Η Τρίτη 7 Απριλίου είχε οριστεί ως πανελλαδική μέρα δράσης για την στήριξη των εργαζόμενων υγειονομικών στον αγώνα τους εν μέσω πανδημίας για διεκδίκηση μέτρων προστασίας, μόνιμων προσλήψεων σε όλους τους τομείς υγείας της χώρας, επίταξη των ιδιωτικών ΜΕΘ, χωρίς μίσθωση και την ευρύτερη οικονομική στήριξη του δημοσίου συστήματος υγείας. Ως εργαζόμενες σε κλάδους οι οποίοι λειτουργούν κανονικότατα και με ένταση που περισσεύει, ως άνεργοι σε αναγκαστική απαγόρευση μετακίνησης και με το νοίκι και τους λογαριασμούς να βαραίνει την τσέπη μας όλο και περισσότερο αλλά και ως χρήστες των υπηρεσιών υγείας αποφασίσαμε να στηρίξουμε τα καλέσματα των νοσοκομειακών νοσηλευτών, γιατρών και λοιπού προσωπικού στην πόλη των Ιωαννίνων. Τόσο στο Γενικό Νοσοκομείο Χατζηκώστα όσο και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο οι συγκεντρώσεις πλαισιώθηκαν από αλληλέγγυους/ες του αντιεξουσιαστικού χώρου, από το Σωματείο διανομέων (ΣΒΕΔΙ), τις φοιτήτριες των εστιών Δόμπολης και άλλες πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς, ενώ δυνάμεις της αστυνομίας ήταν κυριολεκτικά άφαντες.

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί, είναι πως οι παρεμβάσεις αυτές είναι οι πρώτες που καλούνται από συνδικαλιστικά όργανα μετά την απαγόρευση κυκλοφορίας, η οποία αν και δεν απαγορεύει ρητά την πολιτική-συνδικαλιστική δράση, αυτή μπαίνει στο στόχαστρο μέσω της απαγόρευσης των συναθροίσεων. Είναι αναγκαίο όχι να διατηρήσουμε αλλά να εντείνουμε την πίεση και την επίθεση στα αφεντικά και τις πολιτικές τους βιτρίνες σε αυτή την ανώμαλη συγκυρία, τόσο για τις αποφάσεις που παίρνουν εδώ και τώρα εναντίον μας, όσο και για το άμεσο και ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν.

Ακολουθεί το σχετικό κείμενο της ΕΣΕ Ιωαννίνων, το οποίο μοιραζόταν κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων:

Το ελληνικό κράτος συμμετέχει σε διάφορες διακρατικές συμμαχίες, όπως η Ε.Ε. και το νάτο, και μία από τις υποχρεώσεις της σε αυτές είναι η διάθεση και αξιοποίηση ποσοστών του ΑΕΠ σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας. Φερειπείν, όπως καλείται το νάτο να πετάει κάθε χρόνο πάνω από το 2% του ΑΕΠ σε μισθούς καραβανάδων και πολεμικούς εξοπλισμούς, αντίστοιχα καλείται σε σταθερή βάση και η Ε.Ε. να πετσοκόβει όσο το δυνατόν περισσότερο τις δαπάνες για τη δημόσια υγεία, ώστε να μένει μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της περίθαλψης στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Η διαρκής επιδίωξη εμπορευματοποίησης ολοένα και περισσότερων παροχών στον τομέα της υγείας που προτάσσει το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, εκφράζεται στην ελλάδα τα τελευταία χρόνια μέσω μιας προσπάθειας περαιτέρω εδραίωσης του ιδιωτικού τομέα στην παροχή υπηρεσιών υγείας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει την «ανάπτυξη» ενός ιδιωτικού συστήματος υγείας ανεξάρτητου από το «αναποτελεσματικό» δημόσιο. Η αναδιάρθρωση που επιχειρείται στην υγεία από το ξεκίνημα της κρίσης στοχεύει στη δόμηση μίας σχέσης μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα η οποία θα δώσει πνοή στην «οικονομία της υγείας» μέσω της μίσθωσης του ιδιωτικού τομέα από το δημόσιο για υπηρεσίες τις οποίες δεν μπορεί να παρέχει το ίδιο. Μέχρι πρότινος όμως μπορούσε. Η συστηματική υποβάθμιση της ποιότητας της περίθαλψης που παρείχε το ΕΣΥ, μέσω του ανύπαρκτου σχεδίου για πρωτοβάθμια φροντίδα, της υποστελέχωσης των νοσοκομείων, των ελλείψεων σε αναλώσιμο υλικό κ.α., εξυπηρέτησε δύο σκοπούς: α) την κατασκευή του μύθου της «αναποτελεσματικότητας» της δημόσιας διαχείρισης της υγείας με μετακύληση των ευθυνών και του κόστους στους εργαζόμενους και β) το φιγουράρισμα του ιδιωτικού τομέα ως την πλέον «αξιόπιστη» δύναμη που μπορεί να γεμίσει τα κενά που άφησε πίσω της η κρίση στην παροχή υπηρεσιών υγείας. Με το αζημίωτο βέβαια. Και δεν μιλάμε για το κόστος που οφείλει να πληρώσει ο ασθενής στον ιδιωτικό πάροχο, αλλά για τα υπέρογκα ποσά τα οποία δίνει με το φτυάρι το δημόσιο σε συμβάσεις, αποζημιώσεις, και επιχορηγήσεις προς το ιδιωτικό κεφάλαιο στα πλαίσια της «ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας».

Σε μια κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», όπως αυτή που ζούμε σήμερα, είναι αναμενόμενο πως ο τρόπος διαχείρισης του κεφαλαίου αλλά και του κράτους ως εκφραστή των συμφερόντων αυτού, κατευθύνεται προς τον περιορισμό των «ζημιών» και του κόστους και όχι προς τη διασφάλιση της υγείας του πληθυσμού.

Οι εικόνες ανά τον κόσμο από τα εθνικά συστήματα υγείας που φαίνεται να γονατίζουν μπροστά στον covid-19 κάνουν τον ιό να μοιάζει όντως με έναν πανίσχυρο «αόρατο εχθρό», όπως αρέσκονται να τον αποκαλούν οι εγχώριοι διαχειριστές της εξουσίας. Οι γεννημένοι μέσα στην αριστεία κυβερνώντες μας λοιπόν, ήρθαν στη δυσάρεστη θέση εν μέσω πανδημίας να αποκαλέσουν ήρωες και ηρωίδες και να χειροκροτήσουν τους ίδιους υγειονομικούς εργαζόμενους, που μέχρι πρότινος έκαναν το παν σε συνέχεια των #πρώτηφοράαριστερά προκατόχων τους ώστε να ελαστικοποιήσουν και να εντατικοποιήσουν ακόμα περισσότερο τις εργασιακές τους συνθήκες, μέσω της πάγιας τακτικής της υποβάθμισης.

Θα αναφέρουμε μόνο μερικούς αριθμούς πρώτα και κύρια για να έχουμε μια εικόνα των μεγεθών και έπειτα επειδή ξανά- ξεφτιλίζουν την κυβέρνηση και αποδεικνύουν τον εμπαιγμό τους. Οι 4200 προσλήψεις υγειονομικών που θαρραλέα έχουν ανακοινώσει πρωθυπουργός και υπουργός υγείας μέχρι τις αρχές Απρίλη αφορούν κατά βάση νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό και ελάχιστο ιατρικό. Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι προσλήψεις που έχουν πραγματοποιηθεί στο ιατρικό προσωπικό είναι λιγότερες από 200ενώ πρέπει να σημειωθεί πως η ΟΕΝΓΕ κάνει λόγο για ελλείψεις που ξεπερνούν τις 30.000 κενές οργανικές θέσεις. Όσοι υγειονομικοί και αν προσληφθούν θα είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, πράγμα που σημαίνει πως το ΕΣΥ θα βρίσκεται στην μέχρι πρότινος κατάσταση τέσσερις μήνες μετά την έξαρση της επιδημίας, καθώς η στρατηγική που ακολουθείται αφήνει λίγα περιθώρια για την ανανέωση των συμβάσεων στο ΕΣΥ.

Αντ’ αυτού, ανοίγονται διάπλατα οι πόρτες για την κερδοφορία των ιδιωτικών κλινικών και εργαστηρίων με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: τροφοδοτώντας τες δηλαδή με ζεστό κρατικό χρήμα (30 εκ. €) ως αποζημίωση για τους ελέγχους που έχουν διενεργήσει και για την φιλοξενία περιστατικών που χρήζουν ΜΕΘ (για 1.600 € την ημέρα) ,χωρίς ωστόσο να είναι θετικά στον covid-19. Την ίδια στιγμή τα δημόσια νοσοκομεία μένουν στον αέρα για την κάλυψη των βραχυπρόθεσμων αναγκών τους ,με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Γενικό Νοσοκομείο Καστοριάς που καλεί με δημόσια ανακοίνωση τους πολίτες να το ενισχύσουν οικονομικά.

Στον ίδιο τόνο, τα μέτρα προστασίας για τους υγειονομικούς αποτελούν ακόμα μια πληγή η οποία δεν ξεφύτρωσε τώρα. Ανέκαθεν οι εργαζόμενοι/ες στα νοσοκομεία έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να ελαχιστοποιήσουν την χρήση των υλικών, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την προστασία των ασθενών, αφού γνώριζαν πως τόσο το υπουργείο όσο και αρκετές, αν όχι όλες, οι διοικήσεις παραγγέλνανε πάμφθηνα, άρα ελαττωματικά υλικά ή δε παραγγέλνανε καθόλου. Στην παρούσα συγκυρία τα μέτρα προστασίας είναι ακόμα πιο αναγκαία ενώ αν συνυπολογίσουμε και τον ήδη μεγάλο μέσο όρο ηλικίας των υγειονομικών απαιτείται η διπλάσια προστασία. Οι υγειονομικοί που έχουν βρεθεί θετικοί υπολογίζονται γύρω στο 10% των συνολικών κρουσμάτωνενώ ένας από το νοσοκομείο Καστοριάς, έχει καταλήξει. Ο πραγματικός αριθμός ωστόσο δεν είναι βέβαιος καθώς ούτε μπορούν να ξέρουν, λόγω περιορισμένων διαγνωστικών τεστ, ούτε και θέλουν να τον εξακριβώσουν/ανακοινώσουν σε αυτή την εύθραυστη γι’ αυτούς κατάσταση. Φυσικά οι διοικήσεις και ο ΕΟΔΥ, που δίνει ως συστάσεις ατομικής προστασίας στο προσωπικό το συχνό πλύσιμο των χεριών και την χρήση αντισηπτικών ενδιαφέρονται να ελαχιστοποιήσουν το οικονομικό κόστος, καθώς το ανθρώπινο κόστος, δηλαδή οι εργαζόμενοι που θα νοσήσουν θα αντικατασταθούν από κατά τ’ άλλα καθόλου ευπαθείς συνταξιούχους και πλήρως καταρτισμένους… εθελοντές, φοιτητές και τελειόφοιτους.

Η μάστιγα του εθελοντισμού που όπως ενημερωθήκαμε από τον Κούλη έχει ριζώσει, έρχεται να καλύψει όλη την γύμνια των προαναφερόμενων ελλείψεων και να την ντύσει με έναν δήθεν αλτρουιστικό – ανθρωπιστικό μανδύα. Η πλειοψηφία των φοιτητικών συλλόγων Ιατρικής (πιο ειδικά ΕΚΠΑ, ΑΠΘ, Πατρών, Ιωαννίνων) που πήραν αποφάσεις για την εθελοντική στήριξη του ΕΣΥ, πριν καν κάνει έκκληση του υπουργείο και δημιουργήσει την ηλεκτρονική φόρμα που υπάρχει σήμερα, ήταν τουλάχιστον απαράδεκτη και αντισυναδελφική. Μπορούμε να κατανοήσουμε μια τάση διαφόρων φοιτητών προς την ανιδιοτέλεια, η οποία μάλιστα είναι θεμιτή σε καιρούς σαν κι αυτούς, αλλά όταν αυτή πραγματώνεται έξω από τις συνθήκες που επικρατούν γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα αφεντικά και την κάθε εξουσία. Ωστόσο αυτές οι κινήσεις δεν αποτελούν καινούργιο φρούτο, αφού οι φοιτητές ιατρικής είναι αρκετά εξοικειωμένοι με την ιδέα του εθελοντισμού μέσω των Μ.Κ.Ο. που δραστηριοποιούνται στις σχολές (HelMSIC, MEDICO κ.α.). Η επιβεβλημένη απάντηση όμως ήρθε από την πιο σωστή κατεύθυνση, αυτή των πρωτοβάθμιων σωματείων στα νοσοκομεία κάποια από τα οποία ανακοίνωσαν πως εκτός από το γεγονός ότι οι εθελοντές θα δημιουργούσαν μεγαλύτερο πρόβλημα στην λειτουργία (χρόνος εκπαίδευσης, απουσία εμπειρίας άρα λάθη), η παρουσία τους και μόνο στο νοσοκομείο θα έβγαζε λάδι την πολιτική της κυβέρνησης και θα πετούσε κάθε έννοια ταξικής αλληλεγγύης στο καλάθι των αχρήστων.

Πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει σαφές πως το επάγγελμα της γιατρού, του νοσηλευτή και κάθε εργαζόμενης στα δημόσια νοσοκομεία δεν είναι λειτούργημα, ούτε μια μυθοποιημένη λειτουργία με μεταφυσικές θεραπευτικές προεκτάσεις. Όλοι και όλες τους αποτελούν εργαζόμενους και εργαζόμενες με υπερβολικά εντατικοποιημένους ρυθμούς, καθυστερήσεις στην πληρωμή των εφημεριών και χωρίς ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά. Όσο κι αν θέλουν να τους παρουσιάζουν σαν σούπερμαν με λευκές και πράσινες μπλούζες για να νομιμοποιήσουν το κάτεργο το οποίο τους έχουν επιβάλλει, δε θα πιάσει.

Αν και υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος που σαλιαρίζουν γύρω από του γιατρούς-επιστήμονες. Είναι αυτός της σφυρηλάτησης μια νέας θρησκείας για τους άπιστους που ψάχνουν να βρουν καθολικές αλήθειες, της θρησκείας της επιστήμης, που κανείς και καμιά δε μπορεί να αμφισβητήσει, γιατί δήθεν στηρίζεται σε μελέτες και δεδομένα. Θα αφήσουμε αυτόν τον τελευταίο ισχυρισμό ανολοκλήρωτο και θα αρκεστούμε να πούμε το εξής. Η επιστήμη, η επιδημιολογία, η υγεία, τα δεδομένα, τα πανεπιστήμια και άλλες ιερές αγελάδες διαμορφώνονται και χαράσσουν τον λόγο, την πορεία τους, τις έρευνές τους όχι με βάση την όρεξη του κάθε επιστήμονα ή τις ανάγκες της κοινωνικής βάσης αλλά με βάση τα συμφέροντα αυτών που τους χρηματοδοτούν ή αυτά που αναγκάζονται να πουλήσουν για να αυτοχρηματοδοτηθούν. Οπότε να μας κάνουν την χάρη και να μη μας λανσάρουν την επιστήμη και του αριθμούς μέσα από το πρίσμα της πολιτικής τους ατζέντας και για λογαριασμό της.

• Άμεση μονιμοποίηση των εκτάκτως προσληφθέντων υγειονομικών
• Μέτρα προστασίας για τους/τις εργαζόμενους/ες και πλήρη κάλυψη των ελλείψεων σε υλικά
• Ένταξη όλων των υγειονομικών στα βαρέα και ανθυγιεινά
• Επίταξη των ιδιωτικών κλινών ΜΕΘ, όχι μίσθωση
• ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ

Σε κάθε κατάσταση ειδικών συνθηκών όπως αυτή που βιώνουμε χρειάζεται επιπλέον προσοχή, όχι μόνο για την υγεία μας αλλά και γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις οι αδίστακτοι είναι αυτοί που χαίρονται πατώντας πάνω στους άλλους.

Έχουν παρατηρηθεί ήδη μειώσεις μισθών με αφορμή την εργασία πολλών εργαζομένων από το σπίτι τους, απολύσεις ή πίεση για παραίτηση για εργαζόμενους που, λόγω των μέτρων, δεν δουλεύουν προσωρινά, παύση πληρωμών αλλά και πίεση για να πάρουμε την καλοκαιρινή άδεια από τώρα.

Τα αφεντικά έχουν μάθει, πάντα με τη βοήθεια του κράτους, να βγαίνουν κερδισμένοι από κάθε συνθήκη.

Κι εμείς όμως ως εργαζόμενοι πρέπει να μην αφήνουμε καμία τέτοια περίπτωση εκμετάλλευσης  στο σκοτάδι και να τη μοιραζόμαστε ώστε να μπορούμε και να την αντιμετωπίσουμε.

Η κυβέρνηση από την άλλη ανέχτηκε την αισχροκέρδεια  σε φαρμακευτικά είδη προσωπικής ασφάλειας, είχε τα νοσοκομεία ανέτοιμα, αφού προτίμησε να προσλάβει 1500 αστυνομικούς αντί να καλύψει τα κενά σε παιδεία και υγεία.

Ακόμα και τώρα προχώρησε σε διαγωνισμούς προσλήψεων επικουρικού προσωπικού στα νοσοκομεία –όχι γιατρών- για λίγους μόνο μήνες, με αμφίβολη τη συνέχεια της εργασίας τους.

Συνεχίζει να ανέχεται την αλαζονική κι εγκληματική στάση της εκκλησίας που βάζει  πάνω από την υγεία όλων μας τη δική της διαιώνιση και το γόητρό της.  Η εκκλησία που, ως αποτέλεσμα μεταφυσικών ανησυχιών, βρίσκεται εκτός κοινωνίας τώρα έδειξε πως τοποθετείται και πάνω από το κράτος, μη επιτρέποντας καμία εμπλοκή στα «δικά της».

Μας λέει να αποφεύγουμε τους συνωστισμούς, ενώ στοιβάζει υπό τις πιο άθλιες συνθήκες πάνω από 20.000 ανθρώπους μόνο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας με αποτέλεσμα την πυρκαγιά και το θάνατο ενός εξάχρονου παιδιού. Αποκλείει ανεύθυνα την πρόσβαση στην δημόσια υγεία σε χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες και τους κλείνει σε δομές χωρίς καμία συνθήκη υγιεινής

Απαιτούμε:

-Την άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τα νοσοκομεία

-Καμία έκθεση εργαζομένων σε κίνδυνο, να λειτουργούν ως προσωπικό ασφαλείας για τους τομείς όπου είναι πραγματικά απαραίτητο

-Καμία επιδείνωση των όρων εργασίας μας, καμία εργοδοτική αυθαιρεσία. Δε θα πληρώσουμε εμείς και αυτή την κρίση.

– Να κλείσουν άμεσα τα κέντρα εγκλεισμού/αποκλεισμού
– Να απεγκλωβιστούν οι μετανάστες από κάθε «άτυπο» χώρο κράτησης
– Πρόσβαση στη δημόσια υγεία για όλους/-ες, μετανάστ(ρι)ες και ντόπιους/-ες.

ΕΛΕΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (ΕΣΕ)

Φέτος, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας και τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων βάση Φύλου πέφτει Κυριακή. Κι επειδή είναι Κυριακή, η Διεθνής Φεμινιστική Απεργία που αποκυρρήτει την πατριαρχία και τη βία της δε θα έχει την απήχηση των προηγούμενων ετών.

Το 2018, το πρωτοποριακό κάλεσμα του φεμινιστικού κινήματος για παγκόσμια απεργία άφησε μια παρακαταθήκη. Έδειξε στην κοινωνία οτι όταν οι γυναίκες σταματούν να δουλεύουν, ο κόσμος παύει να γυρίζει.

Η απόφαση ήταν όχι μόνο να σταματήσουμε τις δουλειές του σπιτιού και τα ψώνια – ώστε κανείς να μην ψωνίσει τίποτα εκείνη την μέρα – αλλά να σταματήσουν τα μαθήματα και, πάνω απ’ όλα, η δουλειά, εφόσον εκεί είναι το μέρος που οι οικονομικές ανισότητες είναι πολύ πιο εμφανείς. Στις 8 Μάρτη 2018, οι γυναίκες ήταν στους δρόμους των πόλεων ανά τον κόσμο δείχνοντας ένα τεράστιο κίνημα κατά του καπιταλιστικού, πατριαρχικού καθεστώτος.

Η φετινή συμβολική ημερομηνία μπορεί να πέφτει Κυριακή, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να ακυρωθεί η απεργία. Το αντίθετο! Πέρα από την πραγματικότητα όλης της αόρατης, υποτιμημένης εργασίας που κάνουμε στο σπίτι, είμαστε εκείνες που επομίζονται το βάρος της ημιαπασχόλησης την Κυριακή και τα ευέλικτα ωράρια, είτε είναι το σερβίρισμα τραπεζιών, το καθάρισμα γραφείων και ξενοδοχείων, είτε ως βοηθοί στο σπίτι ή σε κέντρα υγείας και οίκους ευγηρίας, είτε ως πωλήτριες ή ταμίες σε σουπερμάρκετ.

Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 75% των υπαλλήλων στον τομέα της υγείας. Τέσσερις φορές πιο πολλές γυναίκες από άντρες δουλεύουν σε δουλειές ημιαπασχόλησης, που σημαίνει ότι οι μισθοί μας μπορεί να είναι μέχρι και 18.5% χαμηλότεροι από αυτούς των ανδρών. Αυτή η διάκριση μας επηρεάζει αργότερα στην ζωή μας όταν υπολογίζονται οι συντάξεις μας και, ως αποτέλεσμα, είναι αρκετά μικρότερες από αυτές των ανδρών. Επιπλέον, εμείς είμαστε που χάνουμε τις δουλειές μας όταν ανακοινώσουμε την εγκυμοσύνη μας στα αφεντικά μας ή όταν τα παιδιά μας γεννηθούν. Ας μην αναφέρουμε ασθένειες του περιβάλλοντος εργασίας που προσβάλλουν μόνο γυναίκες και για τις οποίες δεν νοιάζεται κανείς.

Το 80% των αγοραστών την Κυριακή είναι γυναίκες, πολλές εξ αυτών δεν έχουμε καθόλου βοήθεια για την φροντίδα των νέων ανθρώπων ή ενήλικων για τους οποίους είμαστε υπεύθυνες. Με λίγα λόγια, είμαστε περισσότερο εκτεθειμένες σε αβέβαιες συνθήκες εργασίας.

Γι’ αυτούς τους λόγους, πιστεύουμε ότι αυτή η Κυριακή 8 Μαρτίου είναι μια ευκαιρία να αποκαλύψουμε την αλήθεια για την κοινωνική και επαγγελματική αφανή θέση στην οποία έχουν μετατεθεί οι γυναίκες. Δεν είναι αρκετό απλά να αφήσουμε τον κόσμο να περάσει μια μέρα χωρίς να κοιτάξουμε την μπουγάδα, το καθάρισμα και το μαγείρεμα. “Κάνε ένα διάλειμμα, αγαπούλα, μπορείς να κάνεις αύριο το σφουγγάρισμα.” Οχι!

Η απεργιακή δράση είναι μια εξέγερση απέναντι στo κοινωνικό και οικονομικό σύστημα. Με την απεργία, οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες παίρνουμε πίσω τον έλεγχο των ζωών μας και κάνουμε τους εαυτούς μας να ακουστούν. Είναι ένας τρόπος να δοθεί ορατότητα σε ανθρώπους που έχουν ριχτεί στις σκιές από τον καπιταλισμό.

Αρνούμαστε την ιδέα ότι η 8η Μαρτίου πρέπει να περιορίζεται ακόμα μια φορά μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός διαμερίσματος. Αυτό απλά θα κάλυπτε την πραγματικότητα του τι περνάνε οι εργαζόμενες. Αυτό δεν σημαίνει οτι παραβλέπουμε την σημαντικότητα του σεξισμού στο πλαίσιο της οικογένειας και του γάμου με τις σχετικές ανισότητες όσον αφορά το βάρος των δουλειών του σπιτιού. Όμως, πιστεύουμε οτι αυτές οι ανισότητες πρέπει να αναδειχθούν στους δρόμους αφού οι αδικίες συντηρούνται από το οικονομικό, ιδεολογικό και κοινωνικό σύστημα στο σύνολο του.

Μια εκτενής απεργία σε όλους τους τομείς την 8η Μαρτίου θα παγίωνε τον αγώνα μας να δείξουμε οτι η θέση της γυναίκας δεν είναι στο σπίτι, αλλά αντίθετα, η θέση μας είναι στους δημόσιους χώρους, στις συνελεύσεις, στο δρόμο πολεμώντας την διπλή εκμετάλλευση από την οποία υποφέρουμε στα πλαίσια μιας κοινωνίας που είναι και καπιταλιστική αλλά και πατριαρχική – και είναι καπιταλιστική επειδή είναι πατριαρχική.

Φέτος, βοήθησε να φτιάξουμε αυτοδιαχειριζόμενες υπηρεσίες φύλαξης παιδιών, ώστε κάθε γυναίκα – ντόπια ή πρόσφυγας – να μπορεί να συμμετάσχει στον αγώνα.

Μη φανταστείς ούτε μια στιγμή ότι η 8η Μάρτη θα είναι μια απλή απεργία από τη σφουγγαρίστρα στην κουζίνα.

Θυμήσου: όταν οι γυναίκες σταματούν να δουλεύουν, ο κόσμος παύει να γυρίζει.

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση

ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ (Διεθνής Αναρχοσυνδικαλιστική Οργάνωση)

Είναι πλέον γνωστό σε όλες και όλους. Κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της, δηλαδή τα συμφέροντα των αφεντικών που εξυπηρετεί, αλλάζει το Ασφαλιστικό. Η αναπροσαρμογή των αναγκών του Κεφαλαίου, καθορίζουν πάντα την επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση και σηματοδοτούν μειώσεις του έμμεσου μισθού και συνταξιοδότησης. Στη Νέα Δημοκρατία τουλάχιστον το δίνουμε. Δεν έκρυψε ποτέ τις προθέσεις της για εκχώρηση της ασφάλισης σε ιδιώτες, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθούσε με “φιλολαϊκά” ανέκδοτα, να χρυσώσει το χάπι ότι νομοθετεί υπέρ των πολλών.

Με λίγα λόγια να τι προβλέπει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο αυτής της κυβέρνησης:

1ος πυλώνας: Κύρια δημόσια ασφάλιση.

Το επιδοματάκι του Κατρούγκαλου που φτάνει στο αστρονομικό ποσό των 384 ευρώ. Αυτό είναι υποτίθεται το σίγουρο, αν και τίποτε δεν είναι σίγουρο στον καπιταλισμό.

2ος πυλώνας: Επικουρική ασφάλιση.

Πρόκειται για ρύθμιση που θα κάνει το ασφαλιστικό σύστημα να θυμίζει ταμείο προποτζίδικου! Οι εργαζόμενοι/ες θα μπορούν να επιλέξουν να τζογάρουν τα χρήματά τους σε πακέτα χαμηλού, μεσαίου ή υψηλού επενδυτικού κινδύνου. Η επικουρική θα υπάγεται στον χρηματιστηριακό τζόγο και στα funds. Εδώ δεν έχει σημασία ποιος έχει χάσει την τύχη του. Σίγουρα πάντως θα χαθούν ξανά τα αποθεματικά. Να τονιστεί ότι καμία εγγύηση δεν δίνεται για τα χρήματα αυτά. Επομένως, το κράτος θα στέλνει σωρηδόν τους ασφαλισμένους στον 3ο πυλώνα.

3ος πυλώνας: Ιδιωτική ασφάλιση.

Προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης, με διάφορα “τυράκια”, όπως εκπτώσεις, φοροαπαλλαγές κι ενισχύσεις, για να προσελκύουν ασφαλισμένους και να βγάλουν πιο σίγουρα λεφτά οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Που ξέρετε, μπορεί να δίνουν και κάνα κουπόνι για το supermarket…

Πυλωνοποίηση σε πήλινα πόδια.

Είναι ξεκάθαρο ότι βασικός στόχος του νέου νόμου, είναι η απαξίωση της επικουρικής -μιας και την κύρια την απαξίωσαν τα προηγούμενα χρόνια- και η σταδιακή ενοποίησή τους. Όταν το κράτος θα “διαφημίζει” την ιδιωτική ασφάλιση, καθιστώντας την ουσιαστικά υποχρεωτική, σε μικρό διάστημα δεν θα υπάρχουν τα κονδύλια για την επικουρική. Και να μην έρθουν να μας πουν ότι θα τα δώσει ο ΕΦΚΑ. Γιατί τα χάδια στα αφεντικά με τις μειώσεις των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών(προβλέπονται κι άλλες για το β΄ εξάμηνο του 2020) πάνε σε άλλο τόπο. Οι επιχειρήσεις είναι πρώτες στο «πιστόλι» προς τα ασφαλιστικά ταμεία, μια και τα ληξιπρόθεσμα βεβαιωμένα χρέη τους, αγγίζουν τα 17 δις ευρώ. Μπορεί λοιπόν να παρουσιαστεί ως μονόδρομος, αλλά τελικά είναι αποφασισμένη στρατηγική. Περικοπές συντάξεων έρχονται, όχι αυξήσεις!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Ese.ioanninon@gmail.com