ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤA ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ

Η ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική Βουλή, σηματοδοτεί την επανεμφάνιση των εθνικιστικών πρωτοβουλιών για την διοργάνωση συλλαλητηρίων για το μακεδονικό. Τα εθνικιστικά αντανακλαστικά ενός μέρους την κοινωνίας δεν εκτονώθηκαν αρκετά μάλλον το καλοκαίρι, το προεκλογικό στίγμα της αντιπολίτευσης χρειάζεται την παρουσία των ¨γαλανόλευκων αγανακτισμένων¨ και πολύ περισσότερο, τα κυβερνητικά σχέδια εξυπηρετούνται από τέτοιες μαζώξεις, τόσο γιατί τις εκμεταλλεύονται σαν διαπραγματευτικό χαρτί, όσο κυρίως, γιατί πάντοτε ήταν απαραίτητος ο εκφασισμός της κοινωνίας και ο αποπροσανατολισμός από τα άμεσα καθημερινά προβλήματα.
Όποιοι νομίζουν ότι το ζήτημα της ονοματοδοσίας ενός κράτους, αφορά την ιστορία και την ελληνικότητα, εθελοτυφλεί. Γιατί δεν βλέπουν μπροστά τους τα γεωπολιτικά παιχνίδια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, την τεράστια σύγκρουση εθνικών κεφαλαίων και την λυσσαλέα προσπάθεια του ελληνικού καπιταλισμού όχι μόνο να αρπάξει ότι μπορεί, αλλά και να ηγηθεί σε αυτή την λεηλασία. Δεν βλέπουν ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις ήταν από τις πιο κερδοφόρες στην ΠΓΔΜ, πολύ πριν την συμφωνία των Πρεσπών και ότι μετά την επικύρωσή της, θα επεκταθούν οι προϋποθέσεις της κερδοφορίας τους. Δεν βλέπουν, ότι το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο, αφού κατέστειλαν, αφομοίωσαν και πειθάρχησαν την εργατική τάξη μέσα στην χώρα, ξεκινούν νέες επιθέσεις προς όποια κατεύθυνση τους βολεύει. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για το πετύχουν, από το να στρέφουν την μια εργατική τάξη εναντίον της άλλης.
Όποιοι νομίζουν παράλληλα, ότι τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό είναι απλά μια κινητοποίηση ¨δημοκρατικής έκφρασης¨, εθελοτυφλούν ακόμη περισσότερο. Γιατί δεν βλέπουν(ή δεν θέλουν να βλέπουν) ότι αυτά τα συλλαλητήρια είναι μια εκκωφαντική συναίνεση στα σχέδια του κράτους, ανεξάρτητα αν ο διαχειριστής του κρατάει αριστερή ή δεξιά σημαία. Είναι μια μεγάλη κατάφαση στον εθνικισμό και τον πόλεμο. Δεν βλέπουν( ή δεν θέλουν να βλέπουν) πως γίνονται οι στρατιές που θα συρθούν πίσω από κάποιο άλλο ¨εθνικό ζήτημα¨ όταν η ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής το επιβάλλει. Άλλωστε σήμερα, έχουν και τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση για κάτι τέτοιο. Έχουν υπουργό εθνικής άμυνας, της αμιγώς πια σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης, ένα άνθρωπο που αρέσκεται να ισοπεδώνει βραχονησίδες. Δεν βλέπουν(ή δεν θέλουν να βλέπουν) ότι τα συλλαλητήρια έχουν καθαρά εθνικιστικό περιεχόμενο και αποτελούν το καλύτερο εκκολαπτήριο νέων μεθοδεύσεων από φασίστες-νεοναζί. Δεν βλέπουν(ή δεν θέλουν να βλέπουν) ότι ακόμη κι αν αποκηρύσσουν δια του βήματος τους φασίστες, μέσα από αυτές τις μαζώξεις καλλιεργείτε ο εκφασισμός.
Απέναντι σε όλα αυτά και υπό συνθήκες έντονης κοινωνικής πόλωσης και αφομοίωσης, οι εργαζόμενες/οι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την ιστορική ευθύνη ανάσχεσης του φασιστικού φαινομένου. Καλούμαστε να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι, να οριοθετήσουμε ποια είναι τα δικά μας συμφέροντα και ποια των αφεντικών και του κράτους.
Σε αυτή την εποχή που η εξουσία ετοιμάζεται για πολέμους με άλλα κράτη, οι εργαζόμενοι/ες πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βιώνουμε ήδη έναν καθημερινό, βίαιο πόλεμο. Τον ΤΑΞΙΚΟ. Με αμέτρητα ¨θερμά επεισόδια¨ εργοδοτικής αυθαιρεσίας, με τρομοκρατία και οικονομικό ή φυσικό θάνατο. Ένα πόλεμο που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας, με όπλα την ανεργία, την φτώχεια, τα χρέη, τους φόρους, την καταστολή. Για αυτά τα ζητήματα οφείλουμε σήμερα να διαδηλώνουμε, όχι για τις Μακεδονίες!
Συνεπώς δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε όσους διοργανώνουν τα συλλαλητήρια του αποπροσανατολισμού, να σουλατσάρουν προωθώντας τα συμφέροντα των εχθρών μας. Δεν μπορούμε αφήσουμε εθνικιστικό δηλητήριο, να χυθεί στα Γιάννενα ή οπουδήποτε αλλού. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι πάνω από όλα μια ταξική μάχη. Και σε αυτή την μάχη οι εργαζόμενοι/ες, θα αντιμετωπίσουμε τον φασισμό με κάθε μέσο. Στους δρόμους, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, όπου και όπως χρειαστεί.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΜΑΝΔΥΑ ΦΟΡΟΥΝ
ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ιωαννίνων &Rebel kollektiv

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 17:00

στην ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

Με μικρότερη συμμετοχή από άλλες χρονιές, πραγματοποιήθηκε η φετινή πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η διαδήλωση ξεκίνησε στις 19:00 από την Δόμπολη. Το σύνολο της πορείας δεν ξεπερνούσε τα 600 άτομα, ενώ το μπλοκ της ΕΣΕ είχε περίπου 100 άτομα πλαισιωμένο από το σύνολο των συντρόφων του α/α χώρου αλλά και πολύ ανένταχτου κόσμου. Το πανό έγραφε “Είτε Χούντα είτε Δημοκρατία, ο μιλιταρισμός γεννιέται σε αυτή την κοινωνία¨. Κατά την διάρκεια φωνάχτηκαν και γράφτηκαν στους τοίχους, αντιμιλιταριστικά, αντιφασιστικά κι εργατικά συνθήματα. Επίσης μπλοκ είχε η Αντιεξουσιαστική Κίνηση. Η πορεία έληξε στην Νομαρχία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ Χ.ΤΖΑΒΕΛΛΑ

Πραγματοποιήθηκε στις 16/11/2018, στις 11:00 το πρωί, η δημόσια δήλωση άρνηση στράτευσης, του συντρόφου Χ.Τζαβέλλα, στην στρατολογία Ιωαννίνων. Ο σύντροφος ανέβηκε στα γραφεία της στρατολογικής υπηρεσίας και διαμήνυσε στους στρατιωτικούς να μην τον υπολογίζουν στον θεσμό τους. Η κίνησή του συνοδεύτηκε από συγκέντρωση αλληλεγγύης, 40 και πλέον ατόμων, που φώναζαν συνθήματα και μοίραζαν την δημόσια δήλωση στους περαστικούς. Το κείμενο μοιράστηκε και στην συνέχεια, σε μικροφωνική έξω από την Περιφέρεια Ιωαννίνων.

Ακολουθεί η δημόσια Δήλωση:

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
Στις 13/03/18 καλέστηκα να υπηρετήσω το στρατό του ελληνικού καπιταλισμού στο στρατόπεδο Ψαρού Δημητρίου στη Θήβα. Το ελληνικό κράτος θέλοντας να με κατατάξει υποχρεωτικά και εκβιαστικά σε κάποια στρατιωτική μονάδα επιβάλοντας μου να πειθαρχήσω βάσει της εθνικιστικής ,φυλετικής,πατριαρχικής νιρβάνας ,είχε το θράσος και την αυταπάτη να βαρέσω προσοχή ντυμένος στα χακί στο όνομα κάποια “Μαμάς πατρίδας”. Αναπαράγοντας το ίδιο παραμύθι και την ίδια καραμέλα όπως σε χιλιάδες άλλους που καλούνται να υπηρετήσουν τις ένοπλες δυνάμεις στον ελλαδικό χώρο έτσι και σε εμένα, προσπαθώντας να πείσουν ότι ο στρατός είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για τη ζωή, πως εκεί θα αποκτήσω την ανδρεία και τη μαγκιά μου, θα γνωρίσω φίλους, νέους τόπους καθώς και ότι εκεί θα μάθω να στρώνω το κρεβάτι μου. Βέβαια μέσα σε όλα αυτά δε θα λείψει το γελοίο επιχείρημα ότι ο στρατός είναι η ιστορία και οι ρίζες του ένδοξου παρελθόντος όπως και το αίσθημα του καθήκοντος στο να υπερβαίνεις τις δυνάμεις σου. Το να μισείς ανθρώπους με διαφορετικό χρώμα, τόπο καταγωγής και εθνικότητα, ανθρώπους που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ στη ζωή σου σε καθιστά σωστό πρότυπο αρσενικού και ετοιμοπόλεμο ενάντια στους βάρβαρους που θέλουν να αλλοιώσουν τον “πολιτισμό” της πατρίδα σου. Τίποτα δεν ισχύει από τα παραπάνω. Ο στρατός δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα εργαλείο και μέσο καταστολής του κράτους και του καπιταλισμού. Όπως έχει δείξει η ιστορία παγκοσμίως σε όλα τα κράτη. Η ύπαρξη του στρατού αποτέλεσε τον βασικό πυλώνα της προστασίας και του επεκτατισμού των εδαφών των χωρών προασπίζοντας ουσιαστικά τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Το μόνο σίγουρο είναι πως όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν συνοδεύονται μέσα από κάποια ειρηνική διαδικασία παρά μόνο τον πόλεμο. Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας που θα αναγκάσει κάθε αντίπαλο να εκτελέσει τη θέληση του θύτη. Αυτή η συνθήκη θα προκληθεί είτε λόγο της σύγκρουσης των κεφαλαίων είτε για να κατακρεουργήσει και να περιθωριοποιήσει τους καταπιεσμένους όταν αυτοί διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους και γίνουν απειλή στο κράτος και το κεφάλαιο. Από τους Βαλκανικούς πολέμους που η ελλάδα διψούσε για επεκτατισμό μέχρι και επιχειρήσεις εξόντωσης αμάχων στη Σρεμπρένιτσα από ελληνικές παραστρατιωτικές οργανώσεις είναι μόνο ένα μικρό δείγμα στο να καταλάβει κανείς τι εστί ελληνικός στρατός και μιλιταρισμός. Ακόμα και σήμερα η Ελλάδα είναι αυτή που διεκδικεί μέχρι και την τελευταία σταγόνα πετρελαίου στις κυπριακές ΑΟΖ κάνοντας συμμαχίες με Αίγυπτο, Κύπρο και Ισραήλ ενάντια στο τουρκικό κεφάλαιο που αντίστοιχα με τον ίδιο λυσσαλέο τρόπο διεκδικεί ένα κομμάτι από την ίδια πίτα. Οι προκλητικές εμφανίσεις στο Καστελόριζο όλου του ¨δημοκρατικού τόξου¨ νοηματοδοτόντας την έναρξη μιας σύγκρουσης, παραπλανώντας την κοινωνία πως πλούσιοι και φτωχοί αριστεροί και δεξιοί μαζί ενωμένοι θα κερδίσουμε. Είναι η αυταπάτη που γεννιέται από τη λεγόμενη εθνική ενότητα. Βέβαια οι συρράξεις και απειλές για πόλεμο είναι πρώτα άρθρα στα πρωτοσέλιδα των καθεστωτικών μμε ξεχειλίζοντας μίσος και εθνικιστική προπαγάνδα με στόχο την επιστράτευση νεοσύλλεκτων φαντάρων. Μιντιακές ή οικονομικές διαμάχες όπως το μακεδονικό, εκτός του ότι φουσκώνουν το εθνικό αίσθημα, αποπροσανατολίζουν τους εκμεταλλευόμενους από τα πραγματικά καθημερινά τους προβλήματα, η πηγή των οποίων δεν βρίσκεται σίγουρα εκτός συνόρων, αλλά εδώ, δίπλα μας. Μάλιστα το ελληνικό κράτος δε δίστασε να κάνει επίδειξη του οπλισμού και να φτύσει απειλές σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει, να αρνηθεί να συμμετέχει σε αυτό το πανυγηράκι. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην ανατολική μεσόγειο είναι το κερασάκι στην τούρτα μιας και αυτή η “ειρηνική χώρα” που λέγεται Ελλάδα – με τον στρατό της φυσικά- έχει φροντίσει για τον θάνατο πολλών ανθρώπων εντός και εκτός συνόρων, παίρνοντας σοβαρά το ρόλο της στα πλάνα του ΝΑΤΟ και Ευρώπαϊκής Ένωσης. Η εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους δε θα διστάσει να έρθει σε επαφή με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για την αγορά όπλων όπως επίσης δεν θα νοιαστεί να δαπανήσει δισεκατομύρια ευρώ για στρατιωτικό εξοπλισμό δίνοντας έτσι ένα τεράστιο μέρος του ΑΕΠ της την ίδια στιγμή που άνθρωποι δεν έχουνε ούτε τα βασικά για να ζήσουν .Οι μειωμένοι μισθοί και συντάξεις, η Υγεία, η ανεργία και η φτώχεια είναι τόσο ασήμαντα μπροστά στα όπλα τους γιατί είναι αυτά που αν χρειαστεί θα προφυλάξουν τα αφεντικά από την ταξική οργή. Άραγε η φτωχοποίηση οφείλεται στους κακούς Τούρκους ,τους Αλβανους, τους Σύριους που θέλουν να καταστρέψουν τον ελληνισμό διότι αν δεν είσαι έλληνας είσαι “βάρβαρος”; Το ιδεολογικό τρίπτυχο “πατρίς θρησκεία οικογένεια” είναι αυτό που θα τονίσει ακόμα περισσότερο το εθνικιστικό και ρατσιστικό παραλήρημα κάνοντας κάποιον να πιστέψει πως για την πείνα του φταίει κάποιος πεινασμένος από την αντίπερα όχθη ξεχνώντας πως τους πολέμους δεν τους κάνουν οι λαοί αλλά τα κρατη. Δεν είναι τίποτα από ένα ακόμα σάπιο επιχείρημα μικρών και μεγάλων αφεντικών ώστε να φέρουν στην αφάνεια τη φτώχεια που ίδιοι έχουν δημιουργήσει περνώντας μια λογική ότι ο μετανάστης φταίει που δεν έχεις δουλειά. Εκμεταλλευόμενοι αυτό το γεγονός το κράτος κλείνει το μάτι στη μαύρη εργασία ρίχνοντας με αυτό τον τρόπο τα μεροκάματα διαλύοντας κάθε εργασιακό δικαίωμα. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελαν μια ενωμένη εργατική τάξη διότι αυτό θα ήταν τεράστιο ρήγμα στο καπιταλιστικό σύστημα. Ωστόσο το κεφάλαιο δεν έχει μόνο εξωτερικούς εχθρούς αλλά και εσωτερικούς χρησιμοποιώντας ως μέσο καταστολής το στρατό χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε ιστορικά που η καταστολή του στρατού έπαιξε πρωταγωνιστικόρόλο σε μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις όπως αυτή των μεταλλωρύχων στο Λαύριο 1896,την απεργία των καπνεργατών το Μάη του 1936, ακόμα και στο πιο κοντινό παρελθόν ο στρατός παίρνει τα ινία και την εξουσία κάνοντας πραξικόπημα τη λεγόμενη χούντα των συνταγματαρχών επιβάλλοντας στρατιωτικό νόμο τον Απρίλη 1967. Η ωμή βία ,οι βασανισμοί, οι φυλακίσεις, οι εξωρίες και η αιματοχυσία κομμουνιστών αλλά και σε όποιον άλλον αντιστέκονταν δεν θα λείψουν από το προσκήνιο το οποίο υπόσχεται την τάξη και την ασφάλεια του έθνους και της πατρίδας. Βέβαια ο σκοταδισμός δεν τελειώνει εκεί γιατί ακόμα και στα χρόνια της μεταπολίτευσης μετά την πτώση της χούντας ο ίδιος στρατός με τα ίδια λάβαρα και σημαίες, τα ίδια όπλα και άρματα είναι πρόθυμα να βάλουν στη θέση του όποιον θελήσει να αντισταθεί στην επιβίωση και την εξαθλίωση και να διεκδικήσει τη ζωή σε ένα σύγχρονο μεσαίωνα. Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν η εποχή που πυροδότησε την κατάσταση ,όταν ένας μπάτσος εν ονόματι Επαμεινώνδας Κορκονέας σκότωσε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο εν ψυχρώ ,ένα γεγονός που συγκλόνισε ολόκληρη την κοινωνία και οδήγησε χιλιάδες κόσμο μικρούς και μεγάλους στους δρόμους κάνοντας συγκρούσεις με την αστυνομία. Η ανεξέλεγκτη κατάσταση από τη μεριά του κράτους να καταστείλει την τεράστια εξεγερμένη μάζα γρήγορα θα φέρει την κυβέρνηση να σκεφτεί σοβαρά να βγάλει το στρατό στους δρόμους έχοντας δραστικά σχέδια στο τραπέζι. Σχέδια σαν και αυτά που θυμίζουν το στρατό να προστατεύει το υπουργειο Μακεδονία- Θράκης στη Θεσσαλονίκη, απέναντι στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις. Η “δημοκρατία” στο αποκορύφωμά της. Ο στρατός εν τέλη δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια νόμιμη εγκληματική οργάνωση που θα εξυπηρετήσει μόνο τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Η συνείδηση και η αξιοπρέπειά μου, δεν θα μου επέτρεπε ποτέ να εμπλακώ με οποιοδήποτε τρόπο, σε έναν τέτοιο μηχανισμό. Γι’ αυτό και εγώ επιλέγω το δρόμο της ολικής άρνησης στράτευσης. Γιατί τάσσομαι ενάντια στο μιλιταρισμό, ενάντια σε κάθε κράτος και κάθε αφεντικό, ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και ιεραρχίας. Αρνούμαι να αποτελέσω γρανάζι της αστικής τάξης και τους μηχανισμούς της. Αρνούμαι να γίνω μέρος της πεμπτουσίας του κοινωνικού κανιβαλισμού που ονομάζεται στρατός.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στις 11 το πρωι, η δημόσια δήλωση άρνηση στράτευσης, του συντρόφου Χ.Τζαβέλλα, στην στρατολογία Ιωαννίνων. Ο σύντροφος ανέβηκε στα γραφεία της στρατολογικής υπηρεσίας και διαμήνυσε στους στρατιωτικούς να μην τον υπολογίζουν στον θεσμό τους. Η κίνησή του συνοδεύτηκε απο συγκέντρωση αλληλεγγύης, 40 και πλέον ατόμων, που φώναζαν συνθήματα και μοίραζαν την δημόσια δήλωση στους περαστικούς. Το κείμενο μοιράστηκε και στην συνέχεια, σε μικροφωνική εξω απο την Περιφέρεια Ιωαννίνων.

Συγκέντρωση Τετάρτη 14/11/2018, στις 10:30, στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων.

Τις τελευταίες μέρες υπάρχει μεγάλη αναστάτωση στους κύκλους της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ αλλά και του ΠΑΜΕ, όσων αφορά την πραγματοποίηση απεργίας τον Νοέμβριο. Το ιστορικό ξεκινάει με την προκήρυξη απεργίας από τα συνδικάτα οικοδόμων στις 8/11. Η ΑΔΕΔΥ κάλεσε σε απεργία στις 14 του μήνα, αναγκάζοντας τους οικοδόμους να αλλάξουν την ημέρα για τις 14/11 περιμένοντας το κάλεσμα της ΓΣΕΕ. Η ΓΣΕΕ τελικά καλεί στις 28/11 αναγκάζοντας από την μία όλα τα εργατικά κέντρα που ελέγχει το ΠΑΜΕ να καλέσουν κι αυτά στις 28/11, αφήνοντας το κάλεσμα των οικοδόμων για τις 14/11.

Δεν είναι ανάγκη, κάποιος να έχει εντρυφήσει στην συνδικαλιστική ιστορία του τόπου, για να καταλάβει πόσο βρωμάει η υπόθεση. Από την μία, το ΠΑΜΕ προσπάθησε να τραβήξει τη ΓΣΕΕ σε απεργία, πρακτική που ακολουθεί χρόνια τώρα και από την άλλη οι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ κατάφεραν, αρκετά εύκολα όπως αποδείχτηκε, να δημιουργήσουν μεγάλη αναταραχή στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ αναγκάζοντας τους σε αναδίπλωση.

Κάπου ανάμεσα σε αυτή την κατάσταση, έχουν βρεθεί οι εργαζόμενοι αλλά και πολλά πρωτοβάθμια σωματεία, τα οποία είδαν την κλασσική απεργία – πυροτέχνημα, (λίγο πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού) να εκφυλίζεται για άλλη μια φορά. Έχουν γραφτεί αμέτρητα κείμενα για το βρώμικο και διασπαστικό ρόλο των γραφειοκρατικών τριτοβάθμιων οργάνων της χώρας κι έτσι κι αλλιώς δεν περιμέναμε και τίποτα λιγότερο.

Παρά όμως τον ζόφο που επικρατεί στο συνδικαλιστικό πεδίο και τον εκφυλισμό της απεργίας που προωθούν οι ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ, ποτίζοντας ταυτόχρονα το δέντρο της εθνικής συμφιλίωσης, οι εργάτες και οι εργάτριες πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα συμφέροντα τα οποία μας εξυπηρετούν είναι ξεκάθαρα τα ταξικά. Τίποτα και ποτέ δεν μας χαρίστηκε χωρίς αγώνα.

Ακόμα και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι οποίες έχουν μπει στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν εξόφθαλμα ένα προεκλογικό τρικ. Δε μπορούμε να περιμένουμε από τις κυβερνήσεις και τα αφεντικά να μας χαριστούν. Αντίθετα, θα πρέπει να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε τους όρους ζωής μας. Η «έξοδος από την κρίση», δεν αποτελεί παρά ένα πλασματικό σενάριο, πράγμα που το καταλαβαίνουμε βέβαια όλοι οι εργαζόμενοι, καθώς δεν έχουμε δει καμία αύξηση στον μισθό μας, καμία καλυτέρευση των υλικών όρων ζωής μας. Tο αυξημένο πρωτογενές πλεόνασμα, για το οποίο τόσο μας έχουν ζαλίσει τα αυτιά, έχει προέρθει από τις βαριές φορολογήσεις της εργατικής τάξης και προορίζεται για τις τσέπες των μαντρόσκυλων του κράτους και των αφεντικών, δηλαδή των καραβανάδων και των μπάτσων, με την μορφή των αναδρομικών.

“Όαση” σε αυτή την κατάσταση, αποτελεί η προσπάθεια των πρωτοβάθμιων σωματείων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη να καλέσουν διακλαδική απεργία στη 1 Νοέμβρη χωρίς να περιμένουν καμία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Η οργάνωση στα σωματεία και η αντίσταση στους χώρους δουλειάς, δεν αποτελεί ένα μότο που έχουμε φετιχοποιήσει, αλλά είναι το όπλο μας απέναντι στα αφεντικά τα οποία το μόνο που δεν θέλουν, είναι εργαζόμενοι που αντιλαμβάνονται την καταπίεση που βιώνουν και την ασφάλεια που μπορεί να τους παρέχει ένα δυνατό συνδικαλιστικό όργανο. Μια ασφάλεια που μας δίνει το αβαντάζ να μπορούμε να διεκδικούμε ό,τι έχει παρθεί, μετά από 8 χρόνια “λιτότητας”.

Τέλος, εάν τα σωματεία αποτελούν το δόρυ στα χέρια των εργατών, η αιχμή του ξεκάθαρα είναι η απεργία. Μια απεργία μακριά από ηγεσίες, γραφειοκράτες και κομματικούς μηχανισμούς, που μόνο σκοπό έχουν να εξυπηρετούν το κράτος και το κεφάλαιο. Μια απεργία που να έρχεται σε ρήξη με τα αφεντικά, μικρά και μεγάλα και όχι να κατεβαίνει μαζί τους στο δρόμο υπό το πρίσμα της κοινωνικής ή και εθνικής συμμαχίας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΓΣΕΕ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

eseioanninon.squat.gr    ese.ioanninon@gmail.com