Έγινε πραγματικότητα: Στα Public έχουμε το δικό μας Σωματείο
Ύστερα από μακροχρόνιες προσπάθειες συναδελφισσών και συναδέλφων στα
Public και με την έμπρακτη αλληλεγγύη των συναδέλφων του ΣΥΒΧΨΑ, έχουμε
καταφέρει να δώσουμε και οργανωτική μορφή στις εμπειρίες μας από τους
αγώνες, με την ίδρυση Σωματείου Εργαζομένων στα Public (Σωματείο
Εργαζομένων στην Εταιρεία Retail World Α. Ε. – Καταστήματα Public).
Η ίδρυση του σωματείου είναι το αποτέλεσμα των αγώνων που δώσαμε όλα
αυτά τα χρόνια και που μπορούμε και πρέπει να συνεχίσουμε να τους
δίνουμε από μια θέση πιο δυνατή για εμάς, το δικό μας σωματείο. Ένα
Σωματείο, το οποίο θα μπορεί να αγωνιστεί γύρω από ένα συγκεκριμένο
πλαίσιο αιτημάτων όλων των εργαζομένων στα Public.
Ένα σωματείο που θα διεκδικήσει αγωνιστικά και αποφασιστικά για:
Την υπογραφή Πανελλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
Εξασφαλίζοντας αξιοπρεπείς μισθούς για όλους και όλες. Μιας ΣΣΕ που θα
εγγυάται την καταβολή των επιδομάτων που δικαιούμαστε (πχ επίδομα
παιδιού, ταμείου) και τα οποία είναι απαραίτητα για να καλύπτονται οι
βασικές ανάγκες των εργαζομένων.
Θα βάλει τέλος στις συνθήκες της εργασιακής ζούγκλας με εργαζόμενους/ες
πολλών ταχυτήτων: συμβάσεις ορισμένου χρόνου, εποχιακούς/ές,
εργαζόμενους/ες προωθητές που δουλεύουν για εργολαβίες, ακόμα και
συμβάσεις μιας μέρας, καλύπτοντας διαρκείς ανάγκες της εταιρείας οι
οποίες προκύπτουν λόγω της υποστελέχωσης των καταστημάτων. Που θα
διεκδικεί ίσα δικαιώματα για όλους τους/τις εργαζόμενους/ες
Να βάλουμε τέλος στον διαρκή φόβο της απόλυσης, της μη ανανέωσης της ατομικής σύμβασης, της διαρκούς αίσθησης ότι είμαστε αναλώσιμοι/ες.
Για σταθερή και μόνιμη εργασία.
Για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Ενάντια στην
εντατικοποίηση. Ενάντια στα σπαστά ωράρια, τις παρακολουθήσεις της
εργασίας με κάμερες, την αδιαφορία της εταιρείας για τις συνθήκες
καθαριότητας και υγιεινής στους χώρους εργασίας (μείωση των συνεργείων
καθαριότητας και ανάθεση της καθαριότητας στους/στις εργαζόμενους/ες).
Που θα αγωνίζεται ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας.
Συναδέλφισσα, συνάδελφε, οργανώσου στο Σωματείο σου!
Στήριξε με τη συμμετοχή σου τις διαδικασίες του Σωματείου το επόμενο διάστημα:
Πάρτυ Οικονομικής Ενίσχυσης για τα έξοδα του σωματείου, Σάββατο 1 Ιούνη, 9.30 μμ, Λόντου 6, 2ος όροφος, στα γραφεία του ΣΥΒΧΨΑ.
Εκλογοαπολογιστική Συνέλευση του Σωματείου Εργαζομένων στα
Public, Κυριακή 9 Ιούνη,12.00 πμ, Λόντου 6, 2ος όροφος, στα γραφεία του
ΣΥΒΧΨΑ.
Εκλογές του Σωματείου Εργαζομένων στα Public, Παρασκευή 21 Ιούνη, 9.30 πμ έως 9.00 μμ. στα γραφεία του ΣΥΒΧΨΑ.
Επιτυχημένη ήταν η πανελλαδική διαδήλωση ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, που πραγματοποιήθηκε στα Γιάννενα το Σάββατο 11 Μαϊου 2019. Η κινητοποίηση καλέστηκε απο την Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στις εξορύξεις και πρωτοβουλίες πολιτών απο διάφορες περιοχές της χώρας. Κατα την προσυγκέντρωση διοργανώθηκαν απο μουσικές και θεατρικές ομάδες διάφορα δρώμενα. Δυστυχώς για μια ακόμη φορά, ο προεκλογικός χαρακτήρας δεν έλειψε, καθώς ¨παρέλασαν¨απο το σημείο και τις τηλεοπτικές κάμερες κάθε λογής υποψήφιοι.
Η διαδήλωση ήταν αρκετά μαζική. Δεκάδες πανό, πρωτοβουλιών, πολιτιστικικών συλλόγων, πολιτικών οργανώσεων, δημοτικών παρατάξεων και οικολογικών κινήσεων κατέβηκαν στο μπροστά μέρος της πορείας. Στο πίσω μέρος συγκροτήθηκαν 3 αντιθεσμικά μπλόκ. Μπροστά κινήθηκε η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση με περίπου 80 άτομα και πανό που έγραφε ¨ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΙΗΣΗ, απο πίσω στάθηκε το μπλόκ συλλογικοτήτων απο την Θεσ/νίκη, το οποίο στήριξαν οι Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά,Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος “Σχολείο”,Κατάληψη Terra Incognita, Συνέλευση Θεσσαλονίκης για Γη & Ελευθερία και αριθμούσε περίπου 60 άτομα και τέλος ενα ακόμη μπλόκ που στηρίχθηκε απο την αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος» από την Πάτρα, την συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο και Κόκκινο» από τη Θεσσαλονίκη και συντρόφων-συντρφισσών από την Πάτρα και την Άρτα και συμμετείχαν περίπου 40 άτομα. Συνολικά στην διαδήλωση συμμετείχαν περίπου 1300-1500 άτομα οπού κινήθηκαν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Σημειώνουμε οτι ψήφισμα εξέδωσαν και τα δυο σωματεία Βάσης των Ιωαννίνων.
Σε
περιόδους καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης,
όπως και αυτή που διανύουμε, το κράτος
και τα αφεντικά, προωθούν το ιδεολόγημα
της “ανάπτυξης” και των ¨σωτήριων”
επενδύσεων με σκοπό την αναδιάρθρωση
της οικονομίας. Βέβαια, δεν λογίζεται
“ανάπτυξη” χωρίς καταστροφή, γνωρίζοντας
πολύ καλά ότι όταν το κεφάλαιο επιλέγει
να επενδύσει, οι αλλαγές είναι σαρωτικές
για τη ζωή, το περιβάλλον, την εργατική
τάξη.
Μια
απ’ τις πιο καταστροφικές επενδύσεις
είναι και αυτή της εξόρυξης υδρογονανθράκων
στην Ήπειρο, αλλά και σε άλλες περιοχές
της επικράτειας. Το βρώμικο
αυτό σχέδιο, ανέλαβαν οι εταιρίες Repsol
και Energean Oil. Αυτές λοιπόν,
είναι υπεύθυνες για την επικείμενη
καταστροφή του φυσικού πλούτου της
περιοχής, των δασών, των νερών, της
πανίδας, καθώς μέσω των γεωτρήσεων και
της τεράστιας ποσότητας εκρηκτικών
υλών, η περιοχή θα λεηλατηθεί, είτε
βρεθούν κοιτάσματα, είτε όχι. Τα
καταστροφικά αποτελέσματα τέτοιων
επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τα
έχουμε δει ούτως ή άλλως ήδη στις Σκουριές
Χαλκιδικής, στην Καβάλα κλπ.
Όσον
αφορά το επιχείρημα των αφεντικών για
τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας,
εμείς ως κομμάτι της εργατικής τάξης,
αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται ξεκάθαρα
περί κοροϊδίας. Ουσιαστικά, οι εταιρίες
αναζητούν φθηνούς εργάτες, οι οποίοι
θα δουλέψουν υπό τις χειρότερες συνθήκες
εργασίας, αμειβόμενοι υποτίθεται με
υψηλούς μισθούς, χωρις να είναι όμως
ούτε κάν αυτο δεδομένο, μιας και ήδη
όσοι δουλεύουν στις εξορύξεις
αντιμετωπίζουν την κακοπληρωμή και τις
καθηστερήσεις μισθοδοσιών. Το ζήτημα
όμως δεν είναι το ¨δόλωμα¨ ενός καλύτερου
μισθού. Είναι πως οι εργαζόμενοι/ες,
προσφέροντας την δουλειά τους σε αυτές
τις εταιρίες, συμβάλλουν στην καταστροφή
της φύσης και της ζωής τους. Όλοι/ες
στην εποχή μας, βιώνουμε καθημερινά τη
φτώχεια, την ανεργία και την επισφάλεια,
αλλά κανένα μεροκάματο δεν είναι τόσο
παχυλό, ώστε να οδηγήσει στο ξεπούλημα
της αξιοπρεπούς διαβίωσης και του
περιβάλλοντος. Ακόμα άλλο ένα σαθρό
επιχείρημα είναι αυτό του “φθηνού
πετρελαίου”. Το πετρέλαιο όπως και
οποιοδήποτε εμπόρευμα ή αγαθό βρίσκεται
στα χέρια του κεφαλαίου και σίγουρα δεν
θα είμαστε εμείς αυτοί/ές που θα
καθορίσουμε την τιμή του. Βέβαια, αν
αναλογιστούμε τις τοπικές επιχειρήσεις
πώλησης νερού Βίκος – Ζαγόρι που
εκμεταλλεύονται το κοινωνικό αυτό αγαθό
και το κατά πόσο “ευνοημένη” είναι η
τοπική κοινωνία, τότε η απάντηση και
για το πετρέλαιο είναι προφανής. Όσο
“φθηνό νερό πίνουμε, άλλο τόσο “φθηνό”
πετρέλαιο θα έχουμε!
Ωστόσο,
παρατηρώντας τις γεωστρατηγικές
εξελίξεις περιφερειακά, αλλά και σε
παγκόσμια κλίμακα, βλέπουμε ότι οι
φυσικοί πόροι αποτελούσαν πάντοτε το
μήλο της έριδος. Οι φυσικοί πόροι είναι
μια πίτα που ορμάνε πάνω της όσο πιο
πολλοί μπορούνε για να τη φάνε και
ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιός
θα καταφέρει να φάει το μεγαλύτερο
κομμάτι. Πόσοι πόλεμοι έχουν πραγματοποιηθεί
για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών
πηγών; Πόσες εθνικιστικές εξάρσεις
έχουν δημιουργηθεί για χάρη των αφεντικών,
μεταξύ γειτονικών λαών, με σκοπό την
επέκταση της κερδοφορίας τους; Σχετικό
παράδειγμα είναι αυτό της περιοχής της
Μέσης Ανατολής που βρίσκεται σε διαρκή
πολεμική σύγκρουση για τον έλεγχο των
κοιτασμάτων, αλλά και το παιχνίδι με
τις ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο, όπου
έχουν αρχίσει ήδη να δημιουργούνται
πολεμικά συμμαχικά στρατόπεδα όπως και
αντίπαλα. Οι εξορύξεις είναι και αυτές
που φέρνουν τον πόλεμο πιο κοντά και
εμείς δεν είμαστε σε καμία περίπτωση
διατεθειμένοι/ες να θυσιάσουμε τα κορμιά
μας στο βωμό του κέρδους.
Άραγε
πόσο κοστίζει να πουληθεί το φυσικό
περιβάλλον για τα πετρέλαιά τους; Ποιο
μεροκάματο σου δίνει αγοραστική αξία
από την στιγμή που η αξία της ζωής
εκμηδενίζεται; Πόσο κοστολογείται ο
φυσικός πλούτος και η αξιοπρεπής διαβίωση
σε σχέση με την γεωστρατηγική αναβάθμιση
του ελληνικού κράτους;
Οι ταξικοί αγώνες μόνο μπορούν
να αποτελέσουν τροχοπέδη στους σχεδιασμούς
του κράτους και του κεφαλαίου, αγώνες
συγκρουσιακοί και όχι θεσμικοί. Η
εργατική τάξη είναι αυτή που πρέπει να
παλέψει για την προστασία του περιβάλλοντος
όπως παλεύει σε όλα τα πεδία της
καθημερινότητας, μακριά από λογικές
ανάθεσης, αλλά αυτοοργάνωσης. Τέτοιου
είδους αγώνες, ουσιαστικά έρχονται σε
ρήξη με το σύστημα που βασίζεται στην
εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και
στη λεηλασία της φύσης!
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ
ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ
ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
Ικανοποιητική για τα δεδομένα ήταν η συμμετοχή του κόσμου στην απεργιακή διαδήλωση της Πρωτομαγιάς στα Γιάννενα. Περίπου 400 άτομα συγκεντρώθηκαν στο Εργατικό Κέντρο, μετά τις 10 το πρωί. Η πορεία κινήθηκε στο κέντρο της πόλης με σχετικά καλό παλμό. Το μπλόκ της ΕΣΕ αριθμούσε περίπου 35 άτομα, ενώ κατέβηκε και πανό ενάντια στις εξορύξεις πετρελαίου.
Στο Ρέθυμνο τα τελευταία χρόνια επικρατούν ακραίες συνθήκες κανιβαλισμού και κερδοσκοπίας που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη ζωή και εργασία. Η δημοτικότητα της βραχύβιας ενοικίασης σε τουρίστες, με πλατφόρμες τύπου airbnb, έχει καταστήσει αδύνατο σε εργαζόμενες και εργαζόμενους, φοιτητές και φοιτήτριες, να έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή και οικονομική κατοικία. Οι ιδιοκτήτες των σπιτιών που έχουν απομείνει έχουν απαιτήσεις που αν δεν ήταν τραγικές θα ήταν αστείες: απαιτούν υπέρογκα νοίκια, όπως 600-700 ευρώ για τριάρια και 400 για γκαρσονιέρες. Ζητούν έναν ή μισό χρόνο νοίκια μπροστά, ενώ τα δύο νοίκια εγγύηση κι ένα να τρέχει σχεδόν έχουν γίνει ο κανόνας. Απαιτούν Ε9, εγγυητική επιστολή από τον προηγούμενο σπιτονοικοκύρη και να μην έχεις παιδιά ή/και κατοικίδια. Επιπλέον ο σπιτονοικοκύρης μπορεί ν’ αλλάξει ή ν’ ακυρώσει τη συμφωνία ανά πάσα στιγμή: να ζητήσει περισσότερο ενοίκιο, παραπάνω νοίκια μπροστά, ν’ αρνηθεί να κάνει κάποια επισκευή που έχει συμφωνηθεί κλπ. Κι αν δεν θέλεις μείνε στο δρόμο! Οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, όπως οι αναπληρωτές καθηγητές και δάσκαλοι, αναγκάζονται να μένουν σε δωμάτια ξενοδοχείων τα οποία νοικιάζουν στην καλύτερη περίπτωση με 450 ευρώ κι έξωση τον Ιούνιο (σε χειρότερες περιπτώσεις πληρώνουν 600 ευρώ και πρέπει να εκκενώσουν το δωμάτιο τον Απρίλη ή το Μάη, με την έναρξη της τουριστικής σεζόν). Όσοι και όσες μένουμε ήδη στο Ρέθυμνο ζούμε υπό τη συνεχή απειλή της έξωσης, καθώς πλέον θεωρείται βλάκας όποιος δεν εκμεταλλεύεται τουριστικά το ακίνητό του.
Η λογική που θέλει τον κάτοχο περιουσίας να αποφασίζει πώς θα τη διαχειριστεί χωρίς καμία ευθύνη και ηθική απέναντι στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο οδηγεί σε ακραίο ατομικισμό και φέρνει τον φασισμό ακόμη πιο κοντά μας. Όχι, δεν μπορεί ο ιδιοκτήτης να ζητά 4.500 ευρώ για να νοικιάσει για ένα μήνα ένα τεσσάρι σε συμβασιούχους του πανεπιστημίου. Όχι, δεν γίνεται να απαιτεί έξι νοίκια μπροστά, από μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά την τελευταία στιγμή κι ενώ έχει ήδη κλείσει η συμφωνία. Όχι, δεν πρέπει να μπορεί να ζητά 300 ευρώ το κεφάλι από αναπληρωτές και να τους βγάζει τον Ιούνιο (όλα τα περιστατικά είναι πραγματικά). Αυτή ακριβώς τη λογική, της ανεύθυνης και ανήθικης δυνατότητας να διαχειριστεί ο καθένας την ιδιοκτησία του όπως του κάνει κέφι, υπερασπίστηκε πέρσι ο δήμαρχος Ρεθύμνου, όταν δάσκαλοι και καθηγητές πήγαν να διαμαρτυρηθούν για το πρόβλημα. Το γεγονός ότι τέτοιες συμπεριφορές θεωρούνται φυσιολογικές κι όχι κατάπτυστες στο σημερινό Ρέθυμνο είναι απόδειξη της ευρείας αποδοχής που έχουν, καθιστώντας το Ρέθυμνο μια αφιλόξενη πόλη σε εργαζόμενους με ή χωρίς οικογένειες.
Θεωρώντας πως όταν δεν υπάρχει πρόσβαση σε αξιοπρεπή κατοικία υποβαθμίζεται η ζωή και η εργασία μας, καλούμε τους αναπληρωτές και τις αναπληρώτριες να μην συμπεριλάβουν το Ρέθυμνο στις επιλογές τους: ας αδειάσουν τα σχολεία. Καλούμε τους τελειόφοιτους μαθητές να μη βάλουν τις σχολές του Ρεθύμνου στο μηχανογραφικό τους: ας μείνει χωρίς φοιτητές το Ρέθυμνο. Καλούμε τους εργαζόμενους και εργαζόμενες με συμβάσεις και συμβόλαια κάθε είδους να μην κάνουν τα χαρτιά τους για το Ρέθυμνο: ας αδειάσουν τα νοσοκομεία και οι υπηρεσίες. Καλούμε τους εργαζόμενους και εργαζόμενες που σκέφτονται να δουλέψουν για σεζόν να μην κλείσουν καμία δουλειά αν ο εργοδότης δεν τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή κατοικία: ας μείνουν χωρίς εργαζόμενους τα ξενοδοχεία. Να δούμε τότε ποιος θα εξυπηρετεί τους μόνους επιθυμητούς κατοίκους του Ρεθύμνου, τους τουρίστες.
Όσο για εμάς που μένουμε μόνιμα, θέλουμε αξιοπρεπείς κατοικίες με νοίκια ανάλογα των μισθών μας. Τίποτα λιγότερο. Όσοι κανιβαλίζουν κερδοσκοπώντας έχουν διαλέξει πλευρά και είναι απέναντί μας. Το ίδιο και η θεσμική εξουσία που τους υπερασπίζεται.
Κείμενο που μοιράστηκε σε συναδέλφους διανομείς το Σάββατο 6/4
Όποιος κυκλοφορεί στην πόλη, θα έχει παρατηρήσει ότι έχουν αρχίσει να γεμίζουν οι γειτονιές με πανό, συνθήματα, αφίσες και κείμενα του Σωματείου Βάσης Εργαζομένων Διανομέων Ιωαννίνων (ΣΒΕΔΙ), καλώντας όλους τους διανομείς και κούριερ σε απεργία στις 11 Απρίλη. Είναι από τις λίγες φορές, που ένας κλάδος στην πόλη μας αποφασίζει μακριά από κομματικούς μηχανισμούς και ηγεσίες να κινητοποιηθεί και να κατέβει σε απεργία, διεκδικώντας καλύτερους όρους εργασίας.
Πολλά μέλη της ΕΣΕ Ιωαννίνων εργάζονται ως διανομείς και συμμετέχουν ενεργά στο σωματείο τους. Για εμάς, η συγκεκριμένη απεργία είναι ένα σημείο συνάντησης τόσο των διανομέων του κλάδου όσο και όλων των εργαζόμενων της πόλης. Από την μία, ως διανομείς πρέπει να βγάλουμε μπροστά τα αιτήματα του επαγγέλματος. Έως πότε θα δουλεύουμε με το δικό μας μηχανάκι, βάζοντας βενζίνες, λάδια, σέρβις από την τσέπη μας; Για πόσο καιρό θα δουλεύουμε και θα κάνουμε γαργάρα τις προσαυξήσεις του νυχτερινού μεροκάματου και των Κυριακών; Πόσα ακόμα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, επιδόματα αδείας, ταμείου και τέκνων θα τους χαρίσουμε;
Ωστόσο, φυσικά και δεν υπάρχει η αυταπάτη ότι με μία απεργία ακόμα και από τα κάτω την επόμενη μέρα θα μας παραχωρήσουν απλόχερα τα αφεντικά όσα διεκδικούμε. Έτσι και αλλιώς, γνωρίζουμε ότι προτιμούν να χάσουν δάχτυλο, παρά να βάλουν το ένσημο που βάση νόμου δικαιούμαστε. Παρ’ όλα αυτά, καταλαβαίνουμε ότι στη σύγχρονη γαλέρα που λέγεται ντελίβερι, για να καταφέρουμε οι εργοδότες να μας πληρώσουν αυτά που δικαιούμαστε, πρέπει πρώτα να μας σεβαστούν. Και αυτό θα το καταφέρουμε μόνο μέσα από την οργάνωση στους χώρους δουλειάς, τα σωματεία μας και με την δυναμική παρουσία μας στο δρόμο.
Από την άλλη, όλοι εργαζόμενοι της πόλης πρέπει να σταματήσουμε απλά να λυπούμαστε για τους σακατεμένους και τους νεκρούς διανομείς και να αντιδράσουμε με κάποιο τρόπο ενάντια στις συνθήκες εργασίας που το προκαλούν. Το πρώτο βήμα για να γίνει αυτό είναι το αυτονόητο, δηλαδή ότι κανείς δεν πρέπει να παραγγείλει οτιδήποτε στις 11 Απρίλη στηρίζοντας την απεργία. Όσοι πεινάμε βράζουμε ρύζι, μακαρόνια ή ότι άλλο έχει το ντουλάπι, όσοι θέλουμε καφέ χτυπάνε έναν φραπέ και όσοι έχουμε παραγγείλει παπούτσια ή ρούχα, μπορούμε είτε να κάνουμε μία μέρα υπομονή, είτε για όσους φοβούνται μην βγουν εκτός μόδας, να τα παραλάβουμε από το κατάστημα. Το επόμενο βήμα και σημαντικότερο, είναι δείξουμε την ταξική μας αλληλεγγύη και στις 11 Απρίλη να κατέβουμε στο δρόμο μαζί με τους απεργούς.
Σε μία περίοδο που ο ωχαδερφισμός και η ηττοπάθεια δίνουν και παίρνουν, που οι προεκλογικές υποσχέσεις έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και που το γραφειοκρατικό συνδικαλιστικό κίνημα υπάρχει μόνο για να ελπίζει σε μία κυβερνητική θέση αύριο- μεθαύριο, οφείλουμε να σηκώνουμε αντιστάσεις από τα κάτω οι οποίες να έρχονται σε ρήξη με τα αφεντικά, για να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες εργασίας και ζωής μας. Αυτή την δύσκολη προσπάθεια, φέρνουν εις πέρας τα σωματεία βάσης και τα αγωνιστικά πρωτοβάθμια σωματεία. Οι απεργίες τους, τόσο την 1η Νοέμβρη, όσο και την επικείμενη 11η Απρίλη, δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι/ες δεν έχουν ανάγκη τις γραφειοκρατίες ΓΣΣΕ/ΠΑΜΕ, αλλά μπορούν με οργανωμένο και διεκδικητικό τρόπο να πάρουν τους αγώνες στα χέρια τους.
ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ- ΚΟΥΡΙΕΡ 11 ΑΠΡΙΛΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!
ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ- ΜΕΙΩΣΗ ΩΡΑΡΙΩΝ
ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ, ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ.
Μια δομή, όπου μπορεί όποιος/α θέλει να απευθυνθεί και να ενημερωθεί πάνω σε εργασιακά δικαιώματα, διαδικασίες ίδρυσης σωματείων, ζητήματα που αφορούν εργοδοτική αυθαιρεσία
Μπορείς να μας βρεις στο ΣΥΝΔΙ.Κ.Α.Τ. (συνδικαλιστικό κέντρο ακηδεμόνευτων τάσεων), έπειτα από επικοινωνία μαζί μας.