Όπως αναφέρεται και στη σελίδα του καταστήματος Ζαιρέ (πλ. Μαβίλη), το οποίο βρίσκεται στην ιδιοκτησία του Αντώνη Γκέκα, , το μαγαζί θέλει «να προσφέρει στον επισκέπτη μια ξεχωριστή εμπειρία». Δεν ξέρουμε αν όντως προσφέρει κάτι μοναδικό στους πελάτες αλλά είμαστε σίγουρες πως στους εργζόμενους/-ες «προσφέρει» μοναδικές εμπειρίες εκμετάλλευσης. Ξεκινάει από τα χαμηλά και προφορικά συμφωνημένα μεροκάματα, τα μισά ή και λιγότερα ένσημα, την άρνηση πληρωμής δώρων και επιδομάτων, τα ξεχειλωμένα ωράρια και συνεχίζει με την άσχημη και προσβλητική συμπεριφορά και εν τέλει τις απειλές περί απόλυσης και καταστροφής τους. Λίγο πολύ ό,τι συμβαίνει σε κάθε εργασιακό χώρο, πόσο μάλλον στο χώρο του επισιτισμού.
Για μία ακόμη φορά, η απειλή έγινε πραγματικότητα, όταν εργαζόμενη του Ζαιρέ και μέλος του Σωματείου Βάσης Σερβιτόρων-Μαγείρων Ιωαννίνων αρνήθηκε να υπογράψει τη δήθεν καταβολή των Δώρων που αντιστοιχούσαν στους μήνες εργασίας της και απαίτησε την αποπληρωμή τους. Το αφεντικό ενοχλήθηκε τόσο που μια εργαζόμενη διεκδικούσε τα δεδουλευμένα της που την απέλυσε απευθείας. Λίγες μέρες μετά της δόθηκε να υπογράψει μια απόλυση με άκυρα στοιχεία και φυσικά ασαφή το λόγο απόλυσης. Στη συνέχεια και ενώ δέχθηκε απειλές τόσο από τον ίδιο όσο και από τον λογιστή του και με το αφεντικό να την προσβάλει ακόμη και ενώπιον του Σωματείου, η ίδια προχώρησε σε καταγγελία στην τοπική Επιθεώρηση Εργασίας, διεκδικώντας δώρα, επιδόματα και μισθοδοσίες που δεν της είχαν καταβληθεί αλλά και την επαναπρόσληψή της έως τη λήξη της σύμβασης.
Για να δούμε όμως μερικά πράγματα για το αφεντικό του Ζαιρέ.
Ο Αντώνης Γκέκας, παρά τη μικρή του ηλικία, έχει στην ιδιοκτησία του εκτός από το Ζαιρέ και το μεσιτικό γραφείο Ioannina Home (Δωδώνης 69), καθώς και το Ioannina Cars(6ο χλμ Ιωννίνων – Αθηνών). Δεν αρκεί που από ότι φαίνεται δεν ενδιαφέρεται και πολύ να πληρώσει τους εργαζομένους του, μέσω του μεσιτικού γραφείου αγοράζει και μάλιστα ακριβά την ανάγκη κάθε ανθρώπου για κάλυψη μίας από τις βασικές ανάγκες του, αυτή της στέγασης. Ιδίως τέτοια εποχή με τους νέους φοιτητές να συρρέουν κατά εκατοντάδες στην πόλη, ο Αντωνάκης , κάνει χρυσές δουλειές, αυτό φαίνεται εξάλλου και από το γεμάτο με κόσμο πεζοδρόμιο έξω από το εν λόγο γραφείο. Παράλληλα και μια και τα λεφτά δεν είναι ποτέ αρκετά για τα αφεντικά, τσεπώνει και κάτι χιλιάρικα από την πώληση μεταχειρισμένων οχημάτων. Επειδή όμως το χρήμα για να αυξηθεί δε μπορεί να μείνει σταθερό στα χέρια μιας μόνο επιχείρησης, αλλά παράλληλα ο Αντώνης δε θέλει να φύγει και από τα χέρια του, προτρέπει με διάφορους τρόπους τους πελάτες των δύο γραφείων να τσιμπήσουν κάτι στο εστιατόριό του, αφού του έχουν ήδη δώσει ένα σωρό λεφτά, ένας εκ των οποίων είναι και το μοίρασμα σε αυτούς εκπτωτικού κουπονιού για φαγητό στο Ζαιρέ. Οι επιχειρήσεις της οικογένειας Γκέκα μάλλον δεν έχουν τελειωμό μια και στα χέρια της βρισκόταν επί πολλά χρόνια και το εστιατόριο Αγνάντι (Παπάγου 2, Παμβώτιδος), το οποίο και για κακή τους τύχη έκλεισε πρόσφατα. Είναι να απορεί λοιπόν κανείς, πως με τέτοια δυνατότητα κίνησης κεφαλαίου, αδυνατεί υποτίθεται να πληρώσει δεδουλευμένα χρήματα.
Παρ’ όλα αυτά, ούτε αυτός ο εργοδότης σκέφτηκε δεύτερη φορά πριν αναφέρει πως από τη μία δεν έχει τα χρήματα να πληρώσει όσα η εργαζόμενη του ζητάει αλλά και πως τα έχει ήδη αποπληρώσει. Δυστυχώς για τον ίδιο, γνωρίζουμε πως κάθε επιχείρηση είναι χτισμένη πάνω στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και τον στραγγαλισμό των διεκδικήσεών τους. Το κεφάλαιο δε μπορεί να υπάρξει και να αναπτυχθεί εάν δεν πατήσει πάνω στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, έτσι και αυτό το γεγονός εργοδοτικής αυθαιρεσίας, δεν μας εκπλήσσει. Αντιθέτως, μας εξοργίζει και μας συσπειρώνει ακόμη περισσότερο, μια και γνωρίζουμε καλά πως για εμάς τους εργαζομένους τέτοια περιστατικά αποτελούν καθημερινότητα και το λόγο που πολλές και πολλοί από εμάς ζούμε μονίμως υπό τον φόβο και το άγχος της απλήρωτης εργασίας και της ανεργίας.
Για αυτούς τους λόγους και πολλούς ακόμη οι Γκέκας και ΣΙΑ και οι επιχειρήσεις τους θα μας βρουν απέναντί τους.
Μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να αντισταθούμε σε όλα αυτά, να παλέψουμε ενάντια στην υποτίμηση της εργασίας και των ζωών μας και εν τέλει να καταφέρουμε να σταματήσουμε τη μόνιμη εκμετάλλευση μας από κράτος και κεφάλαιο, είναι να συλλογικοποιήσουμε τις διεκδικήσεις μας, μέσω της συσπείρωσης και οργάνωσής μας στους χώρους εργασίας, στα σωματεία και στο δρόμο. Είναι η όξυνση του αγώνα ενάντια σε κάθε ¨μικρή¨ ή μεγάλη παρατυπία όσων καθημερινά μας εκμεταλλεύονται. Τις εκπτώσεις ας τις κάνουν στα μαγαζάκια τους, όχι στο μεροκάματό μας!
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Κλαδική Επισιτισμού
