το κείμενο της αντιφασιστικής συνέλευσης No Pasaran σε ηλεκτρονική μορφή

Τάγματα εφόδου στις μέρες μας; Μα που είναι επιτέλους το κράτος;
Να το, το κράτος!

Τα ξημερώματα της 17ης Γενάρη, δολοφονείται στα Πετράλωνα ο Σαχτζάτ Λουκμάν εργάτης μετανάστης Πακιστανικής καταγωγής. Οι δολοφόνοι του Χρήστος Στεργιόπουλος (πυροσβέστης από τα Γιάννενα) και Διονύσης Λιακόπουλος, Έλληνες φασίστες. Το εν λόγω γεγονός δεν αποτελεί «μεμονωμένο περιστατικό το οποίο δεν είναι ανεκτό στη Δημοκρατία μας» όπως δήλωσε ο υπουργός δημόσιας τάξης Νίκος Δένδιας. Αντίθετα είναι πάγια τακτική των περίφημων ταγμάτων εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής, μέλη των οποίων είναι και οι δολοφόνοι του Σαχτζάτ Λουκμάν. Συνήγορος υπεράσπισης του Χρήστου Στεργιόπουλου ο γνωστός Γιαννιώτης μεγαλοδικηγόρος Αντώνης Φούσας, πρώην βουλευτής και υπουργός της Νέας Δημοκράτιας. Αυτή η συνάντηση δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού κράτος και παρακράτος με τον καιρό ταυτίζονται.

Στους δολοφόνους δεν αποδόθηκαν ρατσιστικά κίνητρα εκ μέρους της δικαστικής εξουσίας, ενώ ο Χρήστος Στεργιόπουλος και η γραμμή υπεράσπισής του, ισχυρίζονται ότι ο ίδιος δεν είναι ρατσιστής. Πάραυτα τα ευρήματα τα οποία βρέθηκαν στα σπίτια των δύο δολοφόνων περιλαμβάνουν 50 προεκλογικά φυλλάδια της χρυσής αυγής, μαχαίρια τύπου πεταλούδα, ρόπαλα, σφαίρες πολεμικού τουφεκιού, σφεντόνες, αεροβόλο όπλο, μεταλλικά σφαιρίδια, στιλέτα, σουγιάδες, σιδερογροθιά ενώ οι ίδιοι τη βραδιά της δολοφονίας κυκλοφορούσαν οπλισμένοι με μαχαίρια και πεταλούδες και με καλυμμένη την πινακίδα του οχήματος στο οποίο επέβαιναν. Γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα ότι ο «νυκτερινός περίπατός» τους είχε ως στόχο την εύρεση υποψήφιου μετανάστη για ξεκοίλιασμα. Οι ίδιοι από τη μεριά τους, σε μία τραγική προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τη δολοφονία, ισχυρίστηκαν ότι το θύμα «τους εμπόδιζε με το ποδήλατό του τη διέλευση του δρόμου».

Το επίσημο κράτος λοιπόν, επιλέγει να συγκαλύψει τους φασίστες υποβαθμίζοντας το γεγονός ως κάτι «μεμονωμένο» και χρησιμοποιεί τη δολοφονία για να διαφημίσει (στην προσπάθειά του να πλασάρει ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό-κοινωνικό προσωπείο) την υποτιθέμενη «νέα αντιρατσιστική πολιτική» της κυβέρνησης. Στα πλαίσια αυτής, από τις 22 Ιανουαρίου 2013 λειτουργούν τηλεφωνικές γραμμές και αστυνομικά γραφεία καταγγελίας περιστατικών ρατσιστικής βίας για τα οποία όμως ισχύει το εξής παράλογο: αν οι καταγγέλλοντες είναι μετανάστες που δεν διαθέτουν τα επίσημα κρατικά έγγραφα παραμονής στη χώρα, θα συλλαμβάνονται και θα ενεργοποιείται η διαδικασία απέλασής τους! Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αριθμός των μεταναστών που δεν διαθέτουν κρατικά έγγραφα (χάρη στις εσκεμμένες κωλυσιεργίες και στην άρνηση του κράτους) είναι μεγάλος και δεδομένου ότι οι άνθρωποι αυτοί θα φοβούνται μην απελαθούν, είναι λογικό συμπέρασμα ότι σε περίπτωση που δεχτούν επίθεση ποτέ δεν θα την καταγγείλουν. Όχι ότι για τους «νόμιμους μετανάστες» η «Δικαιοσύνη» δεν είναι εξίσου τυφλή. ‘Έτσι η πλάστιγγά της γέρνει πάντα υπέρ των φασιστών.

Η αντιμετώπιση αυτή από μεριάς κράτους δε μας εκπλήσσει και ούτε περιμέναμε κάτι διαφορετικό από αυτό και τους θεσμούς του. Καθώς, η προστασία που παρέχει σε κάθε λογής αντικοινωνικό ναζιστικό απολίθωμα είναι πάγια πολιτική του επιλογή. Αρκεί κάποιος να αναλογιστεί το πώς αντιμετωπίζει τους κοινωνικούς αγωνιστές (απεργούς, αντιεξουσιαστές, καταληψίες, αρνητές στράτευσης, φυλακισμένους αγωνιστές, αγωνιζόμενους ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, κτλ): δημόσια διαπόμπευση αυτών και των οικογενειών τους, ποινικοποίηση των διαπροσωπικών τους σχέσεων και των πολιτικών τους πεποιθήσεων, βασανιστήρια, εξοντωτικές διώξεις, συλλογική απόδοση ευθυνών (η παρουσία ενός ατόμου στο φυσικό χώρο που διεξάγεται ένας αγώνας είναι αρκετός για να του φορτωθεί ο μισός ποινικός κώδικας). Σε αντίθεση πάντα με την αντιμετώπιση που χρίζουν οι φασίστες: παρά το γεγονός ότι οι περιπτώσεις στις οποίες έχουν βρεθεί στην κατοχή τους οπλοστάσια και βόμβες είναι ουκ ολίγες, παρά την αποδεδειγμένη σχέση τους με το οργανωμένο έγκλημα και την εκτέλεση συμβολαίων θανάτου, πέφτουν «στα μαλακά» όσον αφορά τις ποινές, δεν τους αποδίδονται τα πραγματικά κίνητρα (πχ περίπτωση Σαχτζάτ Λουκμάν) ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν καθόλου κυρώσεις! Εννοείται δε ότι κανένας εισαγγελέας δεν έχει δώσει ποτέ εντολή για δημοσίευση των προσωπικών τους στοιχείων, εκτός από τις περιπτώσεις που εργαλειακά χρησιμοποιούνται για την προάσπιση του δημοκρατικού προσωπείου του κράτους.

Φυσικά, εμείς από την πλευρά μας δεν απαιτούμε μία «διαφορετική-πιο ανθρώπινη» αντιμετώπιση από το κράτος καθώς αυτό ανέκαθεν επέλεγε και θα επιλέγει τη φασιστική διαχείριση των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, των μεταναστών και όλων αυτών που του περισσεύουν. Αυτή άλλωστε είναι η δουλειά του.

Η δική μας η ευθύνη απέναντι στην ιστορική μνήμη αλλά και τη συνείδησή μας, είναι η καταπολέμηση του φασισμού από όπου και αν προέρχεται μέσα από το λόγο μας και τον δυναμικό αντιφασισμό. Δε θα αφήσουμε τις γειτονιές και τις πόλεις μας, βορά στις ορέξεις των φασιστών, των υπερασπιστών και των υποστηρικτών τους.

Οι απαντήσεις στα ναζιστικά απολιθώματα θα δοθούν από όλες και όλους εμάς εδώ και τώρα!

Αντιφασιστική Συνέλευση
No Pasaran
nopasaran@espiv.net

σπίτι μας είναι η φωτιά που καίει μέσα μας

radiovilla

ΦΑΣΗ 1η
Μια στιγμή αυτού του μέλλοντος αποτελεί και η εκκένωση της κατάληψης Villa Amalias στις 20/12/2012. Μιας κατάληψης που για 22 χρόνια προτάσσει την αυτοοργάνωση, την αντίσταση και την αλληλεγγύη, που στάθηκε ανάχωμα στην κουλτούρα του καταναλωτισμού, την αποξένωση του ατόμου απο την συλλογική ζωή, και στις φασιστικές επιθέσεις , μέρα και νύχτα.
Τα αντικείμενα που βρέθηκαν στην κατάληψη και μόστραραν στα κεντρικά δελτία ήταν εκείνα που βασίστηκε η εκ των υστέρων “δικαιολογημένη” επέμβαση της αστυνομίας. Τα αντικείμενα που βρέθηκαν ήταν κείμενα, αφίσες, έντυπο υλικό, βιβλιοθήκη και ότι σχετίζεται με την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, καθώς και πράγματα τα οποία βρίσκονται σε οποιοδήποτε σπίτι.
Ενώ την επόμενη μέρα στις 21/12 δέχεται εμπρησμό από φασίστες o ελεύθερος κοινωνικός χώρος Xanadu στην Ξάνθη τα ξημερώματα της 21ης Δεκεμβρίου.
Φάση 2η
Με αφορμή τον αγώνα που διεξάγεται στην ΑΣΟΕΕ από το 2008 και μετά, όπου μετανάστες έχουν χτίσει μια κοινότητα αγώνα μαζί με φοιτητές και αλληλέγγυους, κατασταλτικές δυνάμεις εισβάλουν στις 28/12 στον πανεπιστημιακό χώρο της ΑΣΟΕΕ με πρόσχημα την έρευνα για αποθήκη παρεμπορίου, κατόπιν «ανώνυμου τηλεφωνήματος». Στα πλαίσια της κρατικής κατασταλτικής επιχείρησης συλλαμβάνουν 16 μετανάστες (μικροπωλητές και περαστικούς).
Αφού ξεμπέρδεψαν με τους μετανάστες σειρά είχαν οι αλληλέγγυοι. Πρώτο μέλημα της αστυνομίας στο εσωτερικό της ΑΣΟΕΕ ήταν να εισβάλει στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι και σε χώρο των “Ραδιοζωνων Ανατρεπτικής Εκφρασης” που λειτουργούν από το 2002 και να ανακαλύψει ανάλογα “άνομα” ευρήματα με εκείνα της Βίλας Αμαλίας.
ΦΑΣΗ 3η
Στις 9 Γενάρη επιχειρείται ανακατάληψη του κτήριου της Βίλας Αμαλίας όπου και συλλαμβάνονται 93 από τους 101 συντρόφους μετά από μερικές ώρες χολιγουντιανής αστυνομικής επιχείρησης.
Ενώ περίπου την ίδια ωρα γίνεται κατάληψη στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ (του χυδαιότερου κομματιού της αστικής αριστεράς) για αλληλεγγύη στην Βίλα Αμαλίας. Η ΔΗΜΑΡ, ως υπεύθυνη κυβερνώσα αριστερά, σύμφωνα με τις προεκλογικές της εξαγγελίες, συμμετέχει επάξια στην τρικομματική κυβέρνηση που υπερασπίζεται το κεφάλαιο και τα συμφέροντα του. Ήδη απο τον σχηματισμό της κυβέρνησης φάνηκε η πολιτική ολοκληρωτισμού και μηδενικής ανοχής που θα ακολουθήθει απο τους κομματικούς εταίρους.
ΦΑΣΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
Τέλος, έφοδος της αστυνομίας πραγματοποιήθηκε στις 9/1/2013 το μεσημέρι στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Συνελήφθησαν 8 σύντροφοι-ισσες που τους αποδόθηκαν κατηγορίες πλημμελημματικού χαρακτήρα και πρόκειται για απάντηση στις κινητοποιήσεις υπεράσπισης της Βίλας Αμαλίας και την εφαρμογή του πλαισίου μηδενικής ανοχής.
ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΟΝΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
πρώτα ποινiκοποιείται αυτός που φωνάζει, μετά αυτός που μιλάει, και στο τέλος αυτός που σκέφτεται
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ VILLA AMALIAS, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ, ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΣΟΕΕ, ΤΟΝ 98 FM, ΤΟ ΣΤΕΚΙ XANADU, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΛΤΑ, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
radio-i.org

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ, ΟΛΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

Την Πέμπτη 20/12 η αστυνομία εισέβαλε στον χώρο της εδώ και 22 χρόνια κατάληψης «Βίλα Αμαλίας» συλλαμβάνοντας τον κόσμο που βρισκόταν μέσα. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 28/12, με πρόσχημα την πάταξη του παραεμπορίου πραγματοποιείται επέμβαση στον ραδιοφωνικό σταθμό «ραδιοζώνες ανατρεπτικής έκφρασης-98fm» στην ΑΣΟΕΕ όπου κατάσχεται το υλικό εκπομπής , ενώ παράλληλα συλλαμβάνονται 16 μετανάστες μικροπωλητές που κατέφυγαν στο κτίριο για να βρουν άσυλο. Στις 9/1 πραγματοποιείται επανακατάληψη της Βίλας, όπου και συλλαμβάνονται 93 σύντροφοι. Την ίδια στιγμή αντανακλαστικά πραγματοποιείται κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜ.«ΑΡ.», η οποία και καταστέλεται, ενώ στη συνέχεια, εκδικητικά γίνεται εισβολή των μπάτσων και στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Τέλος, την εικόνα συμπληρώνει η εκκένωση της Λέλας Καραγιάννη στις 15/1 , η οποία και επανακταλαμβάνεται μερικές ώρες αργότερα.

Η απάντηση του κόσμου απέναντι στην γενικευμένη επίθεση του κράτους και αφεντικών ήταν άμεση, με αποκορύφωμα την πανελλαδική πορεία στις 12/1, όπου δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές εξέφρασαν την αμέριστη στήριξή τους στους κοινωνικούς χώρους καθώς και την αλληλεγγύη τους προς τους συλληφθέντες.

Η στοχοποίηση των καταλήψεων Βίλα Αμαλίας και Σκαραμαγκά δεν θα μπορούσε να είναι τυχαία. Πέρα από την έντονη πολιτική τους δραστηριότητα και παρουσία στη γειτονιά, έχουν αναμφίβολα αποτελέσει τα τελευταία χρόνια ένα ουσιαστικό εμπόδιο στην εξάπλωση των φασιστικών επιθέσεων εναντίων των μεταναστών, από την πλατεία Αττικής στην πλατεία Βικτωρίας. Ακόμα, η στέγαση στη Βίλα της τυπογραφικής κολεκτίβας Ρότα η οποία είχε συμβάλλει δραστικά στη διάδοση του λόγου διαφόρων πολιτικών συλλογικοτήτων, όπως και στην περίπτωση της κατάληψης Δέλτα και της αντίστοιχης τυπογραφικής ομάδας, αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα για την επιλογή του στόχου από πλευράς κράτους. Οι παραπάνω ενέργειες δεν αποτελούν κάτι καινούριο σε σχέση με τις διαθέσεις που έχει επιδείξει η κυβέρνηση. Η επαίσχυντη σύλληψη των 11 εργολαβικών απεργών του ΑΠΘ μέσα στο χώρο του πανεπιστημιακού ασύλου, η εκκένωση της κατάληψης Δέλτα, η σύλληψη 3 συνδικαλιστών κατά την επίσκεψη Φούχτελ και η καταστολή της απεργίας στο εργοστάσιο της χαλυβουργικής, είναι μόνο μερικά παραδείγματα που αποδεικνύουν πως ό,τι δεν χειραγωγείται, καταστέλεται.

Για εμάς, η κατάληψη μιας ανεκμετάλλευτης έκτασης δεν καταστρατηγεί το δημόσιο συμφέρον. Αποτελεί ουσιαστικά μια πολιτική πράξη εναντίωσης στην υπάρχουσα κατάσταση. Ταυτόχρονα, δίνει στο χώρο το χαρακτήρα της ελεύθερης έκφρασης, της ισότητας, της ανταλλαγής απόψεων της δημιουργικότητας που οι σύγχρονες κοινωνικές δομές μάς έχουν στερήσει. Πρόκειται δηλαδή για την επαναοικιοποίηση του χώρου ο οποίος γίνεται πλέον ένας ζωντανός οργανισμός και διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες των συμμετεχόντων. Η ιστορία έχει δείξει ότι όλα τα άδεια κτίρια, είτε μένουν στην αχρηστία από πλευράς των φορέων (δήμοι, πανεπιστήμια) είτε πωλούνται σε μεγαλοϊδιώτες ώστε να γίνουν ξενοδοχεία, κέντρα διασκέδασης κτλ. Οι ανεγέρσεις σχολείων, μουσείων, νοσοκομείων ή ό,τι άλλο επικαλλούνται στα λογύδριά τους για το κοινό συμφέρον, είναι προφανές ότι στην Ελλάδα της κρίσης δεν υπάρχει περίπτωση να συμβούν.

Η κατάληψη αναντίρρητα πολεμάται για ένα βασικό λόγο. Ανέκαθεν υπήρξε ένα ισχυρό όπλο των αδυνάτων απέναντι στις περιφράξεις και την εκμετάλλευση που γεννούσε το σύστημα. Σήμερα συνεχίζει να είναι ένα δυνατό μέσο.

Χωρίς αμφιβολία πέρα από κοινωνικούς χώρους και στέκια, ένα άδειο κτίριο μπορεί να αποτελέσει στέγη, ένα σπίτι για όποιον δεν έχει τη δυνατότητα να ανταπεξέλθει οικονομικά. Για εμάς η παροχή κατοικίας δεν είναι φιλανθρωπία, όπως το αντιλαμβάνονται οι μπουτάρηδες- καμίνηδες και λοιποί, αλλά κάτι αυτονόητο. Σε κάθε εργαζόμενο-άνεργο αντιστοιχεί δικαιωματικά μια κατοικία και αυτό δεν μπορεί να του το στερήσει κανείς. Έχει προσφέρει για αυτό, και ο ίδιος του οφείλει να το διεκδικήσει με οποιοδήποτε τρόπο εάν του στερηθεί.

Το ίδιο ισχύει και για τη σίτιση. Οι καταλήψεις γης προτάσσουν το προφανές: Σε καιρούς κρίσης και φτώχειας όλη η ανεκμετάλλευτη (δημόσια και μη) γη πρέπει να αξιοποιηθεί, όχι για το συμφέρον των αφεντικών, αλλά για το συμφέρον της κοινωνίας. Το δημόσιο πρέπει επιτέλους να γίνει κοινό.

Τέλος οι καταλήψεις στους χώρους εργασίας δεν αποτελούν ούτε φετίχ ούτε γίνονται από μια μερίδα γραφικών επαναστατών. Απαντούν όπως και τα παραπάνω σε μια ανάγκη. Η αυτοδιαχείρηση των μέσων παραγωγής είναι η μόνη διέξοδος επιβίωσης των εργαζομένων σε επιχειρήσεις που κηρύττουν πτώχευση ή μετακομίζουν γιατί δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα κέρδη στα αφεντικά (όπως πχ το εργοστάσιο της ΒιοΜε, ή το κίνημα στην Αργεντινη).

Από όλα τα παραπάνω καταλήγουμε στο εξής: Παράνομοι δεν είναι οι καταληψίες αλλά όλοι εκείνοι που οδηγούν τον κόσμο στην εξαθλίωση και τη μιζέρια. Κέντρα ανομίας δεν είναι οι κοινωνικοί χώροι αλλά η βουλή, τα δημαρχεία, τα κέντρα αποφάσεων, τα γραφεία των αφεντικών. Παραβάσεις δεν είναι οι συνελεύσεις αλλά τα νομοσχέδια κατάργησης του βασικού μισθού, οι αυξήσεις του πετρελαίου και του ρεύματος, η ποινικοποίηση των ελευθεριών, η άρνηση καταβολής των δεδουλευμένων. Είναι αδιανόητο μετά από τόσα σκάνδαλα και υποκρισία (βλέπε παπακωνσταντίνου, τσοχαντζόπουλους, ψωμιάδηδες, παπαγεωργόπουλους και πολλούς άλλους) να δεχόμαστε μαθήματα ηθικής και καθωσπρεπισμού από τους αστούς και τους λακέδες τους.

Τα πράγματα είναι απλά. Ξέρουν ποιοι είμαστε, ξέρουν τι κάνουμε και για αυτό μας φοβούνται. Προς όλους τους ξεφτίλες μπάτσους-δημοσιογραφίσκους-πολιτικάντηδες-αφεντικά έχουμε να δηλώσουμε το εξής : Όλα είναι κλεμμένα, όλα μας ανήκουν. Η κοινωνία τους καταρρέει και έχει έρθει η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Ας φροντίσουμε αυτές οι μέρες να είναι οι τελευταίες τους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΕΣΕ Θεσσσαλονίκης