Στις 17 Νοέμβρη 2020, βγαίνουμε ολοι/ες στους δρόμους. Καλούμε τους εργαζόμενους/ ες, να στηρίξουν τις συγκεντρώσεις για το Πολυτεχνείο. Η ΕΣΕ Ιωαννίνων θα πλαισιώσει το μπλόκ της Ανοιχτής Συνέλευσης ενάνατια στην κοινωνική συναίνεση.
Τρίτη 17 Νοέμβρη 2020 17:00 στην πλ.Ηρώων Πολυτεχνείου(Δόμπολη)
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ_ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ/ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ
Πανδημία, lockdown/απαγορεύσεις κυκλοφορίας, κρούσματα, θάνατοι. Αυτά είναι τα κύρια θέματα που θα ακούσει κανείς στα ΜΜΕ καθώς και στις διαπροσωπικές συζητήσεις μεταξύ των ανθρώπων. Το κράτος έχει καταφέρει, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, να δημιουργήσει μία νέα πραγματικότητα οπού κάθε ενέργεια περιστρέφεται γύρω απο τον κορονοϊό και τις επιπτώσεις του. Αυτό φυσικα δεν γίνεται τυχαία. Η μονοπώληση του δημοσιου λόγου γύρω από την πανδημία είναι ο ιδανικός δούρειος ίππος έτσι ώστε τα αφεντικά να μας πατήσουν ακόμη περισσότερο στο λαιμό και να καταπατηθεί/καταργηθεί κάθε εργατικό/κοινωνικό δικαίωμα έχει μείνει όρθιο σε αυτό τον διαρκή πόλεμοπου μαίνεται πολύ πριν την πανδημία. Το πόλεμο ανάμεσα στις τάξεις. Έτσι λοιπόν το κράτος εν μέσω αυτής της συγκυρίας, βρίσκει το πρόσφορο έδαφος και την άνεση να προωθήσει ένα νεο εργασιακό νομοσχέδιο που αλλάζει πλήρως τις εργασιακές συνθήκες του/ης καθενός/μιας. Στο στόχαστρο έχουν μπεί:
• Υπερωρία, 8ωρο αλλά και η Κυριακάτικη αργία καταργείται πλεόν και θεσμικά. Τα αφεντικά θα μπορούνε να κρατάνε τους εργαζόμενους παραπάνω ώρες στην δουλεία χωρίς να πληρώνουν και με μόνο αντάλλαγμα ένα ρεπό ή μειωμένη βάρδια «όταν δεν θα έχει δουλειά».
• Οι ήδη ελάχιστες συλλογικές διαπραγματεύσεις χτυπιούνται ακόμη περισσότερο δίνοντας πλεόν την δυνατότητα ο εργοδότης να προσφύγει μονομερώς στο ανώτατο συμβούλιο εργασίας και να «διαμαρτυρηθεί» για τις απαιτήσεις των εργαζομένων του.
• Σε συνδυασμό με την απαξίωση από τον ΣΥΡΙΖΑ, του συνδιακαλιστικού νόμου 1264/82, έρχεται τώρα να νομοθετηθεί η ηλεκτρονική ψηφοφορία της απεργίας και της ύπαρξης προσωπικού ασφαλείας 40% στις επιχειρήσεις
Τίποτα από όλα αυτά δεν μας προκαλεί έκπληξη. Με πρόσχημα την πανδημία, τον φόβο και την γενικότερη συναίνεσηση,οι καπιταλιστές εξαπολύουν ξανά μια ολομέτωπη επίθεση στα ατομικά, κοινωνικά, εργασιακά μας δικαιώματα, στις ζώες μας. Δεν μας βλέπουν σαν ανθρώπους παρά σαν μηχανες/ρομποτ. Ο εργαζόμενος πλεόν παύει να έχει ως κύρια ιδιότητα την ανθρώπινή του πλεύρα, τις ανάγκες του, τα όνειρα τις επιθυμείες του. Επιχειρείται να μετατραπεί πλήρως σε μία εργασιακή μονάδα παραγωγής πλούτου, υπό την πλήρη διάθεση του εκάστοτε αφεντικού και πάντοτε στις ανάγκες τις αγοράς. Πλούτος που παράγεται από εμάς και πηγαίνει στα χέρια των λίγων, στα χέρια των εκμεταλευτών μας.
Το κράτος εκμεταλευόμενο το μονοπωλιακό του χαρακτήρα στις αποφάσεις των ζωών μας προωθεί ¨μέτρα προστασίας¨, παραβλέποντας το γεγονός ότι κάθε εργαζόμενος/η ως οι κατεξοχήν παραγωγός των υπηρεσιών/εμπορευμάτων που παράγονται ήταν και είναι ο/η κύριοι/ες κριτές των συνθηκών που επικρατούν στον χώρο εργασίας τους. Συνεπώς μέσα στην συνεχιζόμενη πανδημία είναι οι ίδιοι που θα κρίνουν αν ο χώρος εργασίας πρέπει να κλείσει για την αυτοπροστασία τους. Η ατομική ευθύνη ακούγεται μόνο όταν θέλουν να επιρρίψουν ευθύνες στο κοινωνικό σύνολο και επιθυμούν να εμφανιστούν ως σωτήρες περνώντας τα όποια κατασταλτικά μέτρα που θα βοηθήσουν στην πειθάρχιση του κόσμου και θα στρώσουν τον δρόμο σε νέα καταστολή των εργασιακών(και όχι μόνο) δικαιωμάτων μας.
Αυτό το νομοσχέδιο είναι ένα λιθαράκι στην πλήρη αποδυνάμωση της εργατικής τάξης και της όποιας συλλογικοποίησής της. Η κήρυξη απεργίας γίνεται διαρκώς πιο δύσκολη, με την πλήρη επιτήρηση του συνδικαλισμού μέσω ψηφιακών μέσων και φακέλωμα των συνδικαλιζόμενων. Σε αυτή την συνθήκη είναι υποχρέωσή μας να σηκώσουμε το κεφάλι ακόμη πιο ψηλά. Στην διακρή αυτή προσπάθεια διάσπασής και καταστολής των εργατικών/κοινωνικών αγώνων, απαντάμε με οργάνωση στους χώρους εργασίας, δημιουργία σωματείων βάσης με στόχο ρήξη και την αντίσταση. Στην επίθεση των αφεντικών και του κράτους η επίθεση από πλευράς μας είναι μονόδρομος για να μην χάσουμε ότι έχουμε κερδίσει αλλά και για να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον, καλύτερες συνθήκες ζωής με στόχο την πλήρη εξάλειψη κάθε είδους εκμετάλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο.
ΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ-ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Συγκέντρωση στην Επιθεώρηση Εργασίας (Σαλαμάγκα 1), λόγω της τριμερούς συνάντησης, Τρίτη 20/10, στις 09:45.
Σε όλες και όλους εμάς που εργαζόμαστε στον επισιτισμό, το εργασιακό περιβάλλον που βιώνουμε πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι λίγο πολύ γνωστό. Ανασφάλιστες ώρες εργασίας, μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, ξεχειλωμένα ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, νυχτερινά και αργίες. Μια τέτοια εργασιακή πραγματικότητα δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση και για την εργαζόμενη στα αναμμένα κάρβουνα.
Συγκεκριμένα, οι ώρες εργασίας που αναγράφονταν στη σύμβαση της συναδέλφισσας, δεν αντιστοιχούσαν στις πραγματικές ενώ τα επιδόματα και τα δώρα έπρεπε να επιστρέφονται στα αφεντικά ύστερα από την καταβολή τους. Από την αρχή της πρόσληψης η συναδέλφισσα διεκδικούσε τα εργασιακά της δικαιώματα. Αυτό δημιουργούσε συνεχείς διενέξεις με την εργοδοσία, που κατέληξαν σε πρώτη απόπειρα απόλυσή της στις αρχές του φετινού καλοκαιριού. Αφορμή στάθηκε η πρόταση της ίδιας να δοθούν οι προσαυξήσεις του 75% της Κυριακής σε όλο το προσωπικό. Όταν η συναδέλφισσα έκανε γνωστές τις προθέσεις της να κινηθεί νομικά με το σωματείο της για εκδικητική απόλυση, τα αφεντικά έβαλαν την απόλυση στο ντουλάπι! Το σκηνικό που ακολούθησε αυτή την εξέλιξη, φαντάζει γνώριμο για όλους-ες που έχουμε εργαστεί σε χώρους εστίασης: σεξιστικά σχόλια εν ώρα εργασίας, υποτίμηση της προσωπικότητάς της αλλά και της απόδοσής της στη δουλειά και αιφνιδιαστικές αλλαγές στα ωράρια αποτέλεσαν ορισμένες από τις κινήσεις που ασκούσε η εργοδοσία για να οδηγήσει την εργαζόμενη σε παραίτηση. Όταν τα αφεντικά αντιλήφθηκαν ότι οι πιέσεις αυτές δεν ήταν αποδοτικές, αποφάσισαν να απολύσουν μια και καλή την εργαζόμενη, εν μέσω μιας νυκτί και μάλιστα χωρίς προειδοποίηση . Αυτή τη φορά μάλιστα, για να την αποτρέψουν από τη διεκδίκηση των νόμιμων δικαιωμάτων της, φρόντισαν να την αφοπλίσουν χρησιμοποιώντας όλες τις γνωστές ρητορικές της εργοδοτικής τρομοκρατίας, ενώ δε δίστασαν ακόμη και να απειλήσουν τη σωματική της ακεραιότητα.
Ως Σωματείο Βάσης Σερβιτόρων – Μαγείρων, στηρίζουμε κάθε συνάδελφο/συναδέλφισσα σε κάθε προσπάθεια να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του. Σε πείσμα των καιρών συλλογικοποιούμε τις ανάγκες μας και οργανωνόμαστε μέσα στους χώρους εργασίας και στα σωματεία βάσης μας. Μόνο με την οργάνωση και τη συσπείρωσή μας απέναντι στα αφεντικά θα μπορέσουμε να αντισταθούμε και να πάρουμε όσα μας ανήκουν. Ακόμη περισσότερο, καταδεικνύουμε και καταδικάζουμε τις σεξιστικές συμπεριφορές απέναντι σε γυναίκες εργαζόμενες. Στηρίζουμε τη συναδέλφισσα στη διεκδίκησή της για: δώρα Πάσχα/Χριστουγέννων, επιδόματα, αποζημίωση αδείας, νυχτερινές προσαυξήσεις και αργίες. Η εργοδοτική αυθαιρεσία – τρομοκρατία δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη.
Σωματείο Βάσης Σερβιτόρων, Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού Ιωαννίνων
svsm.ioannina@gmail.com
Μασκέ μπαρ στην κατάληψη Αντιβίωση, μετά το πέρας της πορείας της Παρασκευής 16/10, υπέρ των καταλήψεων.
Για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων από τις διώξεις των καταληψιών της κατάληψης στέγης Acta et Verba. Προγραμματισμένα δικαστήρια για 2/11/2020 και 10/12/2020.
ΘΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ VIDEO ΟΡΘΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΑΣΚΑΣ
Καταλήψεις: Acta et Verba, Σαχίνη 3, Αντιβίωση και σύντροφοι/ισσες
Κείμενο που μοιράζεται σε χώρους εργασίας στα Γιάννενα και καλει στην διαδήλωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις, στις 16 Οκτώβρη.
Συνάδελφε/ισσα,
ΜΗΠΩΣ ΑΝΕΒΑΣΕΣ ΠΟΛΥ ΤΗ ΜΑΣΚΑ;
Δεν έχει υπάρξει καμία κυβέρνηση, είτε γέρνει το κεφάλι δεξιά ή ζερβά, που σχεδιάζει να επιτεθεί στα κοινωνικά και εργατικά κεκτημένα και η οποία δεν προσπάθησε να ξεπαστρέψει πρώτα τους εχθρούς της. Όσοι/ες δεν πάνε με τα νερά τους, όσοι/ες δεν βολεύονται στη δουλίτσα και το σπιτάκι τους, όσοι/ες δεν έχουν ξεριζώσει τη γλώσσα και το μυαλό κι ακόμη τα χρησιμοποιούν για να καταλάβουν τι στο καλό συμβαίνει γύρω τους και να φωνάξουν, όσοι/ες δεν κυνηγούν την καριέρα, το μεροκαματάκι, τον ανταγωνισμό και την καταναλωτική εξάρτηση, όσοι/ες αντιστέκονται, είναι για το κράτος εχθροί. Μη τους ψάξεις στα δελτία ειδήσεων, στις κομματικές συγκεντρώσεις, στις καθωσπρέπει εκδηλώσεις. Δεν θα τους βρεις εκεί. Παίζει να είναι δίπλα σου, στη δουλειά, τη σχολή ή τη γειτονιά σου. Θα τους βρεις σε οριζόντιες συνελεύσεις, χωρίς ηγέτες και πατρόνες, θα τους βρεις στις διαδηλώσεις, τις πλατείες, τα σωματεία βάσης, τις καταλήψεις οι οποίες τελευταία έχουν μπει για τα καλά στο στόχαστρο της εξουσίας. Εκεί βρίσκονται κάποια δυναμικά κομμάτια της σύγχρονης εργατικής τάξης, που σήμερα ξανά και με κάθε τρόπο, στήνουν εμπόδια στην βαρβαρότητα που επελαύνει. Κι όπως πάντα, η εργατική τάξη είναι εχθρός.
Ακόμη κι αν δεν βλέπεις όλα αυτά, (ή μήπως δε θες να τα δεις;)βλέπεις σίγουρα την κατάσταση που διαμορφώνεται πλέον, ειδικά με την επίδραση από τις επιπτώσεις της πανδημίας. Χρεωμένες θα γεννηθούν οι επόμενες γενιές εργατών/ριων, χρεωμένες και οι μεθεπόμενες. Οι μισθοί θα πέσουν κι άλλο όταν τα ψίχουλα από τις κρατικές επιδοτήσεις θα κοπούν, οι δουλειές θα λιγοστέψουν κι η ανεργία έχει αγγίξει ήδη το 20%. Τα νοίκια όμως, σαν να´ χουν το δικό τους το βιολί, ακολουθούν την αύξηση των αντικειμενικών αξιών ή του Airbnb και σκαρφαλώνουν στα ύψη. Κι όσοι/ες πήραν δάνεια, τους έχουν περάσει οι τράπεζες και τα funds θηλιά στο λαιμό για μια ζωή.
¨Είμαι καλός/η στην δουλειά μου¨ θα πεις, ¨δεν πρόκειται να τη χάσω κι έτσι θα τα καταφέρω¨. Ξεχνάς όμως ότι είσαι καλός/η, όσο είσαι αποδοτικός/η για τα κέρδη των αφεντικών. Αν ζορίσουν τα πράγματα, το ξέρεις, θα σε πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα στο νεροχύτη του ΟΑΕΔ. Με αυτό τον ¨άγιο¨ τρόπο φοβίζουν τους εργαζόμενους, με αυτά τα ¨ιερά¨ μέσα γίνονται ορισμένοι υποζύγια και τσιράκια. Κι αντιδρούν πάλι λίγοι/ες για τα κλεμμένα ένσημα, στα δώρα που πάνε βόλτα από το ΑΤΜ στην τσέπη του εργοδότη, φωνάζουν λίγοι/ες για τις υπερωρίες και το ξεπάτωμα, απεργούν λίγοι ενάντια στα αντεργατικά νομοσχέδια. Αυτοί/ες είναι εχθροί των αφεντικών, άρα και του κράτους.
Σε αυτή την συγκυρία λοιπόν, που η κοινωνία έχει πακετώθει με τον κορωνοϊό, που κυριαρχεί ο φόβος και η αβεβαιότητα και στον δημόσιο λόγο ακούς μόνο την λέξη ¨κρούσμα¨ 652 φορές την μέρα, βρήκε την ευκαιρία το κράτος να επιτεθεί στις καταλήψεις. Από τον Αύγουστο έχουν εκκενωθεί τρείς, η Terra ingognita στη Σαλονίκη, η Rosa nera στα Χανιά και η Φιλολάου στην Αθήνα.
Ο στόχος των εκκενώσεων, πέρα από την ικανοποίηση συμφερόντων για την ιδιωτικοοικονομική εκμετάλλευση των κτιρίων, είναι οι αγωνιζόμενοι/ες που δραστηριοποιούνται εντός τους. Όταν αυτοί/ες αρνούνται να πληρώσουν ρεύμα, νερό και νοίκι, όχι από καπρίτσιο, αλλά από πολιτική επιλογή, όταν δεν κωλώνουν να ρίξουν κι ένα μπινελίκι στο αφεντικό τους που τους κλέβει, μη φοβούμενοι/ες ότι θα μείνουν στο δρόμο αν χάσουν τη δουλειά τους, αποτελούν πρόβλημα για την ¨κανονικότητα¨. Όταν αυτοί/ες ενώνουν την φωνή τους με κάθε λογής κοινωνικούς, εργατικούς, φοιτητικούς, μαθητικούς και περιβαλλοντικούς αγώνες, αποτελούν πρόβλημα. Όταν αυτοί/ες αναδεικνύουν τους αγώνες των φυλακισμένων ή παλεύουν τον σεξισμό και την έμφυλη βία αποτελούν πρόβλημα. Όταν αυτές/οι τσάκιζαν τους φασίστες όπου τολμούσουν να ξεμυτίσουν, πολύ πριν η αστική δημοκρατία πανηγυρίσει ότι ¨τελείωσε με τον φασισμό¨ – και το σημαντικότερο, θα συνεχίσουν να τους τσακίζουν χωρίς δικαστική απόφαση- αποτελούν πρόβλημα. Είναι εχθροί του κράτους και των αφεντικών. Συνεπώς, και μόνο που υπάρχουν οι καταλήψεις και πολύ περισσότερο οι καταληψίες, συμπυκνώνουν αρνήσεις και αντιστάσεις στο καπιταλιστικό σύστημα. Πως είναι δυνατόν να μην προσπαθεί η εξουσία να τις/τους σβήσει; Πως είναι δυνατόν οι αγωνιζόμενοι/ες να μην στέκονται αλληλέγγυοι/ες;
Συνάδελφε/ισσα,
Μήπως ανέβηκε η μάσκα σου ως τα μάτια και δεν βλέπεις; Οι ανάγκες που καλύπτουν οι καταλήψεις είναι οι δικές σου ανάγκες. Οι αγωνίες και τα ζόρια που τραβάνε όσοι/ες κάνουν κατάληψη, είναι ίδια με τα δικά σου. Οι εκκενώσεις των καταλήψεων, αλλά και η καταστολή κάθε αγώνα που μπορεί να μη σου φαίνεται οικείος, χτυπά τους δικούς σου αγώνες. Η υπεράσπιση των καταλήψεων είναι υπόθεση όλων μας. Στην πόλη των Ιωαννίνων υπάρχουν 3 καταλήψεις που ακόμη αντέχουν. Μην Αδιαφορείς! Αγωνίσου!
-ΜΕΙΩΣΗ ΕΝΟΙΚΙΩΝ – ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ
-ΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ
-ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΟΧΗ ΝΕΡΟΥ, ΡΕΥΜΑΤΟΣ, ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ, ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ
-ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΈΝΩΝ ΠΡΟΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ TERRA INGOGNITA,ROZA NERA,ΦΙΛΟΛΑΟΥ
ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 18:00
Περιφέρεια
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ese.ioanninon.squat.gr
Fb:ΕΣΕ Ιωαννίνων
τηλ: 6947501367
Συγκέντρωση την Τρίτη 6 Οκτωβρίου στις 11:00, στο δικαστικό μέγαρο Ιωαννίνων. Eνάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννάει.
Ο Αντιφασιστικός αγώνας δεν λυγίζει, αλληλεγγύη στους/στις 5 διωκόμενους/ες αντιφασίστες/ριες από τις συγκρούσεις στις 21/2/2017 όταν η αστυνομία προστάτευσε τους φασίστες.
21/2/2017: 50 αντιφασίστες/ριες συγκεντρώνονται στο ηρώο μπιζανομάχων με σκοπό να διαδηλώσουν ενάντια στην παρουσία του χρυσαυγίτη νεοναζί και νούμερο 2 στην ιεραρχία της εγκληματικής φασιστικής οργάνωσης Χ.Παππά. Οι μπάτσοι επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους με αποτέλεσμα τον τραυματισμό πολλών (ένας εκ των οποίων σοβαρά) και συλλαμβάνουν 4 αποδίδοντάς τους κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Ενώ αποδίδουν αργότερα τις ίδιες κατηγορίες και σε έναν ακόμη. Η δίκη είναι προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί την Τρίτη 6/10/2020.
Συγκέντρωση την Τρίτη 6 Οκτωβρίου στις 11 στο δικαστικό μέγαρο Ιωαννίνων ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννάει.
Για χάριν του κέρδους πέφτουνε κορμιά
Καμιά ειρήνη με τα αφεντικά
Στις 17/9 περίπου στις 8 το βράδυ, σκοτώνεται 18χρονος συνάδελφος διανομέας που εργαζόταν στην πιτσαρία Rusticana στην Άρτα (Περιφερειακή Άρτας 11) έπειτα από σύγκρουση με διερχόμενο αγροτικό όχημα στην εθνική οδό Άρτας – Γέφυρας Καλογήρου. Ο συγκεκριμένος εργαζόμενος που είχε προσληφθεί λίγες μέρες νωρίτερα, θα μπορούσε να αποτελεί απλά ένα από τα αμέτρητα καθημερινά εργατικά ατυχήματα που συμβαίνουν στην Ελλάδα και που θάβονται σε μία μικρή τοπική ιστοσελίδα η οποία θα στεκόταν στην τραγικότητα λόγω του νεαρού της ηλικίας. Ωστόσο χάρις την προπαγάνδιση και την κινητοποίηση των συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων και του Εργατικού Κέντρου Άρτας το οποίο κάλεσε σε πορεία και στάση εργασίας στις 22/9, το συμβάν αναδείχθηκε, όπως επίσης και οι συνθήκες γαλέρας που επικρατούν στον κλάδο της διανομής.
Συνθήκες οι οποίες παρουσιάζονται καθημερινά τα τελευταία χρόνια κυρίως εξαιτίας της δουλειάς των σωματείων βάσης της ΣΒΕΟΔ στην Αθήνα και της ΣΒΕΔΙ στα Γιάννινα με την συνεχή παρέμβασή τους στον κλάδο αλλά και το καταναλωτικό κοινό. Εξαντλητικά ωράρια πάνω σε μία σέλα, παντελής αδιαφορία των αφεντικών για τα μέσα ατομικής προστασίας τα οποία σπάνια παρέχονται και που αν παρέχονται είναι σε άθλια κατάσταση, με διαλυμένα εταιρικά μηχανάκια και όλα αυτά για 3,5 ευρώ την ώρα είτε βρέχει είτε χιονίζει, από τους 0 έως τους 45 βαθμούς, μισοασφαλιζόμενοι με ένα ένσημο της πλάκας μπροστά σε αυτά που περνάμε.
Μέσα σε αυτό το κλίμα που αναγκαζόμαστε να εργαστούμε δεν μπορούμε από μέρους μας να εφησυχαστούμε και να δεχτούμε την εύκολη δικαιολογία της κακιάς στιγμής, ειδικά όταν μιλάμε για ένα ατύχημα που έγινε βραδιάτικα σε έναν κωλόδρομο που έχουν το θράσος να τον ονομάζουν και εθνική οδό. Τα εργατικά ατυχήματα, τα οποία πολλές φορές τα αφεντικά προσπαθούν να μας χρεώσουν και το φταίξιμο, δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από την φυσική συνέπεια μέσα στις συνθήκες εκμετάλλευσης των εργατών και εργατριών από την μία και της ελαχιστοποίησης των εξόδων και των ζημιών από την μεριά των αφεντικών από την άλλη.
Μέσα σε αυτό το μοτίβο οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες, έχουν να διαλέξουν δύο μονοπάτια. Το ένα είναι αυτό του συμβιβασμού και του ωχαδερφισμού που κυριαρχεί στην πλειοψηφία γύρω μας. Μπορείς να το εντοπίσεις στα προποτζίδικα όταν παίζονται ολόκληρα μεροκάματα στον βωμό της θεάς τύχης, στα απαξιωτικά βλέμματα προς τους διαδηλωτές που κλείνουν τους δρόμους ή στην ελπίδα που λάμπει κάτω από τα βουλευτικά μπαλκόνια κάθε τετραετία. Στον αντίποδα υπάρχει ένας πολύ πιο δύσκολος και τραχύς δρόμος. Αυτός της οργάνωσης και της αντίστασης στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές. Αυτός των σωματείων, χωρίς κανέναν ηγέτη ή ειδικό που να σου λέει τι να κάνεις. Ο δρόμος της διεκδίκησης μιας ζωής με αξιοπρέπεια που οι εργάτες και οι εργάτριες δεν θα γίνονται κιμάς στην μηχανή που λέγεται αγορά εργασίας.
Συνάδελφε, -ισσα, εάν είσαι ευτυχισμένος από την ζωή που κάνεις και τις συνθήκες εργασίες που έχεις, τότε η επιλογή είναι απλή, εάν όχι να θυμάσαι ότι ο δρόμος του αγώνα πάντα θα είναι δύσκολος, αλλά όταν ξέρουμε ότι έχουμε ο ένας τον άλλο, τότε το μονοπάτι γίνεται πιο βατό.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ιωαννίνων
Κλαδική Επισιτισμού
