Το 2019 ήρθε στις φοιτητικές εστίες της Δόμπολης Ιωαννίνων, με την ιδιωτικοποίηση των προμηθειών του εστιατορίου της εστίας, με απολύσεις και λιγότερο φαγητό. Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι κάτι καινούριο στην εποχή που ζούμε, καθώς τις βλέπουμε να συμβαίνουν συχνά πλέον σε διάφορους τομείς, όπως η υγεία και η εκπαίδευση. Το κράτος και τα αφεντικά προσπαθούν με κάθε τρόπο, από τη μία, να μετακυλήσουν το κόστος στους εκμεταλλευόμενους και από την άλλη, να εξοικονομήσουν όσα περισσότερα χρήματα μπορούν, έτσι ώστε το κεφάλαιο να πλουτίσει ακόμη περισσότερο. Οι ιδιωτικοποιήσεις εξυπηρετούν στο να κερδίζουν οι επιχειρήσεις παίρνοντας τις εργολαβίες και στην εξοικονόμηση κέρδους από τη μείωση του κόστους των παροχών που δικαιούνται οι από κάτω.Κοινωνικές παροχές τις οποίες δικαιούμαστε, διότι δεν αποτελούν δώρα των εκμεταλλευτών μας, αλλά αντιθέτως είναι χιλιοπληρωμένες από τις τσέπες τις δικές μας και των γονιών μας μια και εκτός από τα χαράτσια οι εκμεταλλευτές για να πλουτίζουν όλο και περισσότερο χρησιμοποιούν κι άλλους παρόμοιους τρόπους, όπως τη φορολογία. Παρ’ όλα αυτά βέβαια, η συνηθισμένη δικαιολογία των διαχειριστών νοσοκομείων, πανεπιστημίων και άλλων δημόσιων ιδρυμάτων είναι πως “ξέρετε την κατάσταση στα δημόσια ταμεία… εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σώσουμε την κατάσταση”. Αυτό την ίδια στιγμή, που τα υπουργεία και τα δημόσια ταμεία σώζουν τις τράπεζες με εκ΄ νέου χρηματοδοτήσεις και η ΔΕΗ κάνει νέες ευνοϊκότερες ρυθμίσεις στις επιχειρήσεις όπως η “ΛΑΡΚΟ” και ο “ΜΗΤΗΛΗΝΑΊΟΣ”, οι οποίοι χρωστάν στο δημόσιο εκατομμύρια ευρώ.
Επιβεβαιώνοντας όλα τα παραπάνω, ο εργολάβος που ανέλαβε το εστιατόριο της εστίας, με το “καλημέρα σας” έκανε τις απαραίτητες πρώτες ενέργειες για να να μειώσει το κόστος της λειτουργίας του εστιατορίου. Η μέθοδος γνωστή στον κόσμο των εργαζομένων: απολύσεις. Μείωσε το προσωπικό της λέσχης από εννέα άτομα, που ήταν πριν την ιδιωτικοποίηση, σε επτά. Αυτό πρακτικά σημαίνει από τη μία, ότι δύο ακόμη εργαζόμενες αναγκάζονται να έρθουν αντιμέτωπες με την ανεργία και την ακόμη πιο σκληρή προσπάθεια να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους και από την άλλη, ότι οι εναπομείναντες εργαζόμενοι καλούνται να ανταπεξέλθουν σε συνθήκες πλήρους εντατικοποίησης προκειμένου να προετοιμάσουν και να σερβίρουν τρία γεύματα ημερησίως, επτά ημέρες την εβδομάδα. Την ίδια στιγμή καταστέλεται και κάθε πιθανή αντίδρασή τους στις υπάρχουσες συνθήκες εργασίας μια και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου(μηνιαίες) που αναγκάζονται να υπογράψουν οι εργαζόμενες/-οι λειτουργούν ως ένας άμεσος εκβιασμός, ενώ παράλληλα εννοείται πως κάθε νόμιμο επίδομα και δώρο που δικαιούνται είναι ξεχασμένο.
Τα παραπάνω όμως δεν ήταν αρκετά. Το κόστος της μερίδας που αντιστοιχεί σε κάθε εστιακό μειώθηκε από 3,20 ευρώ καθαρα την ημερα , έπεσε στα 1,80 ευρώ, εμφωλευμένου του μισθού των υπαλλήλων. Οι φοιτητες εκτός εστίας, οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα, να τρώνε δύο αξιοπρεπή γεύματα με μόλις 2 ευρώ την ημέρα( με τα χρήματα να πηγαίνουν στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ), πλέον θα πρέπει να πληρώνουν το ποσό 3,70 ευρώ (χρήματα τα οποία πηγαίνουν κατευθείαν στην τσέπη του εργολάβου). Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών, όπως καταγγέλουν οι εστιακοί στο κείμενο τους, η ποσότητα και η ποιότητα του φαγητού περιορίστηκαν κατά πολύ, σε βαθμό μάλιστα που πριν τελειώσει το ωράριο σίτισης υπάρχει έλλειψη ακόμα και σε βασικά αγαθά όπως φρούτα, ψωμί και χαρτοπετσέτες(!).
Ωστόσο, ακόμη και αν υπήρχε περισσότερη ποσότητα φαγητού και καλύτερη ποιότητα η ιδιωτικοποίηση της λέσχης και πάλι δε θα έπρεπε να μας είναι κάτι αδιάφορο και απαρατήρητο. Όσοι μένουν στις εστίες, μέσω της εισαγωγής τους σε αυτές, κερδίζουν σε ένα διαγωνισμό φτώχειας και αυτό τους τοποθετεί αυτόματα στο στρατόπεδο των εκμεταλλευόμενων. Έτσι και σε αυτή τη συγκυρία, απαιτείται αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων της τάξης μας. Συνεπώς, οι απαντήσεις στον εργολάβο και στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ πρέπει να δοθούν με την κοινή δράση των εστιακών και των εργαζομένων.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
