ΟΧΙ ΣΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΣΤΟ ΚΑΤΣΙΚΑ

Εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες, η μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε. επιχειρεί να αποτρέψει την είσοδο των
απόκληρων από τον παγκόσμιο νότο στο “Φρούριο-Ευρώπη”. Σε όσες/-ους έχουν ήδη καταφέρει να μπουν στην Ελλάδα
αναζητώντας διεθνή προστασία, το δικό μας «κράτος-μαντρόσκυλο» επιφυλάσσει μια σειρά μεθόδων εγκλεισμού
που πλαισιώνονται από μιλιταριστικές τεχνολογίες ελέγχου και καταστολής κι
ακολουθούνται από μια σειρά μισανθρωπικών πολιτικών που στοχεύουν στην
ηθική και υλική εξόντωση των ανθρώπων. Παρ’ ότι πολλοί από τους πρόσφυγεςμετανάστες έχουν βιώσει πόλεμο, βίαιο εκτοπισμό, βασανιστήρια και κάθε
είδους καταστροφές, από τη στιγμή που καθίστανται όμηροι των συνοριακών
καθεστώτων το κράτος τους παρέχει ως επί το πλείστον «στεγαστικές λύσεις» που
επιδεινώνουν την ψυχική και σωματική τους υγεία και προσβάλλουν την ατομική
τους αξιοπρέπεια. Οι «λύσεις» αυτές περιλαμβάνουν τη διαμονή των ανθρώπων
σε Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης (Κ.Υ.Τ.) των νησιών, σε αυτοσχέδια κέντρα
κράτησης στα τμήματα μεταγωγών των αστυνομικών τμημάτων, στις εναπομείνασες
ανοιχτές Δομές Διαμονής Αιτούντων Άσυλο που όμως πλέον κλείνουν σταδιακά,
στα διάφορα κολαστήρια όπως πχ τα κελιά της Πέτρου Ράλλη, το Προαναχωρησιακό
Κέντρο Κράτησης (ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ.) της Κορίνθου ή τη φυλακή της Αμυγδαλέζας και
πλέον, στα νέου τύπου, επονομαζόμενα “Κλειστά Ελεγχόμενα Κέντρα” (Κ.Ε.Ν.),
όπως αυτά που εγκαινιάστηκαν το Φθινόπωρο του ‘21 σε Σάμο και Λέρο, τα οποία
εμπεριέχουν και τομείς ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ. Μέσα σ’ αυτές τις εγκαταστάσεις, οι άνθρωποι
στερούνται ακόμη και τα θεμελιώδη τους δικαιώματα, καθίστανται έρμαια των
βουλών της μεταναστευτικής διακυβέρνησης και βυθίζονται εν τέλει στην απελπισία.
Όλα τα παραπάνω είδη φυλακών για αθώους και κυρίως τα Κ.Ε.Ν. υλοποιούνται από το ελληνικό κράτος σε συνεργασία
με μεγάλες οικοδομικές εταιρείες ντόπιων κεφαλαιοκρατών, με τις ευλογίες και τη χρηματοδότηση της Ε.Ε. και υπό
την εποπτεία του μεγαλύτερου διακρατικού «ανθρωπιστικού» οργανισμού, του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης
(Δ.Ο.Μ.). Στη συνέχεια, εξοπλίζονται με σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου που παράγονται από μεγάλες εταιρείες
κατασκευής όπλων και πληροφορικής τεχνολογίας και στελεχώνονται με ”κομματικούς στρατούς ανθρωποφυλάκων»
που απαρτίζονται από επισφαλώς εργαζομένους στη διάθεση των εκάστοτε τοπικών αρχόντων και λοιπών παραγόντων
σε θέσεις ισχύος. Από τη στιγμή που οι πληθυσμοί αυτοί καταγράφονται και τοποθετούνται μέσα σ’ αυτές τις
στρατιωτικοποιημένες ζώνες οι ζωές τους πρακτικά παύουν να τους ανήκουν και όλα όσα τους αφορούν αποσιωπούνται
επί ποινή σαν να αποτελούσαν κρατικά μυστικά: χάνουν τη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού των κινήσεών και
αποφάσεών για τα θέματα που τους αφορούν και τους απαγορεύεται να επικοινωνούν πληροφορίες ή να διαμαρτύρονται
σχετικά με την κατάστασή τους στον «έξω κόσμο». Καθίσταται λοιπόν προφανές ότι αυτές οι δομές αποτελούν
ολοκληρωμένα συστήματα ελέγχου και διαχείρισης των ανθρώπινων πόρων από το υπερεθνικό κράτος και το κεφάλαιο
και ως τέτοια, συνιστούν «προνομιακά» πεδία πειραματισμού των εξουσιαστών για την επέκταση παρόμοιων τεχνικών
υποδούλωσης στα επόμενα απείθαρχα και «πλεονάζοντα» κομμάτια της κοινωνίας.
Τα νέα αυτά γκέτο χωρίζουν τους μέσα απ’ τους έξω
με ψηλά τσιμεντένια τείχη, διπλές περιφράξεις με
λεπιδοφόρα συρματοπλέγματα κι ατσάλινα τουρνικέ που
κάνουν τους μεν να φαντάζουν εξαιρετικά επικίνδυνοι
στα μάτια των δε. Επίσης, μια σειρά ασφυκτικών
χωροχρονικών περιορισμών καθορίζουν πως η
διάβαση του ορίου μεταξύ του «έξω» και του «μέσα»
επιτρέπεται μόνο στους εγγεγραμμένους κατοίκους και
σε εξουσιοδοτημένα άτομα για συγκεκριμένο διάστημα
της ημέρας, κατόπιν ηλεκτρονικού ελέγχου ανίχνευσης
μεταλλικών αντικειμένων και βιομετρικού ελέγχου των
δακτυλικών αποτυπωμάτων στην είσοδο. Στο
εσωτερικό τους οι άνθρωποι που έχουν χάσει την αυτεξουσιότητά τους επειδή τόλμησαν ν’ αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή
φυτοζωούν απομονωμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία, επιτηρούμενες/-οι από κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης
όλο το εικοσιτετράωρο, ενόσω στερούνται βασικά κοινωνικά αγαθά όπως επαρκή περίθαλψη, ουσιαστική εκπαίδευση, την
επικοινωνία με τους οικείους τους και πλέον ακόμα και την τροφή, τα φάρμακα ή τον ρουχισμό.
Ενόσω οι νέο-αποικιοκρατικές πολιτικές του διεθνικού κεφαλαίου και οι στρατιωτικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών
συνεχίζουν να σπέρνουν τον όλεθρο και την καταστροφή σε κοινότητες και περιβάλλοντα ανά την υφήλιο, δημιουργώντας
νέες αναγκαστικές μετακινήσεις ανέστιων ανθρώπων, το νεοφιλελεύθερο,
αστικό κράτος προσπαθεί να συγκαλύψει και να εκλογικεύσει τα εγκλήματά του
κατασκευάζοντας στο πρόσωπο των προσφυγ(ισ)ων-μεταναστ(ρι)ών τον ιδανικό
εσωτερικό- και πλέον-κι εξωτερικό εχθρό. Προετοιμάζοντας την κοινωνία να
δεχτεί το φασισμό, αναπαριστά τις/τους ξερριζωμένες/-ους ως «μιαρά παράσιτα»
και ταυτόχρονα ως απειλή για ενότητα και υγεία του έθνους. Εμείς ωστόσο,
γνωρίζουμε καλά ότι η ελληνική κοινωνία δεν κινδυνεύει από τους πρόσφυγες.
Τα αναγκαία για μια αξιοπρεπή διαβίωση μας τα στερούν τα αφεντικά που μας
εκμεταλλεύονται και το κράτος που μας ελέγχει κι όχι όσες/-οι ψάχνουν γη για
να σταθούν.
Επιπλέον, ο Κατσικάς δεν βρίσκεται σε κάποιο απομακρυσμένο νησί. Βρίσκεται
εδώ, δίπλα μας, στα πόδια μας. Μετά από 2 χρόνια συνεχών απαγορεύσεων,
εγκλεισμών, ελέγχων και διαχωρισμών, ήρθε η ώρα να κατανοήσουμε τι
βιώνουν εδώ και χρόνια οι ξεριζωμένες/-οι κι ότι τα αιμοσταγή παιγνίδια των
κυρίαρχων μπορεί να μας φέρουν στη θέση τους ανά πάσα στιγμή. Η μοίρες μας
είναι συνδεδεμένες, γι’ αυτό θεωρούμε ότι η αντίσταση ενάντια στα συνοριακά
καθεστώτα και τις συνθήκες εκμετάλλευσης αποτελεί προσωπική μας υπόθεση
και αντίσταση στην επέλαση του φασισμού. Κι επειδή η εξουσία συνεχίζει
να περιστέλλει τα δικαιώματα όλων μας, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το ν’
αντιτάξουμε μαζί ντόπιες/-οι και μετανάστριες/-ες, τα κοινά μας συμφέροντα, τα
συμφέροντα της εργατικής τάξης, όσων παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας με
το μόχθο τους. Να γκρεμίσουμε μαζί, την φυλακή που λέγεται καπιταλισμός και
να τερματίσουμε την οδύνη που προκαλεί στις ζωές όλων μας η βία της εξουσίας!

Σ’ αυτό τον αγώνα λέμε όχι στις πολιτικές εξόντωσης προσφυγ(ισ)ών-μεταναστ(ρι)ών και διεκδικούμε:
• Να σταματήσουν οι επαναπροωθήσεις!
• Να κλείσουν τώρα όλα τα κέντρα μαζικής διαμονής προσφύγων – αιτούντων άσυλο –μεταναστών.
• Ανοιχτά σύνορα, νομιμοποιητικά έγγραφα, στέγη, περίθαλψη, εκπαίδευση κι εργασία για όλες/-ους!
• Ζητάμε από τα συνδικάτα να στηρίξουν έμπρακτα και ουσιαστικά τους πρόσφυγες/ισσες/ μετανάστες/
τριες! Κοινοί αγώνες για μια ζωή με ελευθερία, αξιοπρέπεια κι αλληλεγγύη.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ
ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ese.ioanninon@gmail.com | eseioanninon.squat.gr

ΟΧΙ ΣΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΣΤΟ ΚΑΤΣΙΚΑ

Εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες, η μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε. επιχειρεί να αποτρέψει την είσοδο των
απόκληρων από τον παγκόσμιο νότο στο “Φρούριο-Ευρώπη”. Σε όσες/-ους έχουν ήδη καταφέρει να μπουν στην Ελλάδα
αναζητώντας διεθνή προστασία, το δικό μας «κράτος-μαντρόσκυλο» επιφυλάσσει μια σειρά μεθόδων εγκλεισμού
που πλαισιώνονται από μιλιταριστικές τεχνολογίες ελέγχου και καταστολής κι
ακολουθούνται από μια σειρά μισανθρωπικών πολιτικών που στοχεύουν στην
ηθική και υλική εξόντωση των ανθρώπων. Παρ’ ότι πολλοί από τους πρόσφυγεςμετανάστες έχουν βιώσει πόλεμο, βίαιο εκτοπισμό, βασανιστήρια και κάθε
είδους καταστροφές, από τη στιγμή που καθίστανται όμηροι των συνοριακών
καθεστώτων το κράτος τους παρέχει ως επί το πλείστον «στεγαστικές λύσεις» που
επιδεινώνουν την ψυχική και σωματική τους υγεία και προσβάλλουν την ατομική
τους αξιοπρέπεια. Οι «λύσεις» αυτές περιλαμβάνουν τη διαμονή των ανθρώπων
σε Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης (Κ.Υ.Τ.) των νησιών, σε αυτοσχέδια κέντρα
κράτησης στα τμήματα μεταγωγών των αστυνομικών τμημάτων, στις εναπομείνασες
ανοιχτές Δομές Διαμονής Αιτούντων Άσυλο που όμως πλέον κλείνουν σταδιακά,
στα διάφορα κολαστήρια όπως πχ τα κελιά της Πέτρου Ράλλη, το Προαναχωρησιακό
Κέντρο Κράτησης (ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ.) της Κορίνθου ή τη φυλακή της Αμυγδαλέζας και
πλέον, στα νέου τύπου, επονομαζόμενα “Κλειστά Ελεγχόμενα Κέντρα” (Κ.Ε.Ν.),
όπως αυτά που εγκαινιάστηκαν το Φθινόπωρο του ‘21 σε Σάμο και Λέρο, τα οποία
εμπεριέχουν και τομείς ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ. Μέσα σ’ αυτές τις εγκαταστάσεις, οι άνθρωποι
στερούνται ακόμη και τα θεμελιώδη τους δικαιώματα, καθίστανται έρμαια των
βουλών της μεταναστευτικής διακυβέρνησης και βυθίζονται εν τέλει στην απελπισία.
Όλα τα παραπάνω είδη φυλακών για αθώους και κυρίως τα Κ.Ε.Ν. υλοποιούνται από το ελληνικό κράτος σε συνεργασία
με μεγάλες οικοδομικές εταιρείες ντόπιων κεφαλαιοκρατών, με τις ευλογίες και τη χρηματοδότηση της Ε.Ε. και υπό
την εποπτεία του μεγαλύτερου διακρατικού «ανθρωπιστικού» οργανισμού, του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης
(Δ.Ο.Μ.). Στη συνέχεια, εξοπλίζονται με σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου που παράγονται από μεγάλες εταιρείες
κατασκευής όπλων και πληροφορικής τεχνολογίας και στελεχώνονται με ”κομματικούς στρατούς ανθρωποφυλάκων»
που απαρτίζονται από επισφαλώς εργαζομένους στη διάθεση των εκάστοτε τοπικών αρχόντων και λοιπών παραγόντων
σε θέσεις ισχύος. Από τη στιγμή που οι πληθυσμοί αυτοί καταγράφονται και τοποθετούνται μέσα σ’ αυτές τις
στρατιωτικοποιημένες ζώνες οι ζωές τους πρακτικά παύουν να τους ανήκουν και όλα όσα τους αφορούν αποσιωπούνται
επί ποινή σαν να αποτελούσαν κρατικά μυστικά: χάνουν τη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού των κινήσεών και
αποφάσεών για τα θέματα που τους αφορούν και τους απαγορεύεται να επικοινωνούν πληροφορίες ή να διαμαρτύρονται
σχετικά με την κατάστασή τους στον «έξω κόσμο». Καθίσταται λοιπόν προφανές ότι αυτές οι δομές αποτελούν
ολοκληρωμένα συστήματα ελέγχου και διαχείρισης των ανθρώπινων πόρων από το υπερεθνικό κράτος και το κεφάλαιο
και ως τέτοια, συνιστούν «προνομιακά» πεδία πειραματισμού των εξουσιαστών για την επέκταση παρόμοιων τεχνικών
υποδούλωσης στα επόμενα απείθαρχα και «πλεονάζοντα» κομμάτια της κοινωνίας.
Τα νέα αυτά γκέτο χωρίζουν τους μέσα απ’ τους έξω
με ψηλά τσιμεντένια τείχη, διπλές περιφράξεις με
λεπιδοφόρα συρματοπλέγματα κι ατσάλινα τουρνικέ που
κάνουν τους μεν να φαντάζουν εξαιρετικά επικίνδυνοι
στα μάτια των δε. Επίσης, μια σειρά ασφυκτικών
χωροχρονικών περιορισμών καθορίζουν πως η
διάβαση του ορίου μεταξύ του «έξω» και του «μέσα»
επιτρέπεται μόνο στους εγγεγραμμένους κατοίκους και
σε εξουσιοδοτημένα άτομα για συγκεκριμένο διάστημα
της ημέρας, κατόπιν ηλεκτρονικού ελέγχου ανίχνευσης
μεταλλικών αντικειμένων και βιομετρικού ελέγχου των
δακτυλικών αποτυπωμάτων στην είσοδο. Στο
εσωτερικό τους οι άνθρωποι που έχουν χάσει την αυτεξουσιότητά τους επειδή τόλμησαν ν’ αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή
φυτοζωούν απομονωμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία, επιτηρούμενες/-οι από κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης
όλο το εικοσιτετράωρο, ενόσω στερούνται βασικά κοινωνικά αγαθά όπως επαρκή περίθαλψη, ουσιαστική εκπαίδευση, την
επικοινωνία με τους οικείους τους και πλέον ακόμα και την τροφή, τα φάρμακα ή τον ρουχισμό.
Ενόσω οι νέο-αποικιοκρατικές πολιτικές του διεθνικού κεφαλαίου και οι στρατιωτικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών
συνεχίζουν να σπέρνουν τον όλεθρο και την καταστροφή σε κοινότητες και περιβάλλοντα ανά την υφήλιο, δημιουργώντας
νέες αναγκαστικές μετακινήσεις ανέστιων ανθρώπων, το νεοφιλελεύθερο,
αστικό κράτος προσπαθεί να συγκαλύψει και να εκλογικεύσει τα εγκλήματά του
κατασκευάζοντας στο πρόσωπο των προσφυγ(ισ)ων-μεταναστ(ρι)ών τον ιδανικό
εσωτερικό- και πλέον-κι εξωτερικό εχθρό. Προετοιμάζοντας την κοινωνία να
δεχτεί το φασισμό, αναπαριστά τις/τους ξερριζωμένες/-ους ως «μιαρά παράσιτα»
και ταυτόχρονα ως απειλή για ενότητα και υγεία του έθνους. Εμείς ωστόσο,
γνωρίζουμε καλά ότι η ελληνική κοινωνία δεν κινδυνεύει από τους πρόσφυγες.
Τα αναγκαία για μια αξιοπρεπή διαβίωση μας τα στερούν τα αφεντικά που μας
εκμεταλλεύονται και το κράτος που μας ελέγχει κι όχι όσες/-οι ψάχνουν γη για
να σταθούν.
Επιπλέον, ο Κατσικάς δεν βρίσκεται σε κάποιο απομακρυσμένο νησί. Βρίσκεται
εδώ, δίπλα μας, στα πόδια μας. Μετά από 2 χρόνια συνεχών απαγορεύσεων,
εγκλεισμών, ελέγχων και διαχωρισμών, ήρθε η ώρα να κατανοήσουμε τι
βιώνουν εδώ και χρόνια οι ξεριζωμένες/-οι κι ότι τα αιμοσταγή παιγνίδια των
κυρίαρχων μπορεί να μας φέρουν στη θέση τους ανά πάσα στιγμή. Η μοίρες μας
είναι συνδεδεμένες, γι’ αυτό θεωρούμε ότι η αντίσταση ενάντια στα συνοριακά
καθεστώτα και τις συνθήκες εκμετάλλευσης αποτελεί προσωπική μας υπόθεση
και αντίσταση στην επέλαση του φασισμού. Κι επειδή η εξουσία συνεχίζει
να περιστέλλει τα δικαιώματα όλων μας, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το ν’
αντιτάξουμε μαζί ντόπιες/-οι και μετανάστριες/-ες, τα κοινά μας συμφέροντα, τα
συμφέροντα της εργατικής τάξης, όσων παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας με
το μόχθο τους. Να γκρεμίσουμε μαζί, την φυλακή που λέγεται καπιταλισμός και
να τερματίσουμε την οδύνη που προκαλεί στις ζωές όλων μας η βία της εξουσίας!

Σ’ αυτό τον αγώνα λέμε όχι στις πολιτικές εξόντωσης προσφυγ(ισ)ών-μεταναστ(ρι)ών και διεκδικούμε:
• Να σταματήσουν οι επαναπροωθήσεις!
• Να κλείσουν τώρα όλα τα κέντρα μαζικής διαμονής προσφύγων – αιτούντων άσυλο –μεταναστών.
• Ανοιχτά σύνορα, νομιμοποιητικά έγγραφα, στέγη, περίθαλψη, εκπαίδευση κι εργασία για όλες/-ους!
• Ζητάμε από τα συνδικάτα να στηρίξουν έμπρακτα και ουσιαστικά τους πρόσφυγες/ισσες/ μετανάστες/
τριες! Κοινοί αγώνες για μια ζωή με ελευθερία, αξιοπρέπεια κι αλληλεγγύη.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ
ΕΝΩΣΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ese.ioanninon@gmail.com | eseioanninon.squat.gr