Νίκη στην απεργία πείνας του Mohamed A.!
Από τον Οκτώβριο του 2016, ο Mohamed A. βρίσκεται σε καθεστώς διοικητικής κράτησης στην Γ.Α.Δ. Λέσβου, ως υποψήφιος για απέλαση, καθώς έχουν απορριφθεί τα αιτήματά του για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Ζητάει πολιτικό άσυλο γιατί λίγο καιρό αφού επέστρεψε στην Αίγυπτο – μετά την εξέγερση του 2012- επέλεξε να δημοσιοποιήσει βίντεο με τις δολοφονίες οπαδών του Μόρσι από το στρατιωτικό καθεστώς Σίσι. Το ηλεκτρονικό του ίχνος εντοπίστηκε, και από τότε διώκεται με τον κίνδυνο να εκτελεστεί αμέσως μόλις βρεθεί στα χέρια του αιγυπτιακού κράτους. Έφυγε από τη χώρα και πλέον βρίσκεται στην Ελλάδα από τον Απρίλη του 2015.
O Mohamed A. έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από 13/12/2016 με αίτημα την ακύρωση της απόφασης απέλασής του και τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Κατά την 32η ημέρα απεργίας κρίθηκε αναγκαία η νοσηλεία του στο Βοστάνειο Νοσοκομείο Μυτιλήνης λόγω της επιδείνωσης της υγείας του. Την Πέμπτη 12/1 ο διοικητής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μυτιλήνης του ανακοινώνει ότι έχει αποφασιστεί η απέλασή του στην Τουρκία, μέσω των διαδικασιών επανεισδοχής της περίφημης συμφωνίας Ε.Ε- Τουρκίας Μετά από πιέσεις αλληλέγγυων και δικηγόρων διακομίζεται και πάλι στο νοσοκομείο σε άσχημη σωματική και ψυχολογική κατάσταση όπου οι γιατροί κρίνουν απαραίτητη την εισαγωγή του καθώς παρουσίαζε έντονα σημάδια εξάντλησης (ζαλάδες, λιποθυμίες, προβλήματα όρασης), όπου και του χορηγείται όρος. Η νοσηλεία του οδήγησε τελικά στην ματαίωση της απέλασής του κάτι που όμως δεν συνέβη για 10 άλλους μετανάστες-ριες οι οποίοι-ες και απελάθηκαν στις 13/1 το πρωί. Από τότε η αστυνομία παρενοχλεί συνεχώς τη δουλειά των γιατρών και προσπαθεί διακαώς να δωθεί εξιτήριο ώστε να προχωρήσει στην εκτέλεση της απόφασης απέλασης.
Η ελληνική “αριστερή” κυβέρνηση, από ότι φαίνεται, δεν έχει κανενός είδους πρόβλημα, να στείλει τον Mohamed στο εκτελεστικό απόσπασμα και μάλλον θεωρεί πιο σημαντικό να διατηρήσει τις πολύ καλές σχέσεις, που έχει με το φασιστικό – στρατιωτικό καθεστώς της Αιγύπτου.
Παραθέτουμε εδώ ένα μικρό κομμάτι από το κείμενο που έχει γράψει ο ίδιος εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησε την απεργία πείνας.
Θα υπερασπίζομαι τη δικαιοσύνη και την ισότητα, θα παλέψω την αδικία. Θα υποστηρίζω τον αδικημένο. Θα νιώθω τον πόνο των άλλων κι ας κοστίσει αυτό την ίδια μου τη ζωή. Όχι λοιπόν σε μια ζωή δίχως ισότητα!
Στις 23/1 ο Mohamed μεταφέρθηκε ξανά στο Α.Τ. Μυτιλήνης εκδικητικά και μέχρι το βράδυ τον μετέφεραν πίσω στο νοσοκομείο αφού η υγεία του ήταν σε άσχημη κατάσταση. Πλέον βρίσκεται στην 53η ημέρα απεργίας πείνας και οι φόβοι για την υγεία του ενισχύονται. Επιπλέον η υπηρεσία ασύλου αρνείται να εξετάσει άμεσα, παρόλη τη σοβαρότητα της κατάστασης, την αίτηση που κατέθεσε προ ημερών.
Η δολοφονική πολιτική του ελληνικού κράτους επιβεβαιώνεται με τον τραγικό θάνατο τριών ακόμη ανθρώπων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας Λέσβου.Οι τρεις μετανάστες βρέθηκαν νεκροί στη σκηνή τους,με διαφορά λίγων ημερών, με εμφανή σημάδια δηλητηρίασης, λόγω του καπνού που εισέπνευσαν στον ύπνο τους.Από την αρχή του χειμώνα ήταν γνωστό σε όλους πως οι 3000 μετανάστες που στοιβάζονται στο camp της Μόρια, αναγκασμένοι να ξεχειμωνιάσουν σε σκηνές, δίνουν αγώνα επιβίωσης ακροβατώντας επικίνδυνα ανάμεσα στην απειλή του τσουχτερού κρύου και των αυτοσχέδιων τρόπων θέρμανσης. Μόνο μετά την δημοσιοποίησης των τριών πρόσφατων θανάτων, το υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής αποφάσισε να αρχίσει τη μεταφορά των μεταναστών σε πιο ανθρώπινα καταλύματα.
Βιώνοντας εδώ και πάνω από ένα χρόνο μια πρωτόγνωρη κατάσταση, όπου τουλάχιστον 50000 πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται εγκλωβισμένοι και περιθωριοποιημένοι επί ελληνικού εδάφους, θύματα της Ευρώπης φρούριο, δε μπορούμε παρά να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα του mohamed, όπως στεκόμαστε και σε κάθε καταπιεσμένο αυτής της κοινωνίας.
-Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του
-Παύση όλων των απελάσεων
αλληλέγγυες/οι
το κείμενο που έγραψε ο ίδιος :
Οι χτύποι του πόνου μέσα στο κλουβί της φυλακής
Να μην σε νοιάζει τι έχεις στα χέρια σου σήμερα γιατί ίσως το χάσεις αύριο. Ίσως μια μέρα έρθεις στη θέση μου και γίνεις εσύ ο επισκέπτης στη χώρα μου. Θα είμαι καλύτερος! Μην κοιτάς τη δύναμή σου σήμερα. Ίσως αύριο βρεθείς σε κάποιο νοσοκομείο κι ίσως εγώ να είμαι αυτός που θα σου δώσει το αίμα του. Η γενναιοδωρία είναι στους τρόπους μου…
Λες αν μιλήσω για το δίκαιο κι αυτά που νιώθω για όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους γύρω μου να με καταδικάσουν; Αν κρίνεται ένοχος όποιος μιλάει για δικαιοσύνη και δυναμώνει τον αδύναμο, όποιος στέκεται αντιμέτωπος με την αδικία, όποιος λέει ΟΧΙ!!!, αν είναι έτσι, δέχομαι την τιμωρία. Προτιμώ να πεθάνω τίμιος, θαρραλέος, αξιοπρεπής και λέγοντας την αλήθεια, παρά να ζήσω χωρίς τιμή, χωρίς αξιοπρέπεια, όντας υποκριτής. Ακόμα και το μισό θησαυρό του κόσμου να κατείχα δεν θα είχε καμία αξία αφού τίποτα απ’ όλα αυτά δεν εξαγοράζεται με χρήματα. Το λοιπόν, όλα αυτά είναι ο άνθρωπος. Αυτός δεν κοιτάζει χρώμα ή θρησκεία. Εδώ είμαστε όλοι ίσοι. Αν τιμωρούμαι επειδή είμαι άνθρωπος, αυτή είναι η ουσία του βασανιστηρίου: Μια ζωή χωρίς τιμή, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη. Μια ζωή όπου επικρατούν οι δειλοί. Θεέ μου! Πόσο βάρβαρη είναι η τιμωρία της συνείδησης…
Είμαι γεμάτος δύναμη και δεν σας αναγκάζω να με σεβαστείτε γιατί αυτή την ώρα, η δύναμή μου είναι φόβος. Τώρα δεν χρησιμοποιώ καθόλου τη δύναμή μου γιατί προσπαθώ να καταλάβω από τι υλικό είστε φτιαγμένοι και να μην επηρεαστώ. Γιατί είμαι σαν το χρυσό: Και να τον λιώσεις, θα παραμείνει χρυσός. Δεν αλλάζω. Δεν θα καταφέρετε να λιγοστέψετε τις δυνατότητες και τη δύναμή μου. Ακόμα κι αν δεν καλυτερέψετε τη συμπεριφορά σας απέναντι μου, δεν θα επιδιώξω να έρθω αντιμέτωπος μαζί σας, δεν θα γίνω σαν και σας. Θα παραμείνω όπως είμαι και κανείς δεν θα με σταματήσει να μιλάω για δικαιοσύνη.
Εδώ, σ’ αυτή την κοινωνία πολλοί νιώθουν τι θέλω να πω γιατί είναι γεμάτοι αισθήματα, μπορούν να καταλάβουν τους υπόλοιπους και γνωρίζουν τη σημασία της αλήθειας. Αντιλαμβάνονται την ευχαρίστηση στη μετάδοση της αγάπης μεταξύ όλων των δογμάτων. Τι όμορφο που είναι να ζεις σε μια κοινωνία που δεν ξέρει τα ψέματα ή το μίσος και εύχεται για την αγάπη και την ειρήνη.
Θα υπερασπίζομαι τη δικαιοσύνη και την ισότητα, θα παλέψω την αδικία. Θα υποστηρίζω τον αδικημένο. Θα νιώθω τον πόνο των άλλων κι ας κοστίσει αυτό την ίδια μου τη ζωή. Όχι λοιπόν σε μια ζωή δίχως ισότητα!
Θα είμαι η πένα που εκτοξεύει μελάνι δικαιοσύνης ώστε να κερδίσει ο αδικημένος και να κατεδαφιστεί η αδικία.
Ερωτήσεις.
Πού είναι αυτοί που λένε πως υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα; Μήπως είναι απλά λόγια και δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα; Ψάχνετε την απάντηση; Συγγνώμη, δεν υπάρχει απάντηση.
Αυτή δεν είναι όλη η ιστορία. Είναι ο πρόλογος. Είκοσι δύο (22) μέρες χωρίς τροφή, δεν έχω άλλες αντοχές. Θέλω να σας μιλήσω για το ρατσισμό και την ηθική κάποιων. Να σας πω τι έγινε στην Αίγυπτο. Να σας μιλήσω για όλα…
Σας ευχαριστώ.
