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί. Όχι τώρα, αλλά εδώ και χρόνια. Η τρέχουσα συγκυρία απλώς κάνει πιο ορατή αυτή τη διάρρηξη. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η εργασιακή ανασφάλεια, η ακραία καταστολή και ο κοινωνικός έλεγχος, θέτουν την ίδια την εμπιστοσύνη προς τον καπιταλισμό εν αμφιβόλω. Χρειάστηκαν να περάσουν μερικοί μήνες για να αποτυπωθεί κάτι τέτοιο, αλλα έγινε. Μια τέτοια στιγμή ήταν η 17η Νοεμβρίου 2020. Ας δούμε επιγραμματικά τι συνέβη στην πόλη μας.
Παρά την εγκατάσταση δυνάμεων της αστυνομίας σχεδόν σε κάθε σημείο, ειδικά στην πλ.Ηρώων Πολυτεχνείου που είχαν καλεστεί οι συγκεντρώσεις, παρά το χαφιεδότσουρμο που ξαμολύθηκε στις γειτονιές κι έκανε προσαγωγές σε ¨σταμπαρισμένους¨ αγωνιστές, η επιχείρηση τρομοκράτησης απέτυχε. Απο την μια, οι συγκεντρώσεις και μια σύντομη διαδήλωση στο κέντρο της πόλης, πραγματοποιήθηκαν οι χωρίς οι συμμετέχοντες να υπολογίσουν την διακηρυγμένη ετοιμότητα των δυνάμεων καταστολής και τις κατοπινές λυσσαλέες επιθέσεις τους. Χαρακτηριστική υπήρξε η αναίτια αγριότητα των μπάτσων εναντίον των εστιακών φοιτητών, με αποτέλεσμα 23 συλλήψεις, 6 τραυματίες και 900 ευρώ πρόστιμα στον καθένα/καθεμία. Από την άλλη, το άγχος της Αστυνομικής Διεύθυνσης να μπουζουριάσει όσο νωρίτερα μπορεί τα ¨αναρχικά στοιχεία¨ μεσα στο τμήμα, ώστε να μην μπορέσουν καν να συγκροτήσουν πορεία. Οι μπάτσοι χαμογέλασαν, μιας και οι πολιτικοι προϊστάμενοι, τους έλυσαν λίγο περισσότερο τα χέρια να κάνουν ότι γουστάρουν. Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι δεν θα ξαναψηφίσουν μαζικά Χρυσή Αυγή αλλά Νεα Δημοκρατία. Μα θα χαμογελάσει καλύτερα, όποιος χαμογελάσει τελευταίος.
Γιατί η κατασταλτική διαχείριση της 17/11 στα Γιάννενα(όπως και σε όλη την χώρα) δείχνει την αποτυχία του κράτους και τον τρόμο που τους προκαλεί η κοινωνική δράση των καταπιεσμένων, η οποία παρεριπτόντως, μοιάζει με παγόβουνο. Στις 17/11 είδαμε την κορυφή του. Άραγε, δεν είναι αποτυχία, όταν απειλούν με υπέρογκα πρόστιμα και συλλήψεις όποιον διαδηλώσει και τελικά μπουκώνουν τα τμήματα με διαδηλωτές; Δεν είναι αποτυχία όταν ενω έχει ποτίσει η υστερία για τους κοινωνικά ανεύθυνους διαδηλωτές, οι μπάτσοι αναγκαστήκαν να λειτουργήσουν σαν στρατός κατόχης σε όλη της πόλη; Δεν είναι απόδειξη αποτυχίας ότι λειτούργησαν έτσι, γιατί ακριβώς γνώριζαν πως ο κόσμος θα απειθαρχήσει γιατι δεν σηκώνει άλλο αυτή την μούγκα; Δεν είναι αποτυχία ότι αναγκαστήκαν να κυνηγάνε τα αλάνια που στήναν οδοφράγματα στην πλ.Πάργης; Δεν είναι αποτυχία ότι δεκάδες άλλοι άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους-ανεξάρτητα αν κατάφεραν να διαδηλώσουν- δεν πέσαν στα χέρια των ασφαλιτών; Μήπως δεν είναι αποτυχία του κράτους, ότι άνοιγε ο κόσμος τις πόρτες των σπιτιών για να φυγαδεύσει αυτούς που κυνηγούσαν τα ΜΑΤ; Ή μήπως ήταν αστυνομική επιτυχία, ότι η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Ηπείρου, σείονταν από τα συνθήματα των 79 προσαχθέντων οι οποίοι/ες ούτε λεπτό δεν λύγισαν απο τις απειλές και τα καψώνια;
Το σημαντικό όμως είναι τι θα συμβεί από δω και στο εξής. Γιατί η πορεία του Πολυτεχνείου, ειδικά η φετινή, δεν σηματοδοτούσε μια πορεία-μνημόσυνο. Δεν έγινε μόνο για τους νεκρούς μια εξέγερσης 47 χρόνια πριν, έγινε για τους δεκάδες νεκρούς σήμερα στις ΜΕΘ, στα εργατικά ατυχήματα, στα σύνορα και τις γειτονιές των φτωχών, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταστών, στις φυλακές. Δεν έγινε μόνο για τα τανκς που γκρέμισαν την πύλη του ΕΜΠ, έγινε για τους μπάτσους που ξεφυτρώνουν στις πλατείες κρατώντας στο ένα χέρι το γκλόμπ και στο άλλο το μπλοκάκι. Δεν έγινε μόνο για να θυμηθούμε ότι μια δράκα φοιτητών διεκδίκησε μια καλύτερη ζωή, έγινε για επιβεβαιώσει ότι με αυτόν τον τρόπο προχωρά ο κόσμος, όταν ορισμένοι/ες λίγοι/ες, χρειάζεται να πέσουν με δύναμη στην ασπίδα της καταστολής, κι από τον θόρυβο να ταρακουνηθεί μια κοινωνία που πρέπει να βγει από τον λήθαργο. Όλα αυτά, δεν χωραν σε επέτειους, καταθέσεις στεφάνων και λουλούδια. Όλα αυτά ξεδιπλώνονται στους σημερινούς καθημερινούς αγώνες και δεν μπορούν παρά να εκφραστούν στους δρόμους.
Δεν είναι η ωρα λοιπόν να νικήσει ο φόβος. Δεν είναι ώρα να νικήσουν οι συμβιβασμοί. Είναι η ώρα να νικήσει η αξιοπρέπεια του δρόμου. Όπως ακριβώς συνέβη στις 17 Νοέμβρη 2020. Συνεχίζουμε!
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ 23 ΔΙΩΚΩΜΈΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΔΟΜΠΟΛΗΣ
ΑΚΥΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ
26 ΝΟΕΜΒΡΗ 2020
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Ελευθεριακή Συνδικαλιστικη Ένωση Ιωαννίνων