Ο Ζακ κατεβαίνει με ταραχή τον κεντρικό δρόμο της μητρόπολης και στην ίδια κατάσταση μπαίνει σε ένα κοσμηματοπωλείο. Ενεργοποιείται ο μηχανισμός ασφαλείας και εγκλωβίζεται μέσα. Όταν το αρχικό σύστημα ασφαλείας αποτυγχάνει να τον κρατήσει μέσα, τότε ενεργοποιείται ένα δεύτερο: ο κοσμηματοπώλης επιτίθεται σε μία προσπάθεια να προστατέψει την ιδιοκτησία του. Σε βοήθεια σπεύδουν κι άλλοι πολίτες, μεταξύ άλλων και ένας δηλωμένος φασίστας. Το συγκεντρωμένο πλήθος βιντεοσκοπεί με τα κινητά του το λιντσάρισμα του «διαταράκτη» της ομαλής λειτουργίας της Μητρόπολης. Τη διατήρηση αυτής της ομαλότητας έρχονται να διαφυλάξουν οχτώ μπάτσοι. Τέσσερις από αυτούς δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο, έτσι ο εισβολέας πληρώνει τη σπασμένη βιτρίνα του καταστήματος με τη ζωή του. Ο «κακοποιός» οδηγείται με χειροπέδες και νεκρός στο νοσοκομείο. Η δικαιοσύνη έχει αποκατασταθεί. Ο ιδιοκτήτης καθαρίζει το μαγαζί του. Ο δράστης για τα μίντια είναι ένας τοξικομανής ληστής και οροθετικός άρα η ζωή του αξιολογείται περίπου όσο και η βιτρίνα. Έτσι δικαιολογούν και τη δολοφονία του.
Το παραπάνω δεν είναι σκηνή από μια δυστοπική ταινία αλλά συνέβη δύο χρόνια πριν στο κέντρο της Αθήνας αποτελώντας την ακραία έκφανση της καπιταλιστικής πραγματικότητας.
Το δικαστικό σύστημα έπραξε το αναμενόμενο. Συγκάλυψε τα εκτελεστικά του όργανα. Όχι μόνο δεν κρίθηκαν προφυλακιστέοι αλλά παρέμειναν στα πόστα τους αφού φυσικά δεν έκαναν κάτι λάθος, «έτσι λειτουργούν και σ ’όποιον αρέσει» όπως δήλωσε και ο πρόεδρος της Ένωσης αστυνομικών. Δολοφονούν δηλαδή, όσους κρίνονται επικίνδυνοι για τα συμφέροντα των αστών. Γι’ αυτό και σύσσωμοι συμπαρατάχθηκαν με την πλευρά του ιδιοκτήτη και του μεσίτη, αποκρύπτοντας και κατασκευάζοντας ψευδή στοιχεία (π.χ. μαχαίρι). Στα πλαίσια της συμπαράταξης και οι άλλοι δύο δολοφόνοι αφέθηκαν ελεύθεροι.
Οι αφηγήσεις αυτές που χρησιμοποίησαν τα ΜΜΕ και οι δολοφόνοι είχαν ως στόχο την ενεργοποίηση του μηχανισμού κοινωνικού κανιβαλισμού, ο οποίος είναι βασικό εργαλείο του καπιταλισμού, με το οποίο περιθωριοποιεί τις αποκλίνουσες από τη νόρμα κοινωνικές ομάδες και εξαντλεί πάνω τους την καταστολή του κράτους για να υποτάσσει και τις υπόλοιπες.
Δυο χρόνια μετά η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου όλο και οξύνεται. Το κράτος επιτίθεται στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, με εκκενώσεις καταλήψεων και διώξεις σε όποια/ον σηκώνει κεφάλι. Οι σεξιστικές επιθέσεις των μπάτσων όλο και πληθαίνουν με προσβλητικά σχόλια, ξεγυμνώματα και σωματική βία στο δρόμο σε γυναίκες και άτομα της λοατκι κοινότητας. Δε λείπουν ακόμη και οι διώξεις ατόμων που απάντησαν στα σεξιστικά σχόλια των μπάτσων.
Άτομα σαν τον Ζακ, που τους τοποθετούν στο περιθώριο ως οροθετικά και ακτιβιστές της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, μας βρίσκουν αλληλέγγυες απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική καταστολή. Ως κομμάτια της εργατικής τάξης, δε μπορούμε να νομιμοποιήσουμε το δικαίωμα της προστασίας της ατομικής ιδιοκτησίας και διεκδικούμε την αυτοδιάθεση των σωμάτων μας και των ζωών μας. Προτάσσουμε την συλλογικοποίηση των αναγκών μας ενάντια σε κράτος, καπιταλισμό, πατριαρχία και κάθε μηχανισμό που τα στηρίζει.
ΚΡΑΤΟΣ, ΜΑΓΑΖΑΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΑΠΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΗΝ ZACKIE OH ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ
CorpusRebellis, συλλογικότητα ενάντια στην πατριαρχία
